Minęły 24 dni, odkąd w Izraelu, a co za tym idzie, na całym świecie, pogrążyło się zamieszanie, kiedy Hamas i islamistyczni dżihadyści najechali dziesiątki społeczności w południowym Izraelu, graniczącym ze Strefą Gazy, i wepchnęli kraj w stan wojny. Rzezi i okrucieństw, które miały tam miejsce, nie widziano od czasów Holokaustu.
Tysiące osób zginęło w najbardziej przerażający i brutalny sposób, tysiące innych pozostało uwięzionych w swoich domach przez ponad 24 godziny, czekając na ratunek przez armię izraelską, a setki porwano i przetrzymywano jako zakładników na terytorium wroga w Strefie Gazy; Niemowlęta, dzieci, mężczyźni, kobiety i osoby starsze. Wśród nich jest Alex Dansig, 75-letni mężczyzna, który został zabrany rodzinie i zniknął bez śladu.
Ale kim jest Alex Dansig?
Alex, dumny członek syjonistycznego ruchu młodzieżowego Hashomer Hatzair, mieszka w kibucu Nir Oz. Pochodzący z Warszawy obywatel polsko-izraelski, poświęcił swoje życie krzewieniu dialogu między Żydami i Polakami.
Alex jest pedagogiem, który przez lata kształtował umysły pokoleń młodych ludzi i edukatorów, w tym przewodników w Yad Vashem, izraelskich przewodników dla osób odwiedzających Polskę, aby zobaczyć oryginalne miejsca, w których niemieccy naziści zamordowali sześć milionów Żydów podczas Holokaustu, a także nauczycieli . Z całej Polski. Jest osobą pełną pasji, głęboko kochającą ziemię, przyrodę, literaturę i samo życie.
Alex ma ogromną wiedzę, od starożytności po Holokaust
Alex przez prawie 30 lat pracował w Yad Vashem, gdzie poświęcił swoje życie dialogowi polsko-żydowsko-izraelskiemu. Tak go poznałem: po raz pierwszy usłyszałem jego głos, gdy uczestniczyłem w kursie uzupełniającym w Yad Vashem w 2000 roku. Kurs dotyczył relacji polsko-żydowskich w czasie Holokaustu, a on podważył moje uprzedzenia.
Dwa lata później Alex został jednym z kluczowych pracowników prowadzących kurs przewodnicki po Polsce. Jego wiedza była ogromna i często powtarzałem mu, że nigdy nie będę w stanie jej osiągnąć. Jego wiedza obejmowała nie tylko historię Polski, historię polsko-żydowską i studia nad Holokaustem, ale także wiele dziedzin pokrewnych, w tym judaizm, historię powszechną, sztukę i sport.
Alex poszerzał moje horyzonty i nieustannie zachęcał mnie do poszukiwania dalszych informacji. Nawyk ten utrzymywał przez całą naszą przyjaźń.
W 2006 roku rozpoczęliśmy kierowanie polskim biurem w Międzynarodowej Szkole Studiów nad Holokaustem Yad Vashem. Alex miał wspaniałą umiejętność nawiązywania kontaktu z każdą publicznością, niezależnie od wieku i narodowości. Przez 12 lat naszej pracy byliśmy wolni od ego, co sprawiło, że nasza praca była bardzo skuteczna – i z biegiem czasu staliśmy się bliskimi przyjaciółmi.
Poprzez naszą pracę współpracowaliśmy z polskimi nauczycielami, muzealnikami, duchowieństwem, burmistrzami i innymi. Alex brał czynny udział w spotkaniach młodzieży polsko-izraelskiej podczas jej wyjazdów do Polski. Jest współautorem Przewodnika dla przewodników wydanego przez wydawnictwo Moreshet i odegrał kluczową rolę w szkoleniu przewodników po Polsce, skutecznie wprowadzając do młodych umysłów historię Polski, Polsko-Żydowskiej i Holokaustu.
Jednym z moich najmilszych wspomnień z naszej pracy była wizyta w Masadzie na seminarium. Alex fachowo przeprowadził nas przez epokę Drugiej Świątyni i jej zniszczenia, cytując rzymsko-żydowskiego historyka Flawiusza Józefa i czyniąc go istotnym dla naszej polskiej publiczności.
Podczas naszych wyjazdów do Polski Alex zawsze się mną opiekował, dbając o koszerne jedzenie i wszystko, czego potrzebowałem. Pełnił rolę ojcowską, dbając o moje dobro i zawsze mnie wysłuchując.
W wyniku naszej wspólnej pracy staliśmy się bardzo bliskimi przyjaciółmi i co dwa, trzy dni rozmawiamy przez godzinę lub dłużej na najróżniejsze tematy, od życia codziennego po złożone kwestie związane z pamięcią o Holokauście i polityką światową. Moja ostatnia rozmowa z Alexem odbyła się w piątek, zaledwie dzień przed atakiem Czarnego Szabatu. Bardzo brakuje mi tych rozmów.
Alex utrzymywał bliskie relacje z polskimi przyjaciółmi i partnerami
Alex utrzymywał bliskie relacje ze wszystkimi swoimi przyjaciółmi i partnerami w Polsce. Zaledwie tydzień przed atakiem wrócił z Krakowa po wygłoszeniu wykładów i spotkaniu z nauczycielami i uczniami. Od czasu ataku skontaktowało się z nami wielu przyjaciół i absolwentów z Polski, zszokowanych i modlących się o jego bezpieczny i szybki powrót. Izraelscy przyjaciele i absolwenci Alexa również wyrazili swoje wsparcie w mediach społecznościowych.
Chociaż Alex jest osobą zaginioną od 7 października, nie jest to Alex, którego znamy.
Alex, którego znam, jest uczonym, przyjacielem i uczniem, który otrzymał wiele nagród, w tym Nagrodę Komisji Edukacji Narodowej – najwyższe odznaczenie polskiego Ministerstwa Edukacji – oraz Srebrny Krzyż Zasługi z rąk kolejnego Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Alex jest dumnym ojcem i dziadkiem, ale co najważniejsze, drogim i cenionym przyjacielem.
To niewyobrażalne i niewiarygodne, że tak wspaniały człowiek został wzięty jako zakładnik. Prosimy, przyłączcie się do nas w podnoszeniu świadomości na temat Alexa i ponad 200 izraelskich zakładników w Gazie.
Podzielił się historiami Alexa i innych zakładników, podjął działania i modlił się o ich szybkie uwolnienie. Będziemy nadal mieć nadzieję, że Alex żyje. Podczas gdy na świecie debatuje się nad zapewnieniem pomocy humanitarnej tysiącom ofiar tej wojny, Alex potrzebuje teraz pomocy humanitarnej. Pomóżmy mu go zdobyć i bezpiecznie dowieźć do domu.
Pisarka jest przedsiębiorcą i twórcą technologii edukacyjnych, wykładowcą i trenerem edukacji o Holokauście, sztuki Holokaustu i dialogu polsko-żydowskiego. Przez 22 lata pracowała w Yad Vashem.
„Dumny miłośnik mediów społecznościowych. Nieprzejednany badacz sieci. Internetowy guru. Przez całe życie uzależniony od muzyki.”
More Stories
Fan tenisa pojechał z wnukiem z Polski do Dubaju, aby kibicować Idze Świątek – Aktualności
Pymatuning Valley pokonuje w przekroju Polska 50-48 Wiadomości, sport, praca
Zełenski wzywa przywódców Polski do przekroczenia granicy, aby rozwiązać protest rolników | Wiadomości, sport, praca