„Zmartwiony bohater skazany na porażkę”: czy Macron jest skazany na pójście śladami Napoleona? | Simon Tisdale

NDopiero w lipcu 1821 roku Napoleon Bonaparte zmarł na wygnaniu na Świętej Helenie w tym tygodniu w Londynie – ale prasa szybko zareagowała. „I tak kończy się najbardziej wyjątkowe dotychczas życie w historii politycznej” oraz Czasy Reklamować.

Obalony cesarz Francji, który przejął władzę w zamachu stanu w 1799 r. I ostatecznie został pokonany pod Waterloo w 1815 r., Był „niszczycielem praw narodów … [who] Wolność wygasła Francja I nie mieli żadnej kontroli nad jego poddanymi poza ich zamiłowaniem do wojskowej chwały.

Jednak w tym czasie, podobnie jak teraz, sami Francuzi byli sprzeczni. „Żołnierz, który samą mocą geniuszu (…) daje spokój niespokojnemu społeczeństwu i dyktuje jego prawa królom, jawi się światu jako cudowna osoba, a ziemia przed nim milczy”. Odziedziczyła jedną z paryskich gazet.

Napoleon nadal jest podzielony. „Korsykański ghul”, jak znał go jego przeciwnik, książę Wellington, był kochany przez anty-establishmentowych romantyków, takich jak Byron i Shelley. Victor Hugo i młody Disraeli niewolnik niewolnik idei „niespokojnego, wyczerpanego bohatera”.

Przez wiele lat kibice po obu stronach Atlantyku zaprzeczali, że naprawdę nie żyje. Czekali na wspaniały powrót. Jeśli chodzi o anglofobię w postkolonialnej Ameryce, brytyjski „surowy dekret” wypędzenia tego „genialnego jeńca” na odległą wyspę był tak samo błędny, jak jego inwazja na Rosję.

W 2002 roku Dominique de Villepin, były premier, wychwalał Napoleona jako współczesnego Aleksandra, który wcielił późniejszego francuskiego „ducha oporu” w innego totemicznego przywódcę wojskowego, generała Charlesa de Gaulle’a. Powołując się na groby Roberta i Isabel w ich badaniu stosunków angielsko-francuskich, Ten delikatny wrógVillepin powiedział, że Napoleon nadal karmi „francuski sen… ideę, którą mamy o sobie: państwo z autorytetem, pogardą dla partii i kompromisów, powszechnym zamiłowaniem do działania i obsesją… wielkość Francji. … i godność w klęsce. „

Ta szczególna i konserwatywna wersja Francji i Francuzów ma dziś wyraźny rezonans z okupantem Elysee. Jak na ironię, porównuje się zarówno młodzieńców, jak i tych energicznych Emmanuel Macron I jak dotąd najsłynniejszy na świecie badacz nadpobudliwościChwałaZ politycznego punktu widzenia Macron, podobnie jak Bonaparte, pojawił się znikąd.

Jednak chociaż Macron nie jest tyranem, wbrew temu, co mówią krytycy, jest coś prawdziwego Napoleona w tym, jak postrzegał miejsce swojego kraju na świecie. Zwróć się do School of Guerre [College of Warfare] W zeszłym roku w Paryżu przedstawił rozszerzoną wizję „globalnej Francji” z charakterystycznymi echami przeszłości – i równoległej debaty w Wielkiej Brytanii.

Powiedział, że jego celem jest „prawdziwa francuska suwerenność”. Obrona i polityka zagraniczna kraju powinny „pozwolić nam kontrolować nasze przeznaczenie”. Powiedział jednak, że cel ten „w żaden sposób nie stoi w sprzeczności z naszym pragnieniem rozwijania europejskich zdolności”.

„Za każdym razem, gdy stajemy w obliczu wyzwań historycznych, nasza odpowiedź musi być taka sama: odnowiona ambicja i odwaga … Reforma globalnego systemu w celu promowania pokoju jest drogą, którą musimy podążać, a Francja i Europa je mają”. Historyczna rola do odegrania. Niemal słychać brawa Napoleona.

Macron wezwał do wzmocnienia europejskiej „strategicznej autonomii”. Ostrzegł, że w szybko zmieniającym się świecie „stabilność w Europie wymaga czegoś więcej niż komfortu zapewnianego przez zbliżenie transatlantyckie ze Stanami Zjednoczonymi”.

Podejście „Europa przede wszystkim”, obejmujące europejską armię odrębną od „umarłego psychicznie” NATO, ma wielkość, jeśli nie wielkość, jest wyraźnym imperializmem. Przywódcy Niemiec i spadkobiercy dawnych Prusaków często pozostawali daleko w tyle. Amerykanie szczerze tego nienawidzą.

Międzynarodowy, dyplomatyczny i militarny aktywizm Macrona utrzymuje Francję w grze, podczas gdy Anglia, jej największy konkurent, traci na znaczeniu. Wysłał siły francuskie do Afryki Zachodniej, Sahelu, Syrii, Libii i Środkowo WschodniZnowu w obliczu nowej osmańskiej Turcji. Jego pewny siebie interwencjonizm przypomina Tony’ego Blaira z czasów przed Irakiem.

Istnieją poważne wady. Na przykład w grudniu Macron Hostowane Abdel Fattah El-Sisi, autorytarny przywódca Egiptu, przedkłada stosunki handlowe i obronne nad prawa człowieka. Tak jest na wybrzeżu Rozpieszczeni dyktatorzy. To cyniczny pragmatyzm w swojej najbardziej ekstremalnej formie.

Wracając na inne stare pole bitwy, Macron zaproponował nowe strategiczne stosunki z dysydenckim reżimem rosyjskim Władimira Putina, nawet gdy Londyn i Waszyngton przeszły do ​​statusu zimnej wojny. Podkreśla, nieprzekonująco, że Francja jest „siłą na skraju Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku”, której Chiny nie ośmielają się ignorować.

Przegląd obronności tego kraju w 2021 r. Uwydatnił pogląd Macrona, że ​​Francja i Europa nie mogą pozwolić sobie na danie się złapać między rywalizujące ze sobą wielkie mocarstwa.

„Macron uważa, że ​​rosnąca konkurencja między Stanami Zjednoczonymi a Chinami oraz erozja multilateralizmu wymagają silniejszej Unii Europejskiej”, Analityk Jean-Loup Semaan napisał. „[He] Uważa, że ​​pomimo prezydentury Bidena wycofanie się USA ze światowej sceny jest trendem długoterminowym ”.

Ankieta przez Europejska Rada ds. Stosunków Zagranicznych Zalecana jest zgoda publiczna. Dwie trzecie respondentów zgodziło się, że Europa powinna zwracać uwagę na własne zdolności obronne, a nie polegać głównie na Stanach Zjednoczonych. We Francji było to aż 70%. O dziwo, w Wielkiej Brytanii post-UE osiągnął 74%.

Jednak pomimo całego jego skupienia się na globalnej świetności, nadzieje Macrona na reelekcję w 2022 roku bledną w kraju. Tak jest obecnie Połącz poziom Ze skrajnie prawicową Marine Le Pen. Boli go pandemia, trudności ekonomiczne i nieuzasadnione obawy przed islamskim terroryzmem. A Napoleon niekoniecznie może pomóc. Przyćmiewają go wydarzenia pamięci Przedstawianie nieprawdziwych informacji Ta Bonnie była niegrzeczną mizoginistką, która popierała niewolnictwo i zrujnowała republikę. Stara sprzeczność pozostaje.

Macron miał w zeszłym tygodniu kolejną upiorną wizytę – Trąbkę Wezwania przez emerytowanych starszych oficerów O przewrót wojskowy, aby uratować Francję przed „wojną domową”. Krótko mówiąc, zamach stanu w stylu Napoleona. Rząd został dotknięty skandalem, ale badanie wykazało, że większość ludzi popiera ten pomysł. Zamach stanu był fikcyjny. Ale rodzi się pytanie: czy przeznaczeniem Macrona było być „niespokojnym bohaterem Francji skazanym na zagładę”, zmierzającym jak jego wybitny poprzednik, by powtórzyć historię „Godności w klęsce”? Czymkolwiek jesteś, cokolwiek powiesz, historia jest nieunikniona.