Opals Rejection i Poland Trip Jak Alana Smith szybowała w WNBA

Podstawą kampanii WNBA, która wyniosła Alanę Smith do jednego z najbardziej zaawansowanych obliczeń, było głębokie rozczarowanie w zeszłym roku.

26-letni Smith, srebrny medalista Mistrzostw Świata 2018 z Opalami i olimpijczyk w Tokio, został pominięty w kadrze Australii na ich domową kampanię Pucharu Świata w Sydney we wrześniu ubiegłego roku.

Smith wyjechał do Polski, podczas gdy jego koledzy z drużyny, którzy przywlekli zielono-złote stroje, które nosił on na arenie międzynarodowej, przygotowywali się do jedynej w swoim rodzaju okazji do rozegrania dużego turnieju na ojczystej ziemi.

Jej pierwszy europejski sezon był tym, który przyjęła.

Smith siadał na ławce tylko wtedy, gdy miał paskudne kłopoty, dostosowując swój harmonogram do gry trzy razy w tygodniu, a także wyczerpujących podróży i 10-godzinnych przejażdżek autobusem. W swoim rzadkim wolnym czasie dzieli się przygodą z innymi Australijczykami i innymi Australijczykami Chantal Hrovat.

Smith zostałby koronowany na MVP ligi i wróciłby do Australii jako inny zawodnik i osoba niż ten, z którego wyjechał sześć miesięcy temu po rozdzierających serce eliminacjach do Mistrzostw Świata.

„Myślę, że w końcu rozpaliłem ogień i pojechałem do Europy i chciałem go rozwalić, gdziekolwiek się udam”, mówi ESPN.

„To bardzo bolesne i wciąż myślę o tym trochę emocjonalnie. Taka jest natura koszykówki, a zwłaszcza drużyn narodowych, i mamy szczęście w Australii, że mamy wspaniałą grupę wysokiej jakości kobiet walczących o te miejsca.

„Niestety, ktoś będzie tęsknił, a to ja. Było to bardzo trudne, ponieważ przez ostatnie dwa lata byłem bardzo związany z Oplem, naprawdę dużo zainwestowałem i zrezygnowałem. Kiedy chcesz reprezentować swoją kraju, jesteś częścią Opla.

„Nie będąc w stanie zbytnio skrzywdzić tej drużyny, a walczyłem z tym przez ostatnie kilka lat, trochę się martwiłem, że wpłynie to również na moją pewność siebie.

„To było jak żałoba i nie mogłem się na niej skupić. Oczywiście wspierałem dziewczyny i chciałem, żeby dobrze sobie radziły, ale musiałem też skupić się na sobie.

„Nigdy nie myślałem, że wyjdę z grania w tym małym miasteczku w Polsce”.

Grając w ten sposób, Smith jest w najlepszej formie WNBA w karierze z Chicago Sky.

Napastnik, który został wybrany za pomocą Phoenix Mercury Pick 8 w drafcie 2019, cieszy się mocnym czerwcem.

Zdobył 18 punktów w meczu z Nowym Jorkiem na początku tego miesiąca, zremisował z Indianą dwa dni później, a następnie poprawił ten wynik z 19 punktami przeciwko Las Vegas w zeszłym tygodniu.

Smith spędził trzy lata w Mercury pod okiem trenera Opals Sandy’ego Brandello, zanim podpisał kontrakt z Indiana Fever w 2022 roku. Został wycięty po 9 grach.

Wie, że to brutalny biznes, dlatego zdecydowała się na „doświadczenie bycia otwartym na wszystko”, kiedy dołączyła do Sky.

„Jako gracz międzynarodowy jesteś (WNBA) bardzo zdenerwowany i nie wiesz, co się stanie, jest duża presja, aby wystąpić, a jeśli nie wystąpisz, zostaniesz odcięty” – wyjaśnił Smith.

„Indiana nie potrzebowała mnie w swoim składzie, byli bardzo młodzi i zmierzali w innym kierunku, co było świetne.

„Nie byłem zbyt odważny, to wystarczyło. Wróciłem do domu, grałem w Townsville, widziałem słońce przez kilka miesięcy i zdobyłem mistrzostwo (NBL1)”.

Perspektywa i regres zostały zbudowane dzięki niepowodzeniom i serii kontuzji, które odsunęły Smitha na bok lub uniemożliwiły mu optymalną wydajność w ostatnich latach.

„Za każdym razem, gdy idę do nowego zespołu, robisz ćwiczenia fizyczne, pytają o twoją kontuzję, a ja mam zamiar wymienić, co się stało, jak długo musiałem siedzieć i zawsze jestem konfrontowany, kiedy mówię ludziom i poznaj ich reakcję. Naprawdę nie, dopóki nie zobaczysz tego w tłumie. „Nie myślisz o tym, w tym momencie skupiasz się na konkretnej kontuzji i przezwyciężasz ją” – mówi.

„To była harówka i może nie wyglądać tak, jak na papierze. Tworzyłem drużyny, byłem w WNBA i poza nią. Z pewnością nie narzekam na możliwości, miałem dużo szczęścia, ale dużo. Czułem się jak pod górkę.

„Nawet w WNBA nie grałem tak dużo. Nie dostałem się do drużyny Pucharu Świata. Jest rywalizacja i czuję, że przez ostatnie trzy lub cztery lata rywalizowałem coraz mocniej. Naprawdę ciężko i to rok w końcu, w końcu, gram tak, jakbym grał

„Z tego jestem najbardziej dumny. Dlaczego to robię?” A potem znalezienie tego miejsca i wreszcie wyjście, gdzie mogę rywalizować i grać dobrze i świetnie się przy tym bawić. ”

Z Townsville do Polski, a teraz do Chicago, Smith czuje się dobrze i widać to na korcie.

„Jestem w naprawdę dobrym miejscu pod względem psychicznym i fizycznym. Obecnie moim głównym priorytetem w mojej karierze jest czerpanie z tego radości, ponieważ na koniec dnia można robić te niesamowite rzeczy. Zdobądź wszystkie te wyróżnienia, ale jeśli jesteś nieszczęśliwy, to naprawdę nie jest tego warte.

„Chcę się po prostu dobrze bawić i cieszyć się tym, jak tylko mogę, ponieważ jest to ulotne i nie gra się tak długo w koszykówkę.

„Gonię za zabawą i radością z gry”.