Polskie bary mleczne to wspomnienia i tanie jedzenie

Pamiętam mroczne czasy w Polsce, kiedy gospodarka była tak bardzo oderwana od potrzeb ludzi. W ich gospodarce nakazowej – zapominając o prawach podaży i popytu – niektórzy urzędnicy zapomnieli zamówić wycieraczki, w wyniku czego nigdzie ich nie było. Zwabieni głodnym czarnym rynkiem złodzieje pracują do późna w nocy, aby ich zgarnąć.

Wielu Amerykanów pamięta Polskę jako mroczną, pełną rdzewiejących fabryk i zadymionych miast. Pamiętam czasy, kiedy w dniu, w którym przyjechałem do kraju, powietrze było bardzo zanieczyszczone. Ponurzy miejscowi cierpliwie ustawiają się w kolejce, by napić się drinka z tego samego blaszanego kubka przymocowanego do stoiska z napojami za pomocą zardzewiałego łańcuszka.

Oczywiście te czasy już dawno minęły i wielu amerykańskich gości jest zdumionych, gdy wkraczają na tętniący życiem krakowski rynek, tętniące życiem ulice Gdańska czy kolorowe Stare Miasto w Warszawie.

Chociaż współczesna zamożność Polski nie jest już nowością, odwiedzający mogą znaleźć zróżnicowaną Polskę: tętniące życiem i kosmopolityczne centra miejskie, zapierające dech w piersiach średniowieczne miasta z żywą historią, brudne strefy przemysłowe wciąż sprzątające bałagan pozostawiony przez Sowietów i setki tradycyjnych. Wsie rolnicze na obszarach wiejskich.

Jestem bardziej nostalgiczny za skromnymi starymi czasami niż większość mieszkańców, więc na pewno odwiedzę wieś. Mieszkańcy często mówią o polskich „prostych ludziach” – wywodzących się z pokoleń chłopów, którzy przez stulecia pracowali na tych samych ziemiach i prowadzili nieskomplikowany, tradycyjny styl życia. Spędzanie czasu z tą liczną grupą starożytnych, twardo stąpających po ziemi ludzi to świetny sposób na poznanie historii Polski.

Czasami moja nostalgia za dawnymi czasami wprawia w zakłopotanie moich polskich gospodarzy. W Krakowie moja koleżanka Kasia chciała poczęstować mnie miłym obiadem i zapytała gdzie chcę zjeść. – Napij się mleka – powiedziałem. Kasia powiedziała, że ​​jej matka nigdy by jej nie wybaczyła, gdybym zabrał jej amerykańską przyjaciółkę do jednej z tych mrocznych, dotowanych przez rząd restauracji robotniczych. Błagałem i obiecałem, że nigdy nie powiem, a Cassia się zgodziła.

Dla mnie jedzenie w barze (Milk Bar) jest kwintesencją polskiego doświadczenia turystycznego. Te proste kawiarnie, które znajdziesz w całym kraju, to tani jak barszcz sposób na posiłek… i, przy odpowiednim nastawieniu, zabawna przygoda kulturalna.

W czasach komunistycznych rząd dotował żywność w barach mlecznych – dając w ten sposób biednym robotnikom możliwość zakupu żywności. Tradycja trwa, a dziś Polska nadal płaci rachunki za większość posiłków w barze. Ceny są zaskakująco niskie — mój rachunek zwykle wynosi około 5 dolarów — i chociaż w czasach komunizmu ceny nie były zbyt wysokie, dzisiejsze jedzenie w barze jest pyszne.

Bary mleczne oferują wiele tradycyjnych polskich przysmaków. Pyszne zupy, różnorodne sałatki z kapusty, smażone kotlety schabowe, pierogi (ravioli z różnymi nadzieniami) i naleśniki to codzienność. W barze mlecznym zobaczysz szklanki rozwodnionego soku i — oczywiście — mleka, ale większość barów mlecznych oferuje również butelki z wodą i colą. Spróbuj polskiego ciasta, zwłaszcza klasycznego baski, glazurowanych pączków z galaretką, zwykle nadziewanych dżemem z dzikiej róży.

W barach mlecznych usługa skierowana jest do miejscowej ludności. Jest mało prawdopodobne, aby znaleźć menu w języku angielskim. Jeśli dziewczyna z baru mlecznego zada ci pytanie, masz trzy możliwości: kiwaj radośnie głową, dopóki coś ci nie da; powtórz jedną z rzeczy, które powiedziała (powiedzmy, że poprosiła Cię o wybranie jednej z dwóch opcji, np. mięsa lub sera na pierogach); Lub miej nadzieję, że anglojęzyczna osoba w kolejce przyjdzie ci z pomocą. Zamawianie w barze mlecznym to przygoda z międzynarodowo rozumianymi gestami. Uśmiech nieco nadwyręża cierpliwość obsługi baru mlecznego.

Każdy bar mleczny jest trochę inny, ale ogólna procedura jest taka: podejdź do lady, poczekaj na potwierdzenie i wskaż, czego chcesz. Dwa proste słowa to „to” (oznaczające „palec u nogi” i „to”) oraz „i” (wymawiane „ee” i oznaczające „i”).

Mój dialog w barze mlecznym zwykle wygląda mniej więcej tak: Pani z baru mlecznego „Prosse?” (Czy mogę ci pomóc?). I „do” (wskazując)…”i do” (ponownie wskazując)…”i do” (po raz kolejny wskazując) — „To… i to… i to”. To nie jest ładne, ale spełnia swoje zadanie.

Ciesz się odrobiną nostalgii za PRL-owskimi czasami, a będziesz się zastanawiać, jak możesz zjeść lunch za 5 USD razem z miejscowymi.