Donald Tusk wysyła policję w pościg za dziennikarzami

Donald Tusk powrócił do władzy w jesiennych wyborach w Polsce, co przez wielu było odbierane jako zwycięstwo centryzmu nad populizmem. Wściekła prawicowa Partia Prawo i Sprawiedliwość (PiS) została obalona, ​​a godność znów zwyciężyła – tak przynajmniej głosiła światowa narracja. W Warszawie było zupełnie inaczej. W trakcie kampanii Tusk wielokrotnie obiecywał „odpolitycznienie” mediów państwowych i przywrócenie praworządności. Kiedy w zeszłym miesiącu został premierem, szybko uciekł się do metod autorytarnych, co doprowadziło do międzynarodowego protestu, chyba że stał za nimi rzekomy umiarkowany.

Rankiem 20 grudnia funkcjonariusze policji podczas zamieszek uzbrojeni w broń i pałki otoczyli siedzibę TVP, polskiego nadawcy państwowego. Postawiono metalowe barykady, przeszukano pojazdy pracowników i nadano kilka kanałów telewizyjnych. Dziennikarze nie mieli wstępu do biur, a prywatni funkcjonariusze ochrony umundurowani po cywilnemu próbowali zmusić menedżerów do podpisania listów z rezygnacją.

Przywódcą czystki był Bartłomiej Sienkiewicz (wnuk noblisty Henryka Sienkiewicza), obecnie minister kultury. Mimo swego literackiego rodowodu Sienkiewicz nie był oczywistym wyborem do tej roli. To były pułkownik wywiadu, który koordynował pracę tajnych służb podczas pierwszej kadencji Tuska. Wieczorem przed nalotem Sejm – izba niższa polskiego parlamentu – przyjął niewiążącą uchwałę wzywającą rząd do uporządkowania mediów publicznych i przywrócenia „porządku konstytucyjnego”. Sienkiewicz wysłał wojska bez wyraźnego upoważnienia prawnego, aby to zrobić.

Wybory nie usunęły Andrzeja Dudy, prezydenta niepodległej Polski ściśle powiązanej z PiS, którego kadencja kończy się w przyszłym roku. Były prawnik, jego zadaniem jest obrona Konstytucji i stosowanie weta w określonych sytuacjach.