Mój ojciec zrobił fortunę w Polly Pocket i wysłał mnie do Eton.

Konserwatywny poseł Jesse Norman był dyrektorem w Barclays Bank. Prowadził również badania i wykładał filozofię na University College London.

Jest autorem wielu książek i publikacji, w tym Compassionate Conservatism, Edmund Burke: Politician, Philosopher, and Prophet oraz Adam Smith: What He Believes and Why It Matters, która zdobyła Parlamentarną Nagrodę Książkową w 2018 roku.

W 2012 roku był Parlamentarzystą Widzem Roku i Wicemarszałkiem Roku. Jako minister finansów prowadził program urlopów Covid-19.

Poprowadził bunt torysów przeciwko reformie Izby Lordów, zbuntował się przeciwko rządowi sprzeciwiającemu się interwencji wojskowej w Syrii i jako jeden z pierwszych napisał list wotum nieufności wobec Borisa Johnsona.

Ojciec Normana stworzył Bluebird Toys, a jego matką była Lady Anne Montagu, córka dziesiątego hrabiego Sandwich. Mieszka w Londynie i Hereford ze swoją żoną inwestującą w kapitał wysokiego ryzyka, Dame Kate Bingham. Oni mają trójkę dzieci.

Czego nauczyłeś się od swojego ojca?

mój tata [Sir Torquil Norman] Jest niesamowitym człowiekiem i pokazał mi, co może zrobić energiczna, energiczna osoba, która chce pomagać innym.

Zawsze powtarzał, że sekretem sukcesu w branży gier jest siedmioletni umysł i dbałość o szczegóły. Zawsze miał wspaniały gust, ale także praktyczną stronę.

W 1980 roku założył Bluebird Toys, twórców Big Yellow Teapot, Big Red Fun Bus i odnoszącej międzynarodowe sukcesy linii lalek Polly Pocket.

Zatrudniała kilkaset osób, a obroty firmy liczone były w milionach funtów. Te gry były kształtującą częścią mojego dzieciństwa i niesamowitym prezentem dla milionów młodych ludzi.

Czy twój ojciec wykorzystywał swoje pieniądze na cele charytatywne?

Kiedy skończył budowę Bluebirda, tata sprzedał swoje udziały iw 1996 roku ponownie zainwestował 3 miliony funtów w nieczynne Roundhouse Arts Centre w Chalk Farm w północnym Londynie.

Jako założyciel i prezes zebrał następnie 27 milionów funtów ze źródeł publicznych i prywatnych i przekazał prawie kolejne 4 miliony funtów z własnych pieniędzy na odbudowę zniszczonej wiktoriańskiej parowozowni.

W latach 60. i 70. był używany jako teatr eksperymentalny i miejsce koncertów takich zespołów jak The Doors i Cream.

Został ponownie otwarty w czerwcu 2006 roku i szybko stał się bazą dla ważnego sezonu Royal Shakespeare Company.

Odbyło się tu również wiele koncertów znanych nazwisk. Jedną z najważniejszych dla mnie atrakcji było oglądanie Prince’a, Boba Dylana, Morrisseya, Nile’a Rodgersa i The Specials.