Nowe badania wykazały, że ocean wewnątrz księżyca Saturna, Enceladusa, może być bogaty w fosfor, pierwiastek ważny dla życia, jakie znamy.
Fosfor jest niezbędnym elementem biochemii życia. Na przykład łączy polisacharydy, aby zapewnić „szkielet” DNA i łączy cztery zasady jądrowe z podwójną helisą. Fosfor jest również stosowany w błonach komórkowych i kościach, a także w cząsteczce zwanej trifosforanem adenozyny, która przenosi energię metaboliczną w całym organizmie.
Wcześniejsze badania wskazywały jednak, że fosforu będzie mało Enceladus. Naukowcy przyjrzeli się makijażowi oceanu po drugiej stronie kolosu podgrzewacze wody który przepływatygrysie paski„Głębokie dziury w lodowatej powierzchni Księżyca. Wielokrotnie przed zakończeniem misji w 2017 r. NASA Cassini Statek kosmiczny przeleciał I „smakowanie” tych grzałek, analizowanie składników chemicznych. Statek kosmiczny odkrył pierwiastki i molekuły przydatne do życia, jakie znamy, w tym: organiczne molekuły Jak na przykład metanplus amoniak, węgiel, azot, tlen i prawdopodobnie siarkowodór.
Związane z: W jaki sposób fosfor pomaga natleniać ziemską atmosferę?
Zauważalny jest jednak brak fosforu. W 2018 roku badania przeprowadzone przez Manasvi Lingama z Harvardu i Avi Loeba wykazały, że Fosforu będzie mało w oceanie Enceladusa, ponieważ fosfor w skałach na dnie morza będzie powoli rozpuszczał się w oceanie. na mnie Ziemiafosfor jest dostarczany przez wietrzenie suchego lądu, którego brakuje Enceladusowi.
Jednak nowe badanie prowadzone przez Jihua Hao, starszego badacza z Uniwersytetu Nauki i Technologii w Chinach, zaprzecza tym wcześniejszym odkryciom, twierdząc, że w badaniach z 2018 r. wykorzystano starożytne modele geochemiczne skalistego dna oceanicznego Enceladusa.
„Chociaż niezbędny pierwiastek biofosforowy nie został jeszcze bezpośrednio zidentyfikowany, nasz zespół wykrył dowody na jego dostępność w oceanie pod lodową skorupą księżyca” – powiedział współautor badania Christopher Glenn, starszy naukowiec z Southwest Research Institute w San Antonio. oświadczenie.
Korzystając z nowego modelowania opartego na najnowszych dostępnych danych, zespół Hao i Glein przeprowadził symulację, w jaki sposób minerały bogate w fosfor, zwane fosforanami, wtapiają się w ocean ze skalistego jądra Enceladusa. W szczególności zespół odkrył, że tempo rozpuszczania minerału zwanego ortofosforanem byłoby znacznie wyższe niż sugerowały poprzednie badania, zdolnego wypełnić ocean w stężeniu wystarczająco wysokim, aby podtrzymać życie w ciągu zaledwie dziesiątek tysięcy lat. Jedną z przyczyn tego wysokiego stężenia jest obecność wodorowęglanów w wodzie oceanicznej, których właściwości chemiczne pozwalają na akumulację fosforanów w oceanie.
„Podstawowa geochemia ma elegancką prostotę, która sprawia, że obecność rozpuszczonego fosforu jest nieunikniona, osiągając poziomy zbliżone lub nawet wyższe niż w przypadku współczesnej wody morskiej. [on Earth]Glenn powiedział: „Dla astrobiologów oznacza to, że możemy być bardziej pewni siebie niż wcześniej, że ocean Enceladusa nadaje się do zamieszkania”.
Pomimo kuszących możliwości wyniki przedstawiają hipotezę. Aby udowodnić, że ocean Enceladusa zawiera fosfor, receptor Misja na Enceladusie Powinna bezpośrednio wykryć ortofosforan lub inny minerał pochodzący z fosforu w gejzerach, które regularnie wybuchają z Księżyca.
„Musimy wrócić na Enceladus, aby zobaczyć, czy rzeczywiście jest zamieszkały ocean nadający się do zamieszkania” – powiedział Glenn.
Wyniki opublikowano 19 września w czasopiśmie Materiały Narodowej Akademii Nauk.
Obserwuj Keitha Coopera na Twitterze @21stCenturySETI. Podążaj za nami na Twitterze Umieść tweeta i dalej Facebook.
„Certyfikowany guru kulinarny. Internetowy maniak. Miłośnik bekonu. Miłośnik telewizji. Zapalony pisarz. Gracz.”
More Stories
Firma zajmująca się planowaniem powierzchni handlowych CADS postrzega technologię jako odpowiedź na Święta Wielkanocne i inne sezonowe wyzwania w 2024 r. — Retail Technology Innovation Hub
Astronomowie odkryli, że woda unosi się w części przestrzeni, która tworzy planetę
Tęskniłam za nim bardzo długo! Satelita NASA i martwy rosyjski statek kosmiczny zbliżają się do siebie na swojej orbicie