Jaguar F-Type V8 S Roadster | Odważna pigułka

Nie tak dawno temu pojęcia „charakteru” i „zawodności” były prawie synonimami, jeśli chodzi o samochody sportowe, zwłaszcza brytyjskie. Praktycznie można ich używać zamiennie, w zależności od nastroju — uznanie, że zwiększone podekscytowanie czymś sportowym nieuchronnie zostanie zrównoważone zwiększonym prawdopodobieństwem wycieków, zepsutych instalacji elektrycznych i potknięć.

Ale potem samochody stały się lepiej zaprojektowane i bardziej niezawodne, co doprowadziło do popularnego przypuszczenia, że ​​ten spadek podatności na uszkodzenia i potencjał uszkodzeń oznacza spadek charakteru. Samochody skręciły bardzo dobrze, argument poszedł trochę wypaczony, więc też jest bardzo fajnie. Nie jest to oskarżenie, które przeciwstawiłoby się krótkiej znajomości z F-Type: to samochód sportowy, który jest muskularnie zaprojektowany i masowo atrakcyjny.

Wiele z tej postaci pochodzi z wad. Muszę w tym momencie powiedzieć, że jestem wielkim fanem F-Type, ale z pewnością nie kimś, kto jest ślepy na niektóre z jego bardziej rażących wad. Jako taki jest to wadliwy klejnot, ale z pewnością nadal jest klejnotem.

Pojawienie się F-Type było niespodzianką. Jaguar bawił się pomysłem lekkiego dwumiejscowego samochodu od połowy lat 80., aw 2000 r. stworzył nawet koncept F-Type. Wyzwaniem była duża inwestycja w model przeznaczony dla tak małego segmentu rynku. , zwłaszcza że Jag miał już eleganckiego dwudrzwiowego XK.

Ale kiedy Tata kupił Jaguara i Land Rovera od Forda, starszy szef Ratan Tata był nieugięty, że Jaguar potrzebuje nowego samochodu sportowego – takiego, który powstałby przed SUV-ami, o których cynicy mogliby powiedzieć, że są najbardziej rażącymi pominięciami w ofercie. Sprzedawany wraz z GT-ish XK i współdzielący część jego architektury oznacza, że ​​nowy samochód będzie musiał być mniejszy, a także zaprojektowany tak, aby oferował ostrzejsze i bardziej ekscytujące wrażenia z jazdy. Jaguar jest dostarczany w pikach.

Ale zanim zabraliśmy się za jazdę F-Type, musieliśmy mu się przyjrzeć – i nawet w obliczu ostrej konkurencji był to jeden z najważniejszych momentów w karierze Iana Calluma jako głównego projektanta. Jaguar nalegał na zaprezentowanie go z tak zwanym konceptem C-X16, oficjalnie odmawiając przyznania, że ​​prace nad prawdziwym samochodem były już mocno zaawansowane. Callum usłużnie storpedował tę nieśmiałą strategię PR, kiedy przyznał magazynom, że znaczna część podwozia C-X16 pochodzi z zestawów produkcyjnych. Koncepcja była coupe, podczas gdy pierwszy F-Type był roadsterem, ale dostępna do kupienia wersja z twardym dachem pojawiła się zaledwie rok za dachem kombi.

Pod przystojnym projektem poczyniono kilka dużych kompromisów. Pierwszym było opakowanie, kompaktowe wymiary F-Type sprawiają, że ma ciasną kabinę i komicznie mały bagażnik, zdecydowanie na drogę. Wybór opcjonalnego, oszczędzającego miejsce koła zapasowego skutecznie ogranicza bagaż do przepełnionych toreb. W rezultacie powstał samochód, który był dłuższy i szerszy niż Boxster generacji 981, ale mniej przestronny i praktyczny.

Był też dziwnie ciężki. Podobnie jak w przypadku innych Jagów z tego okresu, nadwozie F-Type w dużym stopniu wykorzystywało aluminium, ale nawet w wersji z napędem na tylne koła silnik V8 ważył aż 1650 kg – o 100 kg więcej niż Porsche 911 Cabrio. 991 generacji, które posiadał większe, charakterystyczne tylne siedzenia. F-Type był oferowany zarówno z silnikami V6, jak i V8, ale wybór mniejszego Donka miał niewielki wpływ na całkowitą masę ze względu na dziwną sześciocylindrową decyzję o zastosowaniu bloku silnika o identycznych rozmiarach bez dwóch cylindrów. Niektórzy twierdzą jednak, że to miejska legenda nie tak.

Inżynierowie Jaguara nadali różnym wariantom bardzo różne osobowości. Przejście od podstawowego 335-konnego V6 do potężnego 375-konnego V6 S było imponujące, a duży samochód był mocniejszy, ostrzejszy i wyglądał na bardziej wściekłego. Ale V8 był naprawdę wyjątkowy, stąd jego włączenie tutaj, ponieważ tylna oś ma trudności z dostarczeniem 488 koni mechanicznych generowanych przez doładowany silnik. Brakowało mu jakości, ale było duże pod względem emocji – i nawet przy ośmiu dziesiątych tempa silnik V8 dawał ekscytujące, ekscytujące uczucie.

Jednak brak przyczepności tylnego silnika V8 może powodować problemy, zwłaszcza na nawierzchniach o niskiej przyczepności lub przy maksymalnym obciążeniu. Pamiętam, jak jeden z nich jeździł po torze West Circuit w Bedford Autodrome, gdy jego doświadczony kierowca próbował czekać na czas. Wyglądało niesamowicie, ale skończyło się wolniej niż słabsze 911 Carrera S. Inny tester podsumował to dla mnie: „Wyobraź sobie, że TVR wykrył jakość wykonania”.

Dostrzegając problemy z prowadzeniem, Jaguar szybko zaoferował opcję napędu na wszystkie koła, która była również używana w topowej wersji SVR o mocy 567 KM, co nieco wygładziło dostarczanie mocy. Ale nasza pigułka wyprzedza to, będąc roadsterem V8 S z tylnym silnikiem.

Podczas gdy V6 jest znacznie tańszy – wczesne samochody do lat dwudziestych – cena 29 000 funtów wymagana do zakupu naszej pigułki nadal wydawała się niesamowitą wartością. Oznacza to około 51 000 GBP więcej amortyzacji w porównaniu z pierwotną ceną katalogową przy przebiegu 50 800 mil. Chociaż najodważniejszą częścią posiadania wczesnego modelu F byłoby męskie wyzwanie polegające na utrzymywaniu go w zamierzonym kierunku na mokrej drodze, jest kilka kwestii, o których należy pamiętać.

Pierwszym z nich jest tendencja zgłaszana przez niektórych właścicieli uszczelnień tylnego dyferencjału do wyciekania, tworząc bardzo tradycyjną kałużę oleju na podjeździe lub w garażu, ale taką, którą można stosunkowo łatwo naprawić. Drugi, bardziej niepokojący, to podatność tylnej ramy pomocniczej i wsporników na silną rdzę. Jaguar wydał biuletyn techniczny potwierdzający problem w 2018 r., a wiele samochodów otrzymało ulepszone zamienniki w ramach gwarancji lub dobrej woli. Ale wydaje się również, że niewielu ma.

Za ciemnymi panelami historia MOT pigułki jest równie świeża. Ostatni czysty wynik miał miejsce w czerwcu, ponieważ była to jego siódma karta z rzędu bez wygranej – rekord Brave Pill. Wcześniej w 2017 roku doszło do awarii nadmiernie zużytej tylnej opony – co zrozumiałe w przypadku jednej z nich – a rok wcześniej w przypadku lewego przodu z widocznymi przewodami; Przy 27 000 mil może to nadal być oryginalna opona. ale w dostępnych dokumentach jest bardzo zadbany; Jest też historia serwisowa wg ogłoszenia.

Jaguar już powiedział, że rok 2023 będzie zeszłorocznym F-Type, a Nic C niedawno jeździł edycjami pożegnalnymi. W Jag Valhalla nie poczujesz się osamotniony, ponieważ marka jest oficjalnie zaangażowana w całkowicie elektryczną przyszłość, w której cała jej obecna linia zostanie zamknięta przed 2025 r. Kiedy patrzymy wstecz na ostatnią generację tego, co wielu uważa za „właściwe” Jagi, F-Type zostanie zapamiętany jako atrakcja.