Władimir Putin stworzył swój najgorszy koszmar

Pobierz bezpłatne aktualizacje dla Władimira Putina

Wyślemy Ci plik Codzienny przegląd myFT Zaokrąglanie wiadomości e-mail do najnowszych prezydent Rosji Władimir Putin Wiadomości każdego ranka.

Piętnaście miesięcy temu armia Władimira Putina znajdowała się na obrzeżach Kijowa. Teraz rosyjski przywódca walczy o utrzymanie kontroli w Moskwie.

Bunt sił Wagnera pod dowództwem Jewgienija Prigożyna jest ostatecznym potwierdzeniem tego, jak katastrofalnie źle skończyła się dla Putina wojna na Ukrainie. Nawet jeśli rosyjski przywódca wygra bezpośrednią bitwę z Wagnerem, trudno uwierzyć, że Putin ostatecznie przetrwa takie upokorzenie. Jego prestiż, siła, a nawet życie były teraz zagrożone.

Historyczna ironia polega na tym, że to działania Putina wywołały to, czego obawiał się najbardziej: powstanie, które zagrażało zarówno państwu rosyjskiemu, jak i jego osobistej potędze.

Strach Putina przed „kolorową rewolucją” w Rosji sięga prawie 20 lat wstecz. Trafnie, jego początki leżą na Ukrainie. Pomarańczowa rewolucja z 2004 r. – powszechne demokratyczne powstanie przeciwko sfałszowanym wyborom na Ukrainie – wywołała u rosyjskiego prezydenta paranoję, która z biegiem lat stale się nasilała.

Od tego czasu Putina prześladują powiązane ze sobą lęki. Po pierwsze, że Ukraina nieodwracalnie wyślizgnie się z uścisku Rosji. Po drugie, pomyślne prodemokratyczne powstanie w Kijowie byłoby próbą tego samego w Moskwie.

Jego decyzja o inwazji na Ukrainę w 2022 roku była próbą ostatecznego wyeliminowania obu zagrożeń – poprzez zainstalowanie w Kijowie prorosyjskiego autorytarnego rządu.

Jako były agent wywiadu i teoretyk spiskowy, Putin był przekonany, że źródła jakiejkolwiek „kolorowej rewolucji” – czy to na Ukrainie, czy w Rosji – leżą w Waszyngtonie. Jego odmowa uwierzenia, że ​​Ukraińcy mogą mieć sprawstwo lub władzę, doprowadziła go do fatalnego niedoceniania siły oporu kraju wobec rosyjskiej inwazji.

Oprócz niedoceniania potęgi Ukrainy, Putin — pijany mitami o Armii Czerwonej w latach czterdziestych — śmiertelnie przecenił potęgę militarną Rosji. Klęska armii rosyjskiej otworzyła Grupie Wagnera drzwi do przystąpienia do wojny. To dało Prigożynowi własne zaplecze władzy i platformę propagandową, a ostatecznie pozwoliło mu zwrócić się przeciwko państwu rosyjskiemu.

Retoryka Putina wobec narodu rosyjskiego zawsze brzmiała, że ​​uratował kraj przed chaosem lat 90. Ale to, co się teraz dzieje, przypomina militarną porażkę i twardy zamach stanu przeciwko Michaiłowi Gorbaczowowi w 1991 roku, kiedy Borys Jelcyn zainstalował czołg przed parlamentem. W tym momencie mieszkańcy Moskwy odegrali kluczową rolę w rozgrywających się wydarzeniach. Reakcja ludności rosyjskiej na powstanie Prigożyna będzie ważną – i jak dotąd nieznaną – częścią tej historii.

W swoich pierwszych uwagach na temat powstania Prigożyna Putin przyjrzał się mroczniejszemu precedensowi: rzekomemu „ciosowi w plecy”, który zakończył wysiłki wojenne Rosji w 1917 roku i pogrążył kraj w rewolucji i wojnie domowej. Słowa te miały wyrażać stanowczy zamiar. Ale nie byli uspokojeni.

Bunt Wagnera da nadzieję przeciwnikom reżimu Putina – w Rosji i poza nią. Dla armii ukraińskiej, której kontrofensywa się nie przebiła, wygląda to na historyczną szansę. Jeśli siły rosyjskie zwrócą się przeciwko sobie lub zostaną wycofane z linii frontu, by bronić Putina, mogą upaść we wschodniej Ukrainie.

Rosyjscy więźniowie polityczni, tacy jak Aleksiej Nawalny czy Władimir Kara-Murza, muszą mieć nowe poczucie nadziei i możliwości. Oni również mogą odegrać pewną rolę w nadchodzących miesiącach.

Prigożyn oczywiście nie jest liberałem. Jego retoryka jest ściśle nacjonalistyczna i imperialistyczna. Siły Wagnera słyną z bezwzględności. Ale Prigożyn – podobnie jak Putin – uwolnił teraz siły, nad którymi będzie walczył.

[email protected]