Guantanamo Bay: Wewnątrz najsłynniejszego aresztu na świecie, gdy wojna z terroryzmem słabnie

TStarszy więzień wchodzi na salę sądową i jest kierowany przez umundurowanych strażników na swoje miejsce z przodu. Poskramiacz Nashwan, odziany w białą szatę i długą brodę, nie przestaje badać szeregów ludzi, którzy wypełniają pokój, a nawet jeśli to zrobi, może mieć trudności ze znalezieniem wielu znajomych przedmiotów.

W ciągu prawie 15 lat od jego aresztowania i siedmiu lat, odkąd stanął przed formalnymi zarzutami bycia wysokiej rangi agentem Al-Kaidy, który nadzorował spiski mające na celu atak na Amerykanów w Afganistanie, 60-letni Irakijczyk przeszedł przez czterech sędziów, 20 obrońcy i kilka zespołów prokuratorskich. Sala sądowa została tutaj przeniesiona do bazy marynarki wojennej Guantanamo Bay na Kubie, a baza, w której się znajduje, została rozbudowana. Jedynym stałym elementem tych działań jest sam Tamir, ale starzeje się i porusza się teraz wolniej z powodu choroby zwyrodnieniowej.

W tym czasie drastycznie zmienił się również świat zewnętrzny. Czterech różnych prezydentów okupowało Biały Dom od czasu jego aresztowania w 2006 roku. Siły amerykańskie opuszczą Afganistan do końca sierpnia, a wraz z nim trwająca od dziesięcioleci „wojna z terrorem”, w której Tamir jest oskarżany o bycie bojownikiem, dobiegnie końca .

W zmierzchu tej długiej wojny niezależny Został wpuszczony do Guantanamo Bay, aby wziąć udział w ostatnim przesłuchaniu Tamera w tym tajnym i kontrowersyjnym obiekcie.

Susan Hensler, główna obrońca Tamira od 2017 roku, mówi, że system sądów wojskowych, przez który jej klient jest sądzony w Guantanamo, nie dotrzymał jeszcze kroku nowej rzeczywistości. „Guantanamo to jedyne miejsce na świecie, gdzie wojna w Afganistanie wciąż szaleje” – mówi. niezależny Po ostatniej rozprawie.

„Ten proces nie działa. Fakt, że proces 9/11 nadal trwa po 20 latach, jest dobrym dowodem na to, że jest daremny. Fakt, że proces mojego klienta trwał siedem lat, a dziś rozmawiamy o tym, jak zacząć po raz kolejny jest dowodem na to, że nie działa. jego sukces.”

Na pierwszej rozprawie publicznej od ponad 500 dni zostaje zaprzysiężony nowy sędzia. Cały zespół prokuratorów, obrońców i personel sądowy – a także niewielka liczba dziennikarzy – poleciał do Al Jazeera, aby zająć się sprawą w dużej mierze proceduralną. Zdarzają się opóźnienia, gdy krzesło oskarżonego nie zostaje wniesione do sądu, a także, gdy strażnicy zapominają o jego lekach. Sesja trwa dwa dni, po czym wszyscy wracają do domu.

Te opóźnienia nie są niczym niezwykłym. Ta sprawa zawierała około 40 000 stron aktów i rozkazów oraz 3000 stron tekstów, ale proces Tamira jeszcze się nie rozpoczął. To samo dotyczy rzekomych organizatorów ataków z 11 września, którzy poruszyli całą tę sprawę. Sprawiedliwość, jeśli ma być wymierzona, powoli toczy się w Guantanamo Bay.

Niezwykła quasi-prawna struktura obowiązująca tutaj po 11 września nie została zbudowana po to, by ścigać tych, których Pentagon nazwał „najgorszymi z najgorszych”, z myślą o skuteczności. Środki mające na celu obejście amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości i jego zabezpieczeń opóźniły i przedłużyły procesy osób przetrzymywanych tutaj od lat.

Mówi się, że prezydent USA Joe Biden po cichu pracuje nad zamknięciem więzienia, które stało się synonimem ekscesów wojny z terroryzmem przez lata George’a W. Busha. W poniedziałek przekazał pierwszego więźnia departamentu, Marokańczyka o nazwisku Abdellatif Nasser, który został aresztowany w Afganistanie w 2002 roku.

Odkąd w 2002 r. przybyła pierwsza partia 20 więźniów, przez tę wyspę przewinęło się około 780 więźniów. Setki zwolniono bez postawienia zarzutów, część przeniesiono do krajów trzecich, a 39 pozostało.

Ci, którzy wyobrażali sobie wykorzystanie bazy marynarki wojennej jako ośrodka przetrzymywania, widzieli w niej miejsce, w którym zatrzymani mogą być przetrzymywani poza granicami amerykańskiego prawa. Duża liczba więźniów może być przesłuchiwana dzięki tajnemu wywiadowi. Wiele z uwięzionych tutaj było poddawanych torturom, w tym podtapianiu, pozbawianiu snu, molestowaniu seksualnym i maltretowaniu fizycznym. Niektórzy byli również torturowani w „czarnych miejscach” CIA przed ich przybyciem.

Zdjęcia pierwszych zatrzymanych przybywających do Camp X-Ray, prowizorycznego więzienia otoczonego drutem kolczastym i wieżami strażniczymi, stały się synonimem amerykańskiej reakcji na 11 września — podobnie jak wojny w Iraku i Afganistanie. Dla wielu były potężnym symbolem tego, jak wartości Ameryki są zagrożone w dążeniu do sprawiedliwości.

Patrząc w dół ze wzgórza powyżej, nadal można zobaczyć zarys kompleksu, który kiedyś przykuł uwagę świata. Wieże strażnicze, faliste dachy cel więziennych i sal przesłuchań, a także obwód spiralnego drutu kolczastego pozostały. Brakuje tego widoku prawie 20 lat później, klęczących na ziemi mężczyzn z zawiązanymi oczami w charakterystycznych pomarańczowych garniturach.

Był używany tylko przez kilka miesięcy, zanim więźniowie zostali przeniesieni do stałego zakładu. Chwasty teraz zawładnęły. Drewniane konstrukcje są zbutwiałe i wszystko przybrało matowy, rdzawy brąz.

Od czasu otwarcia obozu X-Ray, grupy praw człowieka wzywały do ​​jego zamknięcia i zamknięcia kolejnych ośrodków przetrzymywania w Guantanamo. W raporcie na początku tego roku, w którym zarzucano „ciągłe łamanie praw człowieka” w bazie, Amnesty International ponownie wezwała pana Bidena do zamknięcia więzienia.

„Są to aresztowania nierozerwalnie związane z wieloma warstwami bezprawnego zachowania rządu na przestrzeni lat – tajne transfery, przesłuchania w odosobnieniu, przymusowe karmienie strajkujących, tortury, wymuszone zaginięcia i całkowity brak należytego procesu” – powiedziała Daphne Eviatar. Dyrektor ds. Bezpieczeństwa w Programie Praw Człowieka w Amnesty International.

„Chodzi o ponad 40 osób wciąż przetrzymywanych w Guantanamo – chodzi również o przestępstwa na mocy prawa międzynarodowego, które zostały popełnione w ciągu ostatnich 19 lat i ciągły brak odpowiedzialności za nie. Dotyczy to również przyszłości, ponieważ my zbliżyć się do 20. rocznicy ataków z 11 września i dążyć do trwałej sprawiedliwości”.

W swoim dążeniu do zamknięcia więzienia w Guantanamo Biden dąży do odniesienia sukcesu tam, gdzie jego demokratyczny poprzednik zawiódł. Barack Obama prowadził kampanię na rzecz zamknięcia kompleksu więziennego, widząc w tym obrazę amerykańskich wartości.

„W ciemnych korytarzach Abu Ghraib iw celach więziennych w Guantanamo zaszkodziliśmy naszym najważniejszym wartościom” – powiedział prezydent Obama podczas swojej kampanii w 2007 roku.

Wydał zarządzenie zamykające go drugiego dnia pobytu w Białym Domu w 2009 roku. Ale pomimo spadku liczby więźniów z 245 do 41 podczas jego dwóch kadencji, Guantanamo Bay pozostało otwarte. Kongres odmówił przeniesienia zatrzymanych do Stanów Zjednoczonych.

Skomplikowane sprawy, takie jak sprawa Tamira, pokazują trudności, z jakimi zmierzy się Biden.

Tamer, oskarżony jako Abd al-Hadi al-Iraqi, został aresztowany w Turcji w październiku 2006 roku. Oskarżenia rządu USA twierdzą, że próbował podróżować do Iraku, aby „doradzać i pomagać” Al-Kaidzie. Ma również za zadanie współpracować z czołowymi bojownikami, którzy przeprowadzali ataki na siły amerykańskie i ludność cywilną w Afganistanie.

W systemie komisji wojskowych sędziowie zmieniają się co kilka lat, co zapewnia zwolnienia i opóźnienia. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, jeden z byłych sędziów w sprawie Tamira okazał się mieć konflikt interesów, co oznacza, że ​​wszystkie jego orzeczenia mogą wymagać rewizji.

Prowadzenie procesów w Guantanamo, poza amerykańskim wymiarem sprawiedliwości, oznacza, że ​​zespoły prokuratury i obrony muszą być transportowane drogą powietrzną na każde przesłuchanie po ogromnych kosztach. dochodzenie przez New York Times Szacunkowy całkowity koszt przetrzymywania i procesów na wyspie w13 milionów dolarów (9,5 miliona funtów) na więźnia rocznie.

W postępowaniu kryje się również warstwa tajności, która według Henslera, adwokata Tamira, uniemożliwia jej klientowi uzyskanie uczciwego procesu. „Każda sprawa Komisji Wojskowej skupia się na osobie, która była torturowana i maltretowana przez rząd Stanów Zjednoczonych” – mówi. „W systemie komisji wojskowych po prostu nie możemy uzyskać dostępu do dokumentów i świadków, których potrzebujemy, aby dowiedzieć się więcej o nadużyciach, które możemy zgłosić w aktach”.

A o tym, co należy zrobić z zatrzymanym i władzą wojskową, mówi: „Wojna się skończyła i to musi być koniec tej komisji”.

Matthew C. Waxman, profesor prawa na Uniwersytecie Columbia i były urzędnik Pentagonu, który nadzorował sprawy zatrzymanych w administracji Busha, jest również jednym z tych, którzy uważają, że obiekt powinien zostać zamknięty.

Waxman służył pod kierownictwem Condoleezzy Rice w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego w latach 2001-2003, a w latach 2004 i 2005 jako pierwszy zastępca asystenta sekretarza obrony ds. zatrzymanych.

Mówi niezależny Że rząd Stanów Zjednoczonych „zaakceptował” propozycję prawną, by trzymać bojowników Al-Kaidy w bazie na czas wojny z tą organizacją, „ale nigdy nie zajęli się tym, co by się stało, gdyby ta wojna trwała w nieskończoność, ponieważ przez dziesięciolecia”.

Mówi, że sam proces zamykania placówki jest najeżony trudnościami.

Łatwo jest krytykować Guantanamo, ale trudno jest wprowadzić alternatywy. Przeniesienie zatrzymanych do Stanów Zjednoczonych było politycznie niemożliwe i trudno było nakłonić obce kraje do przejęcia niektórych z nich. .

Wśród pozostałych zatrzymanych są wybitni przywódcy Al-Kaidy i planiści 11 września, Stany Zjednoczone nie były w stanie ścigać, ale nie będą chciały ich porzucić ani przenieść.

Zapytany, czy można wyciągnąć wnioski z używania bazy jako ośrodka przetrzymywania, powiedział: „Istniała pilna potrzeba zajęcia się trudnymi problemami związanymi z przetrzymywaniem po 11 września, ale polityka Gitmo była początkowo ustalana z niewystarczającą uwagą na długie -koszty terminowe.”

Mieszkańcy bazy marynarki wojennej Guantanamo Bay wydają się w większości odporni na kontrowersje za granicą. Rozciągnięty na obszarze 45 mil kwadratowych naturalnego portu, jest domem dla około 6000 personelu wojskowego i cywilnego, wykonawców, rodzin i pracowników migrujących.

Baza wygląda bardziej jak amerykańskie miasto niż obiekt wojskowy. Ma McDonald’s, kręgielnię, wiele restauracji, plaże i utwardzone drogi. Kilka minut od niesławnego Camp X-Ray znajdują się duże domy rodzinne z wypielęgnowanymi trawnikami. Nowe budynki w budowie przy jednej z głównych ulic.

Powszechnym błędem jest przekonanie, że próby „zamknięcia Guantanamo” oznaczają zamknięcie całej bazy, która sama w sobie jest przedmiotem kontrowersji. Dyskusje te dotyczą jedynie aresztu śledczego i towarzyszących mu sądów.

Stany Zjednoczone kontrolowały Zatokę od 1898 roku, kiedy to przejęły ją od Hiszpanów podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej. Podpisał nieokreśloną umowę najmu bazy z rządem kubańskim w 1903 roku, która nie ma daty wygaśnięcia. Dziś rząd kubański twierdzi, że baza jest nielegalna i wielokrotnie wzywał do jej usunięcia. Jednak strategiczne znaczenie bazy dla amerykańskiej obecności na Karaibach sprawia, że ​​jest mało prawdopodobne, aby szybko ją porzuciła.

Nowy dowódca bazy, kapitan Samuel White, chętnie przekonuje gości, że więzienie to tylko niewielka część tego, co się tu dzieje. Podczas gdy on nadzoruje operacje w bazie, istnieje oddzielne dowództwo odpowiedzialne za więzienie i komitet wojskowy.

„Ujawnienie, które otrzymała na podstawie aresztu jest zrozumiałe, ale to nie jedyna funkcja tej instalacji” – mówi. niezależny W swoim biurze z widokiem na ocean.

„Ta instalacja jest tu od ponad stu lat, więc fakt, że jest tu od stu lat, pokazuje, że to coś więcej niż więzienie, to więcej niż areszt”.

Kapitan White porównuje swoją rolę dowódcy bazy do roli właściciela, który nadzoruje lokatorów – z których jeden jest akurat obiektem.

„Nie oceniam dobra, zła, cokolwiek, czy coś powinno zostać pozostawione. Najemca jest tutaj, aby wykonać konkretną pracę, a my jesteśmy zobowiązani do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony wszystkich pracowników tej instalacji.”