Poza zwykłym biznesem: strategia Chin dla Polski

Oczekuje się, że pod rządami nowego liberalnego rządu, który powstanie prawdopodobnie w połowie grudnia, głos Polski w Europie stanie się znacznie głośniejszy. Jest dość prawdopodobne, że będziemy świadkami europeizacji polskiej polityki zagranicznej, a wielu z nich oczekuje „powrotu Polski do Europy”. Oczekuje się, że Warszawa będzie odgrywać bardziej pozytywną rolę w kształtowaniu polityki UE, nawet… Zabezpieczenie jej przyszłości Na tle rosnącego populizmu w całej Europie.

Nie będzie to zadanie łatwe, zwłaszcza w świetle skali wyzwań w kraju i za granicą. W tym kontekście jasne jest, że Chiny nie znajdują się na szczycie listy priorytetów polityki zagranicznej kolejnego rządu. Jednak Polska, podobnie jak wszystkie kraje europejskie, musi dokonać ponownej oceny swoich strategicznych interesów wobec Pekinu. Nowy rząd stwarza szansę na wzmocnienie strategicznego myślenia Warszawy o Chinach i kształtowanie jej polityki zagranicznej wobec Pekinu i innych partnerów azjatyckich. Powinna ściśle współpracować ze swoimi europejskimi partnerami na rzecz wypracowania polskiej polityki wobec Chin, a także szerszego podejścia do regionu Indo-Pacyfiku.

Prawdziwe podejście do Chin

Od ponad dekady polska strategia wobec Chin przyświeca chęci wzmocnienia współpracy handlowej i inwestycyjnej z Pekinem, gdyż Chiny są postrzegane jako potęga gospodarcza i niezastąpiony partner w zmieniającym się krajobrazie geopolitycznym. Mając nadzieję na przyciągnięcie chińskich inwestycji, Polska przystąpiła do osławionej formuły współpracy Chin z krajami Europy Środkowo-Wschodniej 16+1 i poparła Pekińską Inicjatywę Pasa i Szlaku. Kolejne rządy w Warszawie podpisały także kilka umów dwustronnych z Pekinem. Nie przełożyło się to jednak na znaczący napływ chińskiego kapitału, którego wartość dla Chińczyków wzrosła bezpośrednie inwestycje zagraniczne Transakcje w Polsce w latach 2000-2019 wyniosły zaledwie 1,4 mld euro (wobec 22,7 mld euro w Niemczech).

Choć to „pragmatyczne” podejście w dużej mierze odzwierciedla klimat międzynarodowy panujący po roku 2008 i jako takie można je uznać za dość mainstreamowe, od tego czasu nie uległo ono większym zmianom. Pandemia Covid-19 i ukryta ingerencja Chin zgoda Ukraińska polityka wojenna, przebrana za neutralność, przyczyniła się do zmiany poglądów elit politycznych i społeczeństwa na temat Chin, ale nie zmusiła jeszcze polskich decydentów do poważnego przemyślenia relacji kraju z Pekinem. Aktualne formy współpracy Trwa w dużej mierze bez przerwy. Przykładowo we wrześniu 2023 roku polskie władze ponownie zablokowały wprowadzenie przepisów ograniczających chińską działalność telekomunikacyjną w Polsce, umożliwiając Huawei dalsze uczestnictwo w budowie sieci 5G w Polsce.

W Polsce narasta ostra retoryka wobec Chin i rośnie świadomość, że ścisła współpraca Chin i Rosji narusza podstawowe interesy bezpieczeństwa Polski. W maju podczas wizyty Specjalnego Wysłannika Chin do Europy Li Hui i Wicepremiera Wojciecha Gerwela w Warszawie. człowiek ogłaszający „Polska z zaniepokojeniem odnotowuje oświadczenia Pekinu dotyczące jego ciągłego pragnienia wzmacniania dwustronnych stosunków z Rosją” i przestrzegła, że ​​próby porównywania sytuacji Rosji i Ukrainy są „niedopuszczalne”. Jednak pod wieloma względami stosunki chińsko-polskie podążają ustaloną ścieżką, bez krajowych dyskusji na temat ograniczania ryzyka lub innych kluczowych aspektów obecnej europejskiej debaty na temat Chin. Chiny nadal aktualne Margines debaty publicznej Ze wszystkich stron spektrum politycznego. Na tle innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej, takich jak Litwa czy Czechy, Polska milczy na temat Chin.

Jednak wiele problemów, z którymi Polska będzie musiała się wkrótce zmierzyć, ma komponent chiński. Podobnie jak w innych krajach europejskich, wahają się one od nadmiernego polegania na lekach wytwarzanych w Chinach po wpływ potencjalnej eskalacji sytuacji na Tajwanie na globalne łańcuchy dostaw. Warszawę powinien jednak szczególnie niepokoić wpływ chińskiego przemysłu motoryzacyjnego na polski sektor przemysłowy. Opiera się to w dużej mierze na eksporcie do niemieckich firm samochodowych, co z kolei napędza handel między Niemcami a Chinami. Ponieważ niemieccy producenci samochodów są obecnie zagrożeni rosnącą przewagą Chin w sektorze pojazdów elektrycznych, polski przemysł może w dłuższej perspektywie stanąć w obliczu spadku popytu zarówno ze strony Niemiec, jak i innych rynków. Poprzedni polski rząd planował stworzenie pierwszego w Polsce samochodu elektrycznego. IseraPromować polską kreatywność i soft power, ale projekt spotkał się z wieloma niepowodzeniami. Pod koniec 2022 r. projekt kierowany przez państwo ostatecznie dobiegł końca współpracował Z chińską firmą Geely w celu zapewnienia platformy dla pojazdu. Teraz wydaje się, że rzeczywiście będzie to Ezira Chiński samochód przebrany za polską markęco jest wynikiem odległym od pożądanego dla twórców wspieranych przez państwo i potencjalnym problemem dla Polski po ogłoszeniu przez UE… sonda We wsparciu Pekinu dla producentów samochodów elektrycznych. W Geee zaprezentowano także styl ukraiński Lista sponsorów międzynarodowych Wojna rosyjska, która dodaje projektowi kolejną warstwę niepokoju.

Dlatego Polska musi ponownie rozważyć ramy współpracy z Chinami. Nie oznacza to zerwania więzi ani wycofania się, ani też niekoniecznie oznacza porzucenie platform takich jak 16+1 czy Inicjatywa Pasa i Szlaku. Polska powinna jednak przeanalizować wpływ chińskiej polityki przemysłowej, gospodarczej i bezpieczeństwa na swoje strategiczne interesy – takie jak ostateczny wynik wojny na Ukrainie czy konkurencyjność polskiego rynku – i wykorzystać tę wiedzę, aby przyczynić się do wysiłków ogólnoeuropejskich. Zajęcie się takimi kwestiami, jak nadmierna moc przemysłowa Chin, ingerencja, sekurytyzacja i stosunki chińsko-rosyjskie. Nowa strategia Niemiec wobec Chin, która oznaczała koniec „chińskiej iluzji”, może służyć jako przydatna inspiracja w tym zakresie. Strategia Berlina podkreślała potrzebę przeformułowania przez kraje Unii Europejskiej swoich dwustronnych stosunków z Pekinem. Choć jej realizacja będzie istotnym elementem, publikacja tej strategii sama w sobie wskazuje na kompleksową zmianę kierunku niemieckiej polityki zagranicznej, co będzie miało ogromny wpływ na podejście przyjęte przez Unię Europejską.

Bliska współpraca z Unią Europejską pomogłaby Polsce w tym procesie, gdyż złożoności wyzwań nie da się skutecznie rozwiązać dwustronnie z Pekinem. Chiny są również biegłe w wykorzystywaniu napięć między krajami europejskimi, zwłaszcza poprzez dostawy Przywileje rynkowe Oraz do najpotężniejszych graczy w Unii Europejskiej, Niemiec i Francji, którzy również mają najbardziej dochodowe interesy gospodarcze w Chinach. Utrudnia to UE możliwość sformułowania bardziej spójnego i asertywnego stanowiska wobec Pekinu. Dlatego kraje europejskie muszą zachować konsekwentność w wyznaczaniu „czerwonych linii” w swoich stosunkach z Chinami i skoordynować wdrażanie środków przeciwko działaniom Pekinu. Jak zauważyła przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen w niedawnym przemówieniu: „Nasze stosunki z Chinami są decydującym czynnikiem dla naszego przyszłego dobrobytu gospodarczego i bezpieczeństwa narodowego”.

W kierunku Partnerstwa Indo-Pacyfiku

Strategia Polski nie powinna jednak koncentrować się wyłącznie wokół Pekinu. Odejście od podejścia skoncentrowanego na Chinach na rzecz skoncentrowanego na dywersyfikacji partnerów w Azji mogłoby być owocne zarówno politycznie, jak i gospodarczo. istniejący Strategia UE w regionie Indo-Pacyfiku Może służyć jako punkt wyjścia dla Warszawy do dalszego odkrywania istniejących powiązań i zwiększania zaangażowania z nowymi partnerami.

Wzmocnienie dotychczasowej współpracy z takimi krajami jak Japonia czy Korea Południowa mogłoby dać polskim decydentom cenne spojrzenie na wiele tematów, w tym współpracę chińsko-rosyjską i stabilność w Azji Północno-Wschodniej, co mogłoby pomóc Warszawie wzmocnić jej zdolność do wspierania reżimu. z siedzibą międzynarodową. Ma to kluczowe znaczenie dla jego bezpieczeństwa. To samo dotyczy zarządzania cyfrowego, łączności i zielonej transformacji, czyli trzech obszarów, w których Chiny próbują wdrożyć własne zasady i standardy na całym świecie, aby wzmocnić swoją pozycję. Wzmocnienie współpracy z partnerami z regionu Indo-Pacyfiku w tych obszarach mogłoby pomóc Polsce i Europie w stworzeniu wspólnych standardów i bezpiecznej przestrzeni cyfrowej zgodnej z ich interesami i wartościami. Co więcej, jako kraj bez historii kolonialnej w regionie Indo-Pacyfiku, Polska może pełnić rolę mediatora w dyskusjach pomiędzy partnerami o bardziej złożonym pochodzeniu.

Warszawa mogłaby wnieść swój wkład w europejskie wysiłki mające na celu odsunięcie zagrożeń od Chin, pod warunkiem wystarczającej woli politycznej w nowym rządzie. Biorąc pod uwagę bezprecedensowe wyzwanie, jakie stanowią Chiny jako kraj w coraz większym stopniu zorientowany na bezpieczeństwo i mający ambicje wykorzystania obecnego chaosu geopolitycznego na swoją korzyść, polska strategia wobec regionu Indo-Pacyfiku mogłaby wnieść nową jakość do stosunków UE–Chiny i zwiększyć odporność obu stron Państwa. Warszawa i Unia Europejska