Recenzja Swell Season: Duet „Once” zbiera się na fascynującą imprezę w Chicago

Każdy, kto ponownie obejrzał „Once” przed powrotem sezonu Swell do teatru w Chicago w sobotni wieczór, może poczuć życie naśladujące sztukę, ponieważ koncert przywołuje film i jego bohaterów.

Porywająca atmosfera w Cadillac Palace Theatre posunęła się nawet tak daleko, że przypomniała sobie mocne słowa Markety Irglovy podczas rozdania Oscarów w 2008 roku, gdy ona i Glen Hansard przyjęli niespodziankę Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę, kiedy triumfalnie oświadczyła: „Uczciwa gra dla tych, którzy się odważą”. śnić.”

Sentyment duetu trwa od 2007 roku, kiedy ich mini-film (stworzony przez byłego gitarzystę Hansard’s Frames, Johna Carneya) porwał Sundance i międzynarodową publiczność, stając się lubiany i doceniony przez krytyków, i nadal jest uważany za jedną z najlepszych współczesnych historii miłosnych. Tak bardzo, że w 2012 roku został przekształcony w wielokrotnie nagradzany musical na Broadwayu.

„Once” i zespół, z którego się wywodzi, Swell Season, jest najlepszym uosobieniem słabszego, wskakując do kultowych klasyków w sposób równie folklorystyczny, jak muzyka popularna, z której się narodził.

To się jeszcze okaże na ostatniej wyprzedanej trasie, z zaledwie sześcioma krótkimi przystankami sprzedanymi w ciągu ośmiu dni, aby uczcić 15. rocznicę filmu i powrót zespołu na scenę 10 lat później. Widząc uwielbienie tej historii, muzykę fotografii i jej gwiazd po tak długim czasie, aby pokazać prawdziwe historie miłosne, które nigdy nie umierają, wciąż wiele osób kibicuje tej pracy.

Hansard przerwał ten sentyment podczas występu, dziękując publiczności za „przekonanie nas, że nadal warto to robić”, po czym udostępnił obszerne, perełkowe wersje ścieżki dźwiękowej.

Wieczór rozpoczął się narastającym dźwiękiem „When Your Mind’s Made Up” i kontynuował „All the Way Down” i oczywiście nagrodzony Oscarem utwór „Falling Slowly”, który zainspirował mężczyznę z tłumu do wychowania swojej dziewczyny do poziomu frontowych pasów i oświadczyć się jej, gdy dom i zespół wiwatowali.

Festiwal miłości trwał całą noc, przyjmując bardziej humanistyczną perspektywę, oddając hołd wzdęciom Ukrainy i narodów Europy. Gitarzysta Frames, Rob Bushnik z Chicago, miał jeden z najjaśniejszych momentów nocy, wykonując tradycyjną polsko-ukraińską piosenkę ludową „Hej, Sokoly” o żołnierzu wyruszającym na wojnę, która zdobyła pierwszą z wielu owacji na stojąco.

Eklektyczna trupa występowała również na międzynarodowej scenie z reprezentacją Irlandii, Czech, Islandii, Francji i Finlandii. Był to również pierwszy raz, kiedy Marja Tokanen (skrzypce) i Bertrand Galen (wiolonczela) – pierwotni muzycy sesyjni Swell Season – mogli wystąpić na żywo z Hansardem i Irglovą po tym, jak problemy wizowe prawie podważyły ​​ich szansę. Szkoda by było, ponieważ sekcja akordów dodała niesamowitej głębi dźwięku do materiału i dodała więcej emocji do prostej i potężnej konfiguracji, która urzekła fanów.

Do zespołu dołączył gitarzysta Joe Doyle, również z Frames i irlandzki jako Hansard, który oczywiście musiał skomentować obchody Dnia Św.

Chociaż rozpaczał nad karykaturami, jakimi czasem mogą się stać święta, Hansard przyznał, jak cudownie było obchodzić „Międzynarodowy Dzień Irlandii”, a zespół świętował dokładnie tak samo, jak zespół, śpiewając patriotyczne piosenki. Był porywający wokal do irlandzkiej, więziennej piosenki ludowej „The Auld Triangle” (nawet przekonał do udziału pracownika sceny i wokalistę zespołu) oraz utwór ruchu oporu: opera dla „Danny Boy” wygłoszona przez kochaną Patsy Kearney, matkę. -prawo menedżerowi zespołu z Chicago, Howardowi Greenoldsowi.

Chicago było wyjątkowym miejscem do zobaczenia tej trasy; Miasto, które stało się domem z dala od domu zespołu, jak zauważył Hansard, było pierwszym miejscem poza Irlandią, które naprawdę przyjęło The Frames.

Kilka tygodni przed rozpoczęciem sezonu Swell na boisku treningowym Fort Knox na North Side, szykując się do trasy, Hansard znów był w mieście, otwierając przed Eddie Vedderem w Auditorium (obecnie także częścią Earthlings Veddera). I podczas gdy Hansard zapewnił kuszącą zapowiedź nadchodzących materiałów Swell Season, wieczór był jeszcze bardziej tajemniczy z pasującym splendorem Irglovej.

Chociaż sezon Swell był daleko, zwłaszcza głos Irglovej stał się bardziej subtelny i stonowany, i dodał więcej do jej interakcji z mistrzowskim modelem Hansardem, który zawsze robi wszystko, co w jego mocy. Było jasne, że trzymała się z daleka od pianina i wspięła się do mikrofonu do rewelacyjnego „If You Want Me”, a kiedy zadebiutowała solowym materiałem, takim jak medytacyjna „Quintessence”, udowadniając, dlaczego ostatnio była tak twardą pretendentką do Eurowizji.

Na nocnej liście przebojów znalazły się również utwory z solowej kariery Hansarda, a także z finału sezonu Swell, „Strict Joy” z 2009 roku, który pozostawił wiele nadziei na drugą szansę dla „Once” bratnich dusz. Hansard mógł wyczuć charyzmę chwili, ale to zasugerował. „Sezon wzdęć ma życie” – powiedział – „i jest wyłączony”. – Ale to nie znaczy, że nie może mieć innego życia.

Zrób listę

• Kiedy dojdziesz do rozwiązania
• „Księżyc”
• „Jeśli chcesz mnie”
• „spanie”
• „Tak nisko”
• „podnosi się nisko”
• „My Roots Go Deep” (pojedynczy Marketa Irglova)
• „Powrót” (singiel Glen Hansard)
• „kłamstwa”
• „odczuwać opory”
• „What Are Going To Do” (singiel Glen Hansard)
• „Into the Mystic” (twarda okładka Van Morrisona)
• „Po drodze”
• „Kwintesencja” (pojedyncza Marketa Irglova)
• „Hg, Sokoli” (polska/ukraińska pieśń ludowa)
• „spadać powoli”
• „Złoty” (zakładka)
• „Wzgórze” (singiel Marketa Irglova)
• „Zostaw światło” (singiel Glen Hansard)
• „Danny Boy” (twarda okładka Frederick Weatherly)
• „Stary trójkąt” (Twarda okładka Brendana Behana)
• „Her Mercy” (singiel autorstwa Glena Hansarda)