Zaćmienie Słońca… z kosmosu! Sonda NASA rejestruje księżyc przechodzący przed słońcem na oszałamiających zdjęciach, ujmując „góry księżycowe oświetlone od tyłu przez ogień słoneczny”
- Statek kosmiczny NASA uchwycił z kosmosu księżyc przechodzący przed słońcem w oszałamiającej serii zdjęć
- Zaćmienie Słońca nie było widoczne z Ziemi i trwało tylko 35 minut, ale zostało uchwycone przez kamerę z kosmosu
- Zbliżenia z Solar Dynamics pokazują księżycowe łańcuchy górskie oświetlone od tyłu przez wirujące płomienie słoneczne.
- Eksperci NASA zidentyfikowali pasma Leibnitz i Doerfel w pobliżu południowego bieguna Księżyca
Reklamy
Satelita NASA wykonał oszałamiające obrazy częściowego zaćmienia Słońca z unikalnego punktu obserwacyjnego w kosmosie – jedynego miejsca, w którym był widoczny.
Solar Dynamics Observatory (SDO) sfotografowało księżyc przechodzący przed słońcem wczoraj około 5:20 GMT (01:20 ET).
Tranzyt trwał około 35 minut, a na swojej wysokości księżyc pokrył 67 procent ognistej powierzchni.
Sonda zwróciła następnie serię zdjęć z wydarzenia, które ukazywały „góry księżycowe oświetlone od tyłu przez ogień słoneczny”, jak twierdzą eksperci SpaceWeather.com.
Na powierzchni księżyca, przez który przechodził, można zobaczyć wychodnie i nieregularności, które zostały zidentyfikowane jako część pasm górskich Leibnitz i Doerfel.
Solar Dynamics Observatory NASA przechwyciło obrazy 35-minutowego częściowego zaćmienia Słońca z jego głównej pozycji w kosmosie – jedynego miejsca, w którym było widoczne.
Obserwatorium Solar Dynamics sfotografowało księżyc przechodzący przed słońcem wczoraj od 5:20 GMT (0:20 ET).
Według ekspertów SpaceWeather.com sonda przyniosła serię zdjęć z wydarzenia, które ukazywały „góry księżycowe oświetlone od tyłu ogniem słonecznym”.
Patricio Leon z Santiago w Chile porównał zdjęcia księżyca poruszającego się w poprzek słońca z mapą topograficzną z Lunar Reconnaissance Orbiter.
Podczas zaćmienia był w stanie zlokalizować pasma górskie Leibnitz i Doerfel w pobliżu bieguna południowego Księżyca.
eksperci w SpaceWeather.com Powiedział: W szczycie zaćmienia księżyc pokrył 67 procent Słońca, a góry księżycowe zostały rozświetlone ogniem słońca.
Takie obrazy o wysokiej rozdzielczości mogą pomóc zespołowi naukowemu SDO w lepszym zrozumieniu teleskopu.
Ujawniają, w jaki sposób światło odbija się od optyki SDO i sieci wspierających filtry.
Po skalibrowaniu można skorygować dane SDO w celu uzyskania automatycznych efektów i udoskonalić obrazy słońca jeszcze bardziej niż wcześniej.
Uruchomione w 2010 r. Obserwatorium Dynamiki Słonecznej NASA monitoruje słońce za pomocą floty statków kosmicznych, robiąc jego zdjęcia co 0,75 sekundy.
Bada również pole magnetyczne Słońca, atmosferę, plamy słoneczne i inne aspekty, które wpływają na aktywność podczas 11-letniego cyklu słonecznego.
Słońce od kilku miesięcy doświadcza rosnącej aktywności, ponieważ wydaje się, że przechodzi w szczególnie aktywny okres 11-letniego cyklu aktywności, który rozpoczął się w 2019 roku i ma osiągnąć szczyt w 2025 roku.
Bieguny magnetyczne Słońca obracają się na wysokości cyklu aktywności słonecznej, a wiatr słoneczny składający się z naładowanych cząstek przenosi pole magnetyczne z powierzchni Słońca i przez cały Układ Słoneczny.
Towarzyszy temu wzrost rozbłysków słonecznych i koronalnych wyrzutów masy (CME) z powierzchni Słońca.
CME to znaczące uwolnienie plazmy i towarzyszącego jej pola magnetycznego z korony słonecznej – zewnętrznej części atmosfery słonecznej – do wiatru słonecznego.
CME wpływają na Ziemię tylko wtedy, gdy są zorientowane w kierunku naszej planety i Zwykle są znacznie wolniejsze niż rozbłyski słoneczne, ponieważ poruszają więcej materii.
Patricio Leon z Santiago w Chile porównał zdjęcia księżyca poruszającego się w poprzek słońca z mapą topograficzną z Lunar Reconnaissance Orbiter. Był w stanie zlokalizować pasma górskie Leibniz i Doereville w pobliżu południowego bieguna Księżyca podczas zaćmienia.
Solar Dynamics Observatory (SDO), pokazane na ilustracji, bada, w jaki sposób powstaje aktywność słoneczna i jak pogoda kosmiczna wynika z tej aktywności.
Energia z poświaty może zakłócać obszar atmosfery, przez który przesyłane są fale radiowe, potencjalnie powodując chwilowe przerwanie sygnałów nawigacyjnych i komunikacyjnych.
Z drugiej strony CME ma zdolność poruszania ziemskich pól magnetycznych, tworząc prądy, które spychają cząstki w dół w kierunku biegunów Ziemi.
Kiedy wchodzą w interakcję z tlenem i azotem, pomagają tworzyć zorzę polarną, znaną również jako zorza północna i południowa.
Ponadto zmiany magnetyczne mogą wpływać na różne ludzkie technologie, powodując, że współrzędne GPS zbłąkają się o kilka metrów i przeciążają sieci energetyczne, gdy firmy energetyczne nie są na to gotowe.
We współczesnym świecie nie było większych rozbłysków ani rozbłysków słonecznych – ostatnim z nich był wypadek Carringtona w 1859 r. – który wywołał burzę geomagnetyczną z ogólnoświatową zorzą polarną, a także pożary na stacjach telegraficznych.
Reklamy
„Certyfikowany guru kulinarny. Internetowy maniak. Miłośnik bekonu. Miłośnik telewizji. Zapalony pisarz. Gracz.”
More Stories
Firma zajmująca się planowaniem powierzchni handlowych CADS postrzega technologię jako odpowiedź na Święta Wielkanocne i inne sezonowe wyzwania w 2024 r. — Retail Technology Innovation Hub
Astronomowie odkryli, że woda unosi się w części przestrzeni, która tworzy planetę
Tęskniłam za nim bardzo długo! Satelita NASA i martwy rosyjski statek kosmiczny zbliżają się do siebie na swojej orbicie