Stacy Liberatore dla Dailymail.com
12:22 13 marca 2023, zaktualizowano o 12:50 13 marca 2023
NASA niedawno potwierdziła, że jej misja DART, pierwszy test obrony planetarnej, zakończyła się sukcesem, ale agencja miała pomoc 31 naukowców-obywateli, którzy obserwowali rozwój epickiego wydarzenia z ich własnych podwórek.
Uzbrojeni w teleskopy Unistellar ci astronomowie-amatorzy obserwowali i śledzili, jak Dimorphos zmieniał jasność przed, w trakcie i po zderzeniu.
Dane te pomogły naukowcom z NASA zmierzyć masę pyłu uwolnionego, gdy statek kosmiczny w kształcie pudełka uderzył w Dimporphos z prędkością 15 000 mil na godzinę, co pozwoliło im potwierdzić, że asteroida została wypchnięta z orbity.
Orbita Dimorphos wzrosła z 11 godzin 55 minut do 11 godzin 23 minut.
„Najlepsze wyniki uzyskano z wyspy Reunion, gdzie ktoś został umieszczony za pomocą teleskopu Unisterallar, aby uchwycić zdarzenie w trakcie jego trwania i zobaczyć, jak wystrzeliwuje pióropusz pyłu” – powiedział DailyMail.com Scott Cardell z Kalifornii. [of the asteroid]”.
„To niesamowite, że mają to z tak małego teleskopu i właśnie to sprawia, że ten obywatel-naukowiec jest tak fajny, że ktoś gdzieś na świecie może zobaczyć coś w kosmosie”.
NASA uruchomiła test przekierowania podwójnej asteroidy (DART) w 2022 roku, który został nazwany przez NASA „momentem Armagedonu” i może zostać użyty jako asteroida, która może uderzyć w Ziemię w Walentynki w 2046 roku.
Amerykańska agencja kosmiczna zidentyfikowała asteroidę 2023 DW w zeszłym miesiącu, zauważając, że obecnie ma ona 1 na 560 szans na zderzenie 14 lutego o 16:44 ET – ale jeszcze nie wiadomo, gdzie spadnie.
Jednak NASA skupia się obecnie na analizie danych z misji DART.
Celem statku był księżyc o nazwie Dimorphos krążący wokół swojej macierzystej asteroidy, Didymos.
26 września świat obserwował, jak DART szybuje z prędkością 15 000 mil na godzinę w kierunku Dimorphos, aby wypchnąć go z orbity.
1 marca 2023 roku NASA potwierdziła, że misja zakończyła się ogromnym sukcesem.
Satelita wielkości lodówki agencji kosmicznej zdołał wyciąć 33 minuty z orbity asteroidy o szerokości 520 stóp – prawie pięć razy więcej niż oczekiwano.
Wyniki opublikowane w tym miesiącu obejmowały obserwacje wykonane przez obywateli za pomocą teleskopu Unistellare eVscope2, który po złożeniu jest na tyle mały, że mieści się w plecaku.
„Byłem jak oglądanie Super Bowl, ponieważ zajmowałem się nauką, a także oglądałem wydarzenie na żywo” – powiedział DailyMail.com Justus Randolph, który mieszka w Georgii.
Cardell jest profesorem nadzwyczajnym astronomii i zastępcą dyrektora planetarium w Palomar College w San Marcos w Kalifornii, a Randolph jest profesorem w Mercer University School of Nursing.
Obaj należą do 31 naukowców-obywateli, którzy opublikowali artykuł na temat swoich obserwacji opublikowany w lutym.
Grupa współpracowała również z ośmioma astronomami SETI, kierowanymi przez adiunkta SETI, Ariela Graykowskiego.
„Czas obserwacji podczas uderzenia DART i ciągłe monitorowanie Didymosa po nim były kluczowe dla analizy skutków uderzenia na Dimorphos” – powiedział Graykowski.
„Sieć Unistellar była idealnym narzędziem do tego celu!”
Z naziemnych obserwacji zderzenia sieć Unistellar uchwyciła nagłą jasność o współczynnik 10 z systemu Didymos z powodu wyrzutu powstałego, gdy statek kosmiczny zderzył się z Dimorphos.
Analizy te dały oszacowany czynnik zwiększający pęd, podobny do tego, który podał zespół DART NASA.
Sieć teleskopów Unistellar mierzyła również zmianę koloru w momencie uderzenia, rejestrując moment uderzenia.
Cała ta misja była tylko jednym wielkim eksperymentem, czy możemy to zrobić dobrze? Czy możemy uderzyć w asteroidę i przesunąć jej orbitę, aby nie uderzyła w Ziemię? — powiedział Kardel.
NASA przeprowadziła to wydarzenie, ale nie miała tam nic, co mogłoby być tego świadkiem, ale najważniejsze było, aby teleskopy w sieci Unistellar zobaczyły to wydarzenie i zobaczyły pióropusz pyłu, który wyrzucił tę asteroidę.
Pozwoliło to ludziom określić, w jaki sposób ta energia dostała się do asteroidy i jak wystrzeliła rzeczy w kosmos, a następnie kontynuować badanie orbity małego księżyca wokół większej asteroidy.
Daje to szansę zobaczenia, że orbita się zmieniła.
Naukowcy-obywatele ustalili, że zderzenie miało miejsce o godzinie 18:15 czasu wschodniego, co jest zgodne z zaobserwowanym czasem zderzenia z Ziemią o godzinie 23:15:02.183 UTC, które miało miejsce 38 sekund po rzeczywistym czasie 91 zderzenia ze statkiem kosmicznym. podróż w czasie świetlnym, czytasz badanie.
Mogliśmy poczynić wiele obserwacji przed, w trakcie i po wydarzeniu, a to dzięki sieci, która nam to umożliwiła. — Nikt nie może tego zrobić sam — powiedział Randolph.
„Certyfikowany guru kulinarny. Internetowy maniak. Miłośnik bekonu. Miłośnik telewizji. Zapalony pisarz. Gracz.”
More Stories
Branża sztuk walki przenosi się do Space Business Centre Gloucester, aby nadążyć za globalnym popytem
Innowacyjny hack fotosyntezy toruje drogę przełomom w dziedzinie energii odnawialnej
NASA Astronomiczne zdjęcie dnia 26 marca 2023 r.: Odkrywcy kosmosu