Astronomowie wykryli tę samą supernową 4 razy z powodu efektu Einsteina

Mierzenie odległości kosmicznych jest trudne, a astronomowie polegają na wielu metodach i narzędziach, aby to zrobić – zbiorczo określanych jako drabina odległości kosmicznej. Jednym ze szczególnie ważnych narzędzi jest Wpisz supernową Ia, który występuje w układach podwójnych, w których pojedyncza gwiazda (biały karzeł) pochłania materię swojego towarzysza (często czerwonego olbrzyma), aż osiągnie granicę Chandrasekhara i zapadnie się pod własną masą. Kiedy te gwiazdy eksplodują ze swoich zewnętrznych warstw w potężnej eksplozji, tymczasowo wyprzedzają wszystko w tle.

W niedawnym badaniu międzynarodowy zespół naukowców kierowany przez Ariela Jobara z Centrum Oskara Kleina Na Uniwersytecie Sztokholmskim odkryto niezwykłą supernową typu Ia, SN Zwicky (SN 2022qmx).

W niezwykłym skręcie zespół zauważył „Krzyż Einsteina, zjawisko przewidziane przez ogólną teorię względności Einsteina, w którym obecność soczewkowania grawitacyjnego na pierwszym planie powoduje wzmocnienie światła z odległego obiektu. Było to duże osiągnięcie zespołu, ponieważ obejmowało obserwację dwóch niezwykle rzadkich zdarzeń astronomicznych, które zbiegły się w czasie.

Zespół składał się z kilku badaczy Centrum Oskara Kleina, Kavli Instytut Kosmologii, Cahill Centrum Astrofizyki, Centrum przetwarzania i analizy w podczerwieni (IPAC) i Ecole Polytechnique Fédérale de Lozanna (EPFL) i Centrum Interdyscyplinarnych Poszukiwań i Badań Astrofizyki (CIERA) i Centrum Badań Astrofizycznych w LyonieNASA Goddarda Instytut Nauki Teleskopu Kosmicznego (STScI) i wiele uniwersytetów. Ich artykuł badawczy opisujący ich odkrycia pojawił się niedawno w astronomia naturalna.

Początkowego odkrycia dokonano za pomocą Obiekt tranzytowy Zwicky w Obserwatorium Palomar w Kalifornii. Obiekt ten został nazwany na cześć Fritza Zwicky’ego, astronoma, który opracował teorię istnienia Ciemna materia w latach 30. Kilka tygodni później zespół zaobserwował to za pomocą optyki adaptywnej (AO). Obserwatorium WM Kecka Na szczycie Maunaki i Hawajów Bardzo duży teleskop (VLT) w Obserwatorium Paranal w Chile. Opierając się na obserwowanej jasności, Gubar i jego współpracownicy postawili hipotezę, że obserwują silny efekt soczewkowania.

Są one kontynuacją notatek i zdjęć, które uzyskał Kosmiczny teleskop Hubble potwierdził tę teorię, pokazując, że efekt multifotoobiektywu jest spowodowany przez galaktykę pierwszego planu, która powiększyła supernową 25 razy! To nieoczekiwane odkrycie stwarza astronomom kilka możliwości, w tym możliwość bardziej szczegółowego badania SN Zwicky i dalszego badania tajemnic soczewkowania grawitacyjnego.

Jak wyjaśnił Goobar z Uniwersytetu Sztokholmskiego komunikat prasowyOdkrycie Zwicky’ego nie tylko pokazuje niezwykłe możliwości nowoczesnych instrumentów astronomicznych, ale także stanowi ważny krok naprzód w naszym dążeniu do zrozumienia fundamentalnych sił, które kształtują nasz wszechświat.

Jednak implikacje tego wykraczają poza te dwa zjawiska. Badanie supernowych typu Ia doprowadziło astronomów do uświadomienia sobie, że wszechświat rozszerza się w coraz szybszym tempie. To odkrycie przyciągnęło zespół odkrywców Nagroda Nobla 2011 w dziedzinie fizykiktóry został podzielony między Saula Perlmuttera (Projekt kosmologii supernowej) oraz wspólnie przez Briana P. Schmidta i Adama G. Reissa (Zespół badawczy High-z Supernova). Dlatego obserwacje SN Zwicky’ego mogą pomóc astronomom w rozwiązaniu zagadki przyczyny tej przyspieszonej ekspansji.

„Ekstremalne powiększenie SN Zwicky’ego daje nam bezprecedensową możliwość badania właściwości odległych wybuchów supernowych typu Ia, których potrzebujemy, gdy wykorzystujemy je do badania natury ciemna energiapowiedział Joel Johansson, doktor habilitowany na Uniwersytecie Sztokholmskim i współautor badania. Poza tym może również pomóc astronomom odsunąć zasłonę Ciemna materia i informować teorie o tym, jak skończył się wszechświat (np. wielki krach, wielkie pęknięcie, wolna śmierć itp.)

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany wszechświat dzisiaj przez Matta Williamsa. Przeczytać Oryginalny artykuł znajduje się tutaj.