Chandrayaan-3: Indyjska misja księżycowa jest o cale bliżej Księżyca

Trzecia misja księżycowa Indii zbliża się do mało zbadanego południowego bieguna Księżyca, mając na celu wylądowanie lądownika i łazika 23 sierpnia.

W czwartek lądownik odłączył się od modułu ciągu, który utrzymywał go blisko Księżyca, aby rozpocząć ostatni etap misji.

Jednak Chandrayaan-3 może nie być pierwszym, który wyląduje na biegunie południowym, jeśli nowa rosyjska misja go pokona.

Luna-25, która została wystrzelona w zeszłym tygodniu, ma wylądować dzień lub dwa wcześniej.

Jeśli rosyjskiemu statkowi kosmicznemu – jego pierwszej misji na Księżyc od 1976 roku w ciągu prawie półwiecza, kiedy Rosja była częścią Związku Radzieckiego – uda się wykonać miękkie lądowanie 21 lub 22 sierpnia zgodnie z planem, Chandrayaan-3 będzie musiał ustabilizować się w istnienie. Bliska sekunda.

Jednak Indie nadal byłyby dopiero czwartym krajem, który osiągnął miękkie lądowanie na Księżycu po Stanach Zjednoczonych, byłym Związku Radzieckim i Chinach.

Rosja wystrzeliła Luna-25 10 sierpnia, ale napędzana znacznie potężniejszą rakietą Sojuz, jak ogłosiła rosyjska agencja kosmiczna Roskosmos, w mgnieniu oka uciekając przed grawitacją Ziemi i osiągając orbitę księżycową w środę.

Chandrayaan-3 został wystrzelony 14 lipca, ale kilka razy okrążył Ziemię, zanim 5 sierpnia wszedł na orbitę księżycową. Od tego czasu statek kosmiczny krąży wokół Księżyca, przygotowując się do lądowania.

Wielu opisuje te dwie misje skierowane na Księżyc jako „mały wyścig kosmiczny”.

Jednak Isro powiedział BBC, że to nie był wyścig, a oba kraje miałyby nowe „miejsce spotkania” na Księżycu.

„Isro nie ścigał się od pierwszego dnia w latach 60.” – powiedział mi rzecznik Isro.

„Zaplanowaliśmy misję w oparciu o gotowość statku kosmicznego i dostępne okno techniczne, aby dostać się na drugą stronę Księżyca. Luna-25 to także długo planowana misja. Muszą też mieć pewne względy techniczne, których nie wiemy wiedzieć konkretnie.” „.

Oczekuje się, że Chandrayaan-3, trzeci w indyjskim programie eksploracji Księżyca, będzie opierał się na sukcesie swoich poprzednich misji na Księżyc.

Dzieje się to 13 lat po pierwszej misji księżycowej tego kraju w 2008 roku, która wykryła obecność cząsteczek wody na suchej powierzchni księżyca i udowodniła, że ​​księżyc ma atmosferę w ciągu dnia.

Chandrayaan-2 – który zawierał również orbiter, lądownik i łazik – został wystrzelony w lipcu 2019 roku, ale odniósł tylko częściowy sukces. Orbiter nadal orbituje i bada Księżyc nawet dzisiaj, ale lądownik nie zdołał wylądować miękko i rozpadł się podczas lądowania.

Szef ISRO Sridhara Panicker Sumanath powiedział, że indyjska agencja kosmiczna dokładnie przestudiowała dane z katastrofy i przeprowadziła ćwiczenia symulacyjne, aby załatać dziury w Chandrayaan-3, który waży 3900 kg i kosztuje 6,1 miliarda rupii (75 milionów dolarów; 58 milionów funtów).

Lądownik (nazwany Vikram, na cześć założyciela Isro) waży około 1500 kg i przewozi w swoim brzuchu 26-kilogramowy łazik zwany Pragyaan, co w sanskrycie oznacza mądrość.

Gdy statek kosmiczny wszedł na orbitę księżycową, naukowcy stopniowo zmniejszali prędkość rakiety, aby doprowadzić ją do punktu, w którym Vikram Pacer mógł wylądować.

Milswamy Annadurai, szef pierwszej indyjskiej misji na Księżyc, powiedział BBC, że po oddzieleniu się w czwartek od modułu ciągu, lądownik wykona dwa manewry w ciągu najbliższych kilku dni, zbliżając się do Księżyca za każdym razem i osiągnie 30-kilometrową orbitę o godz. godzina. 100 km dziennie przed lądowaniem.

Mówi, że po wylądowaniu zajmie to kilka godzin, zanim kurz opadnie, po czym sześciokołowy łazik będzie czołgał się i jeździł wokół skał i kraterów na powierzchni Księżyca, zbierając ważne dane i obrazy do przesłania. działka do analizy.

Łazik przenosi instrumenty skupione na odkrywaniu fizycznych właściwości powierzchni księżyca, atmosfery przypowierzchniowej i aktywności tektonicznej, aby badać, co dzieje się pod powierzchnią.

Biegun południowy Księżyca pozostaje w dużej mierze niezbadany – obszar, który pozostaje tam zacieniony, jest znacznie większy niż obszar bieguna północnego księżyca, a naukowcy twierdzą, że oznacza to możliwość występowania wody w obszarach stale zacienionych.

Jednym z głównych celów zarówno Chandrayaan-3, jak i Luna-25 jest poszukiwanie lodu wodnego, który, jak twierdzą naukowcy, mógłby w przyszłości wspierać zamieszkiwanie ludzi na Księżycu. Może być również używany do Dostawa paliwa do statku kosmicznego Udaliśmy się na Marsa i inne odległe miejsca.

BBC News India jest teraz na YouTube. Kliknij tutaj Aby subskrybować i oglądać nasze filmy dokumentalne, wyjaśnienia i funkcje.