Teleskop Jamesa Webba rejestruje mgławicę Tarantula z oszałamiającymi szczegółami

TMgławica Tarantula była w przeszłości fotografowana przez wiele obserwatoriów, ale Zrobiono nowe zdjęcia za pomocą Teleskop Jamesa Webba Daje nam jaśniejszy i dokładniejszy obraz obszaru formowania się gwiazd. Znana również jako 30 Doradus, Mgławica Tarantula jest największym i najjaśniejszym międzygalaktycznym regionem gwiazdotwórczym w pobliżu naszej galaktyki, co czyni ją ulubionym tematem dla naukowców badających powstawanie gwiazd.

Astronomowie wykorzystali trzy podczerwone instrumenty Webba do zobrazowania Mgławicy Tarantula. Oglądane przez kamerę internetową w bliskiej podczerwieni (NIRCam), zobaczysz jedwabiste włókna, które nadały mgławicy jej nazwę, wokół gromady masywnych młodych gwiazd migoczących na niebiesko w centrum powyższego zdjęcia. Według NASA dziesiątki tysięcy tych młodych gwiazd nigdy wcześniej nie były widziane, ponieważ były ukryte przez kosmiczny pył. Wiatry i promieniowanie gwiezdne z tych młodych gwiazd doprowadziły do ​​wnęki w centrum mgławicy, która z pewnością będzie się przesuwać i zmieniać swój kształt. Włókna, które je otaczają, ukrywają w końcu więcej protogwiazd i dołączą do innych gwiazd w centrum, gdy będą wydmuchiwać gaz i pył, zasłaniając je przed naszym wzrokiem.

W rzeczywistości spektrometr bliskiej podczerwieni Webba zaobserwował taką gwiazdę wyłaniającą się zza zasłony pyłowej. NASA twierdzi, że aktywność gwiazdy nie zostałaby wykryta bez wysokiej rozdzielczości widm Webba w podczerwieni. Astronomowie wykorzystali również Web’s Medium Infrared Instrument (MIRI) do oglądania mgławicy na długości fal dłuższych niż podczerwone i uchwycili obraz zupełnie inny niż ten zrobiony przez NIRCam. Tym razem młode gwiazdy w centrum mgławicy znikają w tle, a otaczający gaz i chłodny pył świecą i świecą, jak widać poniżej.

Jak wyjaśnia NASA, Mgławica Tarantula jest szczególnie interesująca dla naukowców badających powstawanie gwiazd, ponieważ ma skład chemiczny podobny do obszarów powstawania gwiazd podczas „kosmicznego południa”. Jest to okres, w którym wszechświat miał zaledwie dwa miliardy lat i kiedy formowanie się gwiazd osiągnęło szczyt. W naszej galaktyce nie ma regionów, które produkują nowe gwiazdy w podobnym tempie. Również regiony formowania się gwiazd Drogi Mlecznej mają inny skład. Skupiając Teleskop Webba na Mgławicy Tarantula, naukowcy mają teraz obrazy do porównania z głębokimi obserwacjami galaktyk znacznie odległych od rzeczywistego południa kosmicznego, co może pomóc im lepiej zrozumieć wczesne lata Wszechświata.