Każdy ma swoją historię. Musimy tylko posłuchać.

aPrzyjeżdżam na rozmowę z TreaH Cleaves, kilka minut spóźniona, widzę, że walczy o wyniesienie kilku pudeł z samochodu. Wchodzę i pomagam jej wnieść do środka pudełko z książkami. Siedząc na górze zauważyłem „Esej o człowieku” Alexandra Pope’a. Jest niezwykle gościnna: zaprosiła mnie, żebym usiadł; Zaproponuj mi wodę w chmurze. Po kilku minutach rozpoczynamy wywiad. Jeden z jej psów, Island, siedzi obok niej do końca, a w sypialni słyszę Nicole, jej drugi pies. Są siostrami, które w czerwcu kończą 13 lat. Okno otwiera się, aby wpuścić powiew. Kolejne 45 minut spędzamy razem, podczas gdy ona nagrywa historie o swojej rodzinie, pokazuje mi zdjęcia i żartuje.

Podczas otwierania notatek głosowych na moim telefonie TreaH zauważył mój odpryskiwany lakier do paznokci. Moje nagranie naszej rozmowy zaczyna się od notatki: „Po prostu uwielbiam to, że faceci mogą teraz nosić lakier do paznokci, wiesz? To (a) interesująca rzecz, ponieważ gołębimy się, syntetyzujemy i zmieniamy”. Tymi słowami zaczynamy. Przez następne 45 minut zapomniała, że ​​mieszka w namiocie.

Spotkała TreaH poprzedniego popołudnia, przechodząc obok People Park, podczas rozmowy z pracownikiem socjalnym. Powiedziała mi, że zarządza jej życiem w People’s Park, a ja szybko wyjaśniłam: „W dobry sposób! Dał mi namiot!” Jest wyjątkowo bystra w wieku 73 lat – ostrzejsza niż większość studentów, których spotykam na UC Berkeley. Bez problemu kołysze statystyki i amerykańską historię. Opowiada, jak prowadziła kampanię dla Andrew Yanga podczas prawyborów w 2020 roku, ale gdyby wiedziała o Marianne Williamson, zamiast tego prowadziłaby kampanię w jej imieniu. Jest głęboko duchowa i mówi mi, że wybrała swoje imię, ponieważ jest to zdrobnienie zarówno „serce”, jak i „ziemia”. Twierdzi, że płaskie Ziemie są bez znaczenia z powodu równonocy i odniesień do „uniwersalnej jedności” w naszej rozmowie.

Jest głęboko duchowa i mówi mi, że wybrała swoje imię, ponieważ jest to zdrobnienie zarówno „serce”, jak i „ziemia”.

Zanim wyjadę tego popołudnia, umawiamy się na ponowne spotkanie o 8:30 następnego ranka. Po przyjeździe poinformowała mnie o tym, co się wydarzyło, odkąd ją ostatnio widziałem. Opowiedziała mi o incydencie, kiedy poprzedniego wieczoru poszłam wziąć prysznic do mieszkania koleżanki. „Te dwie kobiety wyszły i (jedna) wysiadła za mną i popchnęła mnie przez drzwi tak mocno, jak tylko mogła, i zaczęła przeklinać i przewracać mnie” – mówi, jakby nic niezwykłego, zgrabnie wpadając na stos. historii piętrzących się w moich notatkach.

TreaH opowiada o swojej wizji stworzenia czegoś, co nazywa „Berkeley Care Farm”, aby pomóc tym, którzy najbardziej tego potrzebują. Według badania przeprowadzonego przez TreaH „Wpływ gospodarstw opiekuńczych na jakość życia, depresję i lęk wśród różnych populacji: przegląd systematyczny” autorstwa Jenny Murray i 11 innych osób, opieka zastępcza to „terapeutyczne zastosowanie rolnictwa i praktyki rolnicze” w celu wspierania” osób z trudnościami w uczeniu się, problemami ze zdrowiem psychicznym i fizycznym, uzależnieniami, dorosłymi przestępcami, niezadowoloną młodzieżą, społecznie odizolowanymi seniorami i długoletnimi pracownikami”. Jej wizją jest „stworzenie multidyscyplinarnego działu w Berkeley , która jest zasadniczo farmą opiekuńczą.” Odbędą się zajęcia z rolnictwa, prawa, socjologii, środowiska i kognitywistyki w nadziei na zapewnienie studentom zasobów, których potrzebują, aby przyczynić się do rozwiązania problemu braku mieszkań.

Opowiedziała mi o spotkaniu z autorem piosenek w The Grateful Dead: „Wpisałam ogłoszenie, abym była opiekunem czyjegoś „magicznego” rodzica w San Francisco. Więc złożyłam podanie, zadzwonili do mnie i rozmawiam z moją córką, powiedział: „Tak, mieszkałem w Davis i chodziłem na imprezy Grateful Dead”, a jak się okazuje, był to John Perry Barlow”. Przeprowadził z nią wywiad, ale ostatecznie nie zaproponował jej tego stanowiska. Powiedziała mi, że szukała go po rozmowie. „W rzeczywistości był konserwatystą wśród wszystkich liberalnych muzyków i znał Dicka Cheneya! Znał Dicka Cheneya!”, płakała, jej entuzjazm był zaraźliwy.

Wiele z jej historii kręci się wokół spotkania członków jej rodziny z celebrytami. Pokazała mi zdjęcie jej i jej córki Shasty pozujących z Reggie Jackson i dała mi strony i strony zdjęć, które zrobiła z oryginałami.

„To jest moja córka” – powiedział TreaH, wskazując na jednego z nich. „Po tym, jak popłynąłem łodzią do Half Bay z ratownikami, była jedyną, która złowiła rybę. Złapałem tego gigantycznego halibuta i powiedziałem: 'Shasta, jak byłeś jedynym, który złowił rybę i nikt tego nie zrobił ?'” Powiedziała: „Cóż, właśnie zamówiłam. Zapewnienie mi posiłku jest powszechną samotnością.” „TreaH się śmieje.

Dzięki uprzejmości/TreaH Cleaves

Wiele z nich to zdjęcia koni, które posiadała. Jeden w szczególności został schwytany w dniu, w którym jej córka pojawiła się w długim serialu telewizyjnym. „To mój pierwszy kucyk Shasta, Wichita”, mówi. „W stajni jest tor wyścigowy i widzę tę ekipę produkcyjną. Jestem jak mama na scenie, więc idź, Shasta! Kupię ci nową parę facetów, jeśli będziesz jeździć na kucyku (tam). Była więc w teledysku do Greatest Sports Legends”. (Ona nie ma już wideo).

Bardziej niż ktokolwiek, kogo spotkałem, TreaH zdaje sobie sprawę ze swojego miejsca w świecie – historycznie, społecznie i politycznie. Powiedziała do mnie: „Ty jesteś przyszłością, ja jestem przeszłością, no i teraźniejszością”. Rozmyślając o swoich młodszych czasach, powiedziała: „Timothy Leary, wdzięczni umarli, wszystkie te rzeczy się wydarzyły, a ja oglądałam to wszystko jednocześnie, ale to było jak oglądanie filmu”. W pewnym momencie nawet zażartowała: „Nie jestem profesjonalistką. To znaczy, jestem biedna, stara, kobieta, niepełnosprawna, wiesz, sprawdź, sprawdź, sprawdź”. Nie mogę powstrzymać się od śmiechu z nią.

Nasza rozmowa jest usiana chwilami głębokiej mądrości. Oto moje ulubione: „Przeżyłem więcej, niż możesz sobie wyobrazić w ciągu stu wcieleń, ale wszyscy przez to przeszliśmy… I myślę, że kiedy jesteś tak utalentowany, tak wiele się od ciebie oczekuje, a ja okazuj prawdziwe współczucie i współczucie dla bólu… Możesz być zgorzkniały albo współczujący.”

Wczesne życie TreaH jest częściowo ujawniane przez opowieści z jej przeszłości. Dorastała w Pasadenie z trójką rodzeństwa, która mieszka z matką i ojcem, uczęszczała do Sierra Madre High School, zanim otrzymała pełne stypendium – i uczęszczała – na University of California w Irvine. Ukończyła ekologię społeczną. Była trzykrotnie zamężna i ma dwie córki, Jivę i Shastę, odpowiednio z pierwszego i drugiego męża. Patrzy czule na swojego pierwszego męża, którego pieszczotliwie nazywa „Oggs” po postaci z filmu WC Fields.

To tak, jakby przeżyła dwa życia, łącząca je historia jest niewyraźna, zepsuta i niekompletna. Mówi, że nie była zamieszkana od 2013 roku i przyjechała do Berkeley w 2015 roku. Poza tym TreaH daje mi bardzo mało informacji o tym, jak stało się niezamieszkane – i to w porządku. To nie ma być opowieść o tym, dlaczego TreaH nie ma schronienia: to tylko historia TreaH. Chociaż siedzimy w namiocie w People’s Park, opowiadane przez nią historie nie dotyczą bezdomności. Jej zdaniem nie jest on określany jako niezamieszkany i ja też nie staram się go w ten sposób określać. TreaH to po prostu kolejna osoba, która przeżyła pełne życie; ma nadzieję na ponowne połączenie z rodziną; Marzenia o przyszłości naszego kraju. Uważa, że ​​kocha swoje psy i jest wdzięczny za jej doświadczenia. Wyraża swoje szczere uznanie tylko dlatego, że tam słuchałam i deklaruje: „Jestem bardzo wdzięczna. To znaczy, jestem teraz wdzięczna w mojej głowie. Jestem tak wdzięczna, że ​​słuchasz mojej historii, w przeciwieństwie do wszystko, co możesz sobie wyobrazić.” TreaH chciałbym zadeklarować: jestem bardzo wdzięczny za to, że słuchałem.

TreaH to po prostu kolejna osoba, która przeżyła pełne życie; ma nadzieję na ponowne połączenie z rodziną; Marzenia o przyszłości naszego kraju. Uważa, że ​​kocha swoje psy i jest wdzięczny za jej doświadczenia.

Z pomocą Homeless Job Centre TreaH wkrótce będzie mogła być wdzięczna za więcej: przeprowadza się do mieszkania na Shattuck Street jeszcze w tym miesiącu. „Jestem obok siebie”, powiedziała mi, a ja nie mogłam powstrzymać uśmiechu. I chociaż jest wdzięczna za tę okazję, jestem wdzięczna, że ​​natknęłam się na nią, zanim odeszła. Zaszczyciła mnie swoją historią życia. A przynajmniej te części, które kochasz. Siedzę jako chłopiec, patrząc na jej album ze zdjęciami, tak jak wcześniej z moją babcią.

Pragniemy dzielić nasze życie z ludźmi, ale wydaje się, że nie chcemy słyszeć, co inni mają do powiedzenia. Podczas gdy wielu z nas ma tendencję do inspirowania się tymi, którzy znajdują się na samym szczycie klas społeczno-ekonomicznych, warto pamiętać, że możemy również zebrać niezliczoną wiedzę i porady od najbardziej bezbronnych spośród nas. Udzielenie głosu pokrzywdzonym jest podstawowym obowiązkiem każdego społeczeństwa. W końcu każdy ma swoją historię: wystarczy posłuchać.

Skontaktuj się z Riley Nichols pod adresem [email protected].