Grease in Dominion: Oh oh oh, nie tego chcę

Uwielbiam Grease i miałem jeden z najciekawszych wywiadów w mojej dziennikarskiej karierze z jego żyjącym autorem Jimem Jacobsem przed produkcją Dominion w 1993 roku, ale och, och, och, nie tego chcę.

Produkcja Nikolaia Fostera ma umiarkowanie zróżnicowany zakres (została straszliwie zaatakowana przez internetowych rasistów) i nawiązuje do pragnienia Grease, kiedy po raz pierwszy został zainstalowany przez Jacobsa i jego nieżyjącego współpracownika Warrena Caseya w nocnym klubie w Chicago w 1971 roku. Wiele postaci i słodycz, która kopiuje sztukę zaszczepioną po filmie The Stripped z 1978 roku. Powrót do broni, tatuaży, palenia tytoniu, jaśniejsze spojrzenie na młode postacie, takie jak polscy Amerykanie czy Włosi, oraz fetyszyzm podniesiony przeciwko katolickiemu uciskowi.

Niestety, oryginalna narracja – trochę – nieumyślnie zygzakiem między grupą dziewcząt żyjących w Różowych Damach a pochodzeniem Palace Boys (w filmie właśnie stali się T-Birdsami), chwiejąc się od pary do pary, od nocowania do nieistnienia uliczny wojownik. Przywrócono zbyt wiele przeciętnych piosenek: Mooning, o radości błyskania pośladków, jest tego przykładem. Coś poszło nie tak, gdy cheerleaderka Patty Simcox – którą obsadziła tutaj Jessica Kroll – stała się jedną z najseksowniejszych postaci na scenie.

Dan Partridge Danny to ekscentryczny, ale prawdziwy Cary Grant w porównaniu do Neandertalczyka Kenickiego Paula Frencha. Brunetka Olivia Moore Sandy była prawie ostrzyżona, dopóki nie ujawniła silnego wokalnego głosu – aczkolwiek ozdobionego brytyjskim stylem Mam talent. Wyjeżdżają też na długie okresy pracy. Jocasta Almgill, jako dobra zabawa, Betty Rizzo, robi jedną nutę żwawego żartu: Foster i choreografka Arlene Phillips zaprezentowały swój emocjonalny pokaz „Są gorsze rzeczy, które mogę zrobić”.

Podobnie, taniec i śpiew w letnie noce i „Jesteś tym, którego chcę” są nudne i stonowane, a aktorzy brzmiały na pół perkusji za orkiestrą podczas ostatniego liczenia w noc, kiedy tam byłem. Lepiej narysować epizod w kreskówkowym epizodzie Petera Andre (w niektórych programach) jako DJ Vince Fontaine, ale przynajmniej wystarczająco dobrze śpiewa Beauty School Dropout.

Zestaw to ogólny schematyczny diagram drążków wspinaczkowych i ławek na jajniki, w górę iw dół, gdy męskie postacie niezdarnie się rozpraszają, ujawniając potencjalną ciążę Rizzo. Mój gość, który jest również fanem Grease, chciał sfotografować projektantkę kostiumów. Nostalgia naprawdę nie była tym, czym była.

Teatr Dominion, rezerwacje do 29 października, smarmusical.co.uk