Kanadyjska mistrzyni świata Jessica Klimkett przechodzi do historii z brązem olimpijskim w judo kobiet

TOKIO – Jessica Klimkett zmagała się z mieszanką emocji, gdy powoli szła tylnym korytarzem w Nippon Budokan w poniedziałek wieczorem.

Do historii przeszła chwilę temu, kiedy pokonała Słowenię Kaję Kjezer z Wazą Ari i zdobyła brązowy medal na Igrzyskach w Tokio, stając się pierwszą Kanadyjką, która stanęła na olimpijskim podium w judo kobiet.

Ale Klimkit, która miała krew w oczach i wyczuwalne zmęczenie po czterech walkach dziennie, nie mogła ukryć całkowitego rozczarowania. Mistrzyni świata w kategorii do 57 kg szalała po tym, jak nie osiągnęła swojego ostatecznego celu.

„W tej chwili będę emocjonalna, jeśli chodzi o utratę tego złotego medalu” – powiedziała czasami chrapliwym głosem. „Ale myślę, że będę z siebie dumny, gdy spojrzę wstecz, ponieważ wiem, że ostatnie dwa lub trzy lata były bardzo trudne psychicznie i fizycznie.

„Szczerze, nawet nie wiem, jak przez to przeszłam. Myślę więc, że byłabym z siebie dumna”.

Klimkit weszła do dogrywki z Sarah Leonie Cesek z Francji w półfinale, ale przegrała z Ebonem, kiedy została oceniona jako Shido z powodu fałszywego ataku. Był to trzeci rzut karny Klimketta w tym meczu i dał Ceskowi zwycięstwo.

24-latka z Whitby w stanie Ontario przeszła przez swoich pierwszych dwóch przeciwników tego dnia, za każdym razem wyprzedzając Ippon w mniej niż dwie minuty.

Ale Cesek dobrze poradził sobie z Kanadyjką, która przez cały mecz utrzymywała swój agresywny styl. Klimkit potrafi rzucać z kilku pozycji, ale jej przeciwnik był w stanie ją zneutralizować.

Obaj zawodnicy otrzymali dwa rzuty karne w dogrywce, ale Klimkett pomylił próbę chwytu i okazał się kosztowny.

„Kiedy ta walka się skończyła, w moim umyśle była jak pusta przestrzeń” – powiedziała. „Ta świadomość jeszcze mnie nie dogoniła. Wciąż walczyłem, dopóki nie pomyślałem, że zszedłem po schodach (z dywanu) i zdałem sobie sprawę, że idę do finału brązu, a nie do prawdziwego finału”.

Klimkit miał mniej niż godzinę na skupienie się na playoffach o trzecie miejsce. Powiedziała, że ​​była „trochę smutna” po porażce, zanim skupiła się na zadaniu.

„Na koniec dnia jestem szczęśliwa, że ​​udało mi się zebrać się po tej przegranej i zdobyć medal” – powiedziała.

Kanadyjczyk Arthur Marglidon zdobył brąz w kategorii mężczyzn do 73 kg, ale zajął piąte miejsce, gdy zaprezentował go Tsogtbaatar Sind Usher z Mongolii.

– Został aresztowany, zostawił ramię i wyciągnął rękę – powiedział Sasha Mamedovic, asystent trenera kadry narodowej. „To nie było to, na co liczył i nie to, czego się spodziewał. Jest zepsuty”.

Klimkett doznał kontuzji kolana w zeszłorocznym sezonie dotkniętym pandemią i został popchnięty przez kanadyjską rywalkę Christę Deguchi. Klimkit zdobyła swój jedyny międzynarodowy tytuł w Tokio w kategorii wagowej dzięki swojemu ostatniemu tytułowi mistrza świata.

Klimkait wchodzi na dywan przed rozpoczęciem zawodów i natychmiast przechodzi w tryb ataku. Opozycja jest zmuszona do natychmiastowej gry w obronie i często zostaje pokonana.

Mecz otworzyła zwycięstwem nad Bułgarką Eveliną Iliwą i po raz kolejny była pod wrażeniem dominującej wygranej w ćwierćfinale z Polką Julią Kowalczyk.

Pełna pewności siebie Klimkait jest imponującą postacią na dywanie. Jego szybkość i łatwość poruszania się stanowią problem dla przeciwników. W połączeniu z ich siłą i agresywnym stylem, Klimkait może stanowić garść.

Sportowcy płasko szli po dywanie do hałaśliwej mieszanki rocka i techno na słynnej arenie. Miejsce na 11 000 miejsc to sanktuarium sportów walki, w którym odbywały się również głośne koncerty Beatlesów i Ship Trek.

Po prawie pustych trybunach roiło się od kilkuset przedstawicieli zespołu. Trenerzy i urzędnicy drużyn wykrzykiwali rozkazy od strony dywanu lub kilku pierwszych rzędów siedzeń.

Wynik Klimkita podniósł sumę medali w judo na kanadyjskich igrzyskach olimpijskich do sześciu (dwa srebrne i cztery brązowe). Był to pierwszy występ Kanady na podium od czasu, gdy Antoine Valois-Fortier zajął trzecie miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku.

„Oczywiście, to był dla mnie cel i marzenie, nie tylko udział w igrzyskach olimpijskich, ale bycia na podium” – powiedział Klimkett.

„Oczywiście najwyższy stopień na podium miał być najlepszy, ale wiem, że to pierwszy medal Kanady w judo kobiet i cieszę się, że jestem sobą”.

Ten raport został po raz pierwszy opublikowany przez The Canadian Press 26 lipca 2021 r.