Teleskop Webba przybliża planetę poza naszym Układem Słonecznym | przestrzeń

Najpotężniejszy na świecie teleskop dokonał pierwszych obserwacji planet poza naszym Układem Słonecznym, zwiastując nową erę astronomii, w której odległe światy można skanować w poszukiwaniu oznak życia.

Notatki z NASA James Webb przestrzeń Teleskop, dający nowy wgląd w skład planety, to gorący gazowy olbrzym zwany Wasp-39b, który znajduje się 700 lat świetlnych od nas w gwiazdozbiorze Panny. Dostarczają również pierwszego wyraźnego dowodu na obecność dwutlenku węgla w atmosferze planety krążącej wokół odległej gwiazdy.

„Chcemy wiedzieć, jacy jesteśmy wyjątkowi i jakie są szanse na życie w innych miejscach we wszechświecie” – powiedziała dr Vivien Parmentier, adiunkt fizyki na Uniwersytecie Oksfordzkim i członek współpracującego zespołu odpowiedzialnego za te prace. Wykrywanie dwutlenku węgla jest zwykle jedną z rzeczy, których będziemy szukać. To pokazuje, że mamy tę umiejętność, która jest dla nas wszystkich bardzo ekscytująca”.

Głównym celem Jamesa Webba jest analiza atmosfer odległych planet i poszukiwanie gazów z istotnym odciskiem palca, który mógłby wskazywać na obecność życia na planecie poniżej.

Osa-39b nie jest postrzegana jako obiecujący kandydat na całe życie. Ogromna planeta gazowa jest około 1,3 razy większa od Jowisza, a jej średnia temperatura wynosi około 900 stopni Celsjusza. Jest tak blisko swojej gwiazdy macierzystej – około jednej ósmej odległości między Słońcem a Merkurym – że pełne koło zajmuje tylko około czterech dni ziemskich.

Jego bliskość do gwiazdy oznacza, że ​​prawdopodobnie jest zamknięty pływowo, z jedną stroną zwróconą stale w stronę swojej gwiazdy, a drugą pogrążoną w nieskończonej ciemności.

Planeta została odkryta w 2011 roku, po tym, jak astronomowie zauważyli subtelne i okresowe osłabienie światła gwiazdy macierzystej z powodu planety przechodzącej przed nią. Najnowsze prace idą dalej, mierząc światło gwiazd przefiltrowane przez atmosferę planety. Ponieważ różne gazy pochłaniają różne długości fal światła, analiza tęczy światła gwiazd może dokładnie wskazać, które gazy są obecne.

Poprzednie wyniki z teleskopów Hubble’a i Spitzera wskazywały na obecność dwutlenku węgla, ale najnowsze obserwacje, które mają zostać opublikowane w czasopiśmie Nature, dostarczyły pierwszych rozstrzygających dowodów.

Ogromne rozmiary i przejrzysta atmosfera Wasp-39b czyniły z niego idealny cel początkowy. Astronomowie planują teraz zastosować te same techniki do analizy atmosfer małych, skalistych planet postrzeganych jako nadające się do zamieszkania, takich jak te znalezione w Trapist-1 system gwiezdny. Będą poszukiwać atmosfer podobnych do Ziemi, zdominowanych przez azot, dwutlenek węgla, parę wodną i ogólną równowagę gazów, która sugeruje udział procesów biologicznych.

Dr Joe Barstow, astronom z Open University i członek JWST Collaboration odpowiedzialny za artykuł, powiedział.

Obserwowanie atmosfer planet pomoże również astronomom odróżnić mniejsze, skaliste planety bardziej podobne do Ziemi od tych bliższych Wenus, które są czasami nazywane złymi bliźniakami Ziemi ze względu na wysoką temperaturę powierzchni wynoszącą 470°C i gęstą, toksyczną atmosferę.

„Być może to było szczęście, że Wenus okazała się tak niegościnna, a na Ziemi pojawiło się życie” – powiedział Barstow. „Może to był bardzo mały punkt zwrotny, który popchnął ich w różnych kierunkach”.