Nautilus: ocalały z masowego wymierania w spiralnej powłoce odbijającej galaktyki | Heleny Sullivan

WZacznijmy od łodzika: w środku spirali czy na jej szczycie? Jest to głowonóg w skorupie, spirala nie szersza niż długość linijki i zakończona 70 falistymi segmentami przypominającymi macki. Jego oko pracuje powoli, jak kamera otworkowa. Pływa jak miech. Mogą żyć przez dwie dekady, a wyklucie się z jaj zajmuje rok. Części przypominające macki nazywane są cirri i są bardzo dobre w dotykaniu i wąchaniu.

Pewien naukowiec opisuje to w ten sposób: „W tej chwili wszystko kwitnie i wiesz, czuć zapach azalii. Ale czy możesz sobie wyobrazić, że mógłbyś też powiedzieć: „Ten krzew azalii ma 3002 kwiatów.” (Ich ulubiony rzeczami, których można dotknąć i powąchać, nie są kwiaty, ale coś spleśniałego).

Nieważne, jak długo patrzyłem na Nautilusa, mój umysł nie był w stanie uchwycić jego obrazu ani zrozumieć jego kształtu. Aby zobaczyć łodzika, muszę spojrzeć na zdjęcie; Nie sposób o tym nie myśleć.

Na jednym zdjęciu, które pokazuje tylko pustą skorupkę, wygląda bardzo podobnie do czekoladek w łupinie: te subtelne odcienie brązu i kremu, te wzory. Mój umysł próbuje myśleć o tym jak o zwiniętej krewetce, ale to całkowicie zmienia twarz, dodaje filety i nie ma odpowiednich kolorów. Z przodu jego twarz wygląda jak ukwiał, jeśli ukwiał przypomina również wąsy. Z boku jego twarz wygląda trochę jak płomykówka.

Jego powłoka jest logarytmiczną, czyli „cudowną” spiralą, co oznacza, że ​​w miarę obracania się odstępy między zwojami rosną w postępie geometrycznym — pomyśl o teście na inteligencję, podczas którego dodajesz brakujące liczby w szeregu rosnących liczb. Muszla łodzika powiewa według tego samego wzoru, co jastrząb polujący na swoją ofiarę, jak owad lecący na Księżyc lub jak huragan widziany z kosmosu – jak ramiona niektórych galaktyk, w tym Drogi Mlecznej.

Jest to każdy wir, który zdaje się rozszerzać coraz bardziej i zapominać o sobie; Otwarty i otwarty, jak pomysł, który rośnie szybciej i większy, pochłaniając coraz więcej powiązanych ze sobą pomysłów, zanim zostanie przerwany.

Nautilus miał jakieś pomysły setki milionów lat temu. Przeżyły pięć masowych wymierań. Mogą przemieszczać się z głębokości 7 kilometrów na powierzchnię oceanu – 80 „standardowych atmosfer” poniżej – bez zakłóceń.

Jak przetrwać, nie będąc niepokojonym? Musisz zamieszkaćMocno zwinięta, perłowa skorupa„I musi rosnąć wraz z tobą, pokój po pokoju. Każdy nowy pokój jest większy od poprzedniego, a ty wprowadzasz się do niego, zamykając pokój za sobą.

Tak właśnie żyjesz, aż do śmierci. W swoim wierszu o Nautilusie Oliver Wendell Holmes Ujmij to tak: „Zbuduję dla ciebie, duszo moja, bardziej luksusowe pałace… Zostaw swoją skromną przeszłość!” Niech każda nowa świątynia, szlachetniejsza od poprzedniej, / Zamknie cię od nieba szerszą kopułą, / Aż w końcu będziesz wolny.

Helen Sullivan jest dziennikarką The Guardian. Jej pierwsza książka, pamiętnik zatytułowany Freak of Nature, ukaże się w 2024 roku