Tom Polska: Bezlitosny Grind

Winter Haven, Floryda, luty 1996 – Obejrzałeś 60 cyprysowych ogrodów^DziesiątyRocznica skate świat czasopismo. Był to najstarszy park rozrywki na Florydzie, gdzie pasikoniki z południa nosiły pętelkowe spódnice, łyżwiarze skakali z klifów, a kobiety na deskorolce budowały sobie na ramionach piramidy.
Po trzech dniach spędzonych z profesjonalnymi surferami, Robert Clark, fotograf i ja nakręcaliśmy wszystko i jechaliśmy autostradą 4, gdy radio zatrzeszczało. Chodziło o trenera w Gruzji prowadzonego przez Vince’a Dooleya i Raya Gave’a. Wayne McDuffy mieszkał w Tallahassee, gdzie kiedyś był ważnym trybikiem we Florydzie Seminole State Machine.
Trening – Jest presja, aby nie wygrywać i jest presja, aby szukać pracy w nieskończoność. w wiadomości sportoweW sierpniu 1996 roku Bill Minotaglio napisał „Trener, gracze, ich demony”, przejmujący esej o tym, jak życie McDuffy’ego pogorszyło się po zakończeniu ery Raya Goffa.
1994, McDuffie -„Naprawdę myślałem, że nie przeżyję tego roku. Jestem zbyt zmęczony próbowaniem składania kawałków, które do siebie nie pasują. Staram się zrobić coś z niczego. Naprawdę myślałem, że umrę. Myślałem, że dostanę ataku serca i umrę, bo tak ciężko pracowałem. Bardzo się martwiłem i bardzo się starałem, aby to wszystko złożyć.
Zespół miał fatalny sezon. Buldog poszedł 6-4-1″.
Niestrudzone szlifowanie ma swoje żniwo w wielu trenerach, a kiedy ta doskonałość nie jest zawarta w ich rekordzie wygranych przegranych, niewiele służy ich rodzinie. Była żona byłego trenera w college’u powiedziała mi, że rozwiodła się z mężem, ponieważ nie mogła znieść znęcania się nad fanami.
„Nie mogłam iść do sklepu spożywczego ani do fryzjera bez nieznajomych podchodzących i krytykujących mojego męża. Nie mogłam nigdzie iść bez nękania. To musiało być za dużo.”
Minotaglio-Czasami asystenci trenerów na Florydzie, gdzie Wayne trenował przez większość lat 80., słyszeli dziwny hałas z biura. Mogła być szósta rano, a nawet piąta rano, gdy chwytali za filiżanki kawy i zaglądali do środka. na stole konferencyjnym spał Wayne McDuffie, a twarz i ciało Clinta Eastwooda dziwnie oświetlało migoczące światło… kiedy ktoś go budził, po prostu przeniósł się w ciszy na boisko, gdzie rozkazał swojemu napastnikowi pojawić się przed wschodem słońca.
Ludzie lubią mieć pretensje do wynagrodzeń trenerów. Trenerzy nie mogą zrobić wystarczająco dużo. Jeśli nie pokonał ich zespołu, powinien to zrobić na zawsze. Na forach dyskusyjnych, w sportowym radiu i na trybunach mężczyźni grają na rozgrywających, jakby trenowali jakieś mistrzostwa kraju. Niewielu grało złą piłkę nożną, ale wydaje im się, że wiedzą więcej niż trenerzy.
W latach 1989-1995 Gauff odniósł sześć zwycięstw w sezonie, a sztab szkoleniowy pojechał z nim. „McDuffy obserwował, jak członkowie starego personelu przechodzą do innych miejsc pracy. Wayne przebiegł przez swoje sąsiedzkie pole golfowe, mocno się pchając. Podnoszenie ciężarów. Walczył z planami żony na przyszłość. Miał nadzieję, że przyjedzie profesjonalny zespół. Piłka nożna była wszystko czym był Wayne McDuffy znał go. Był bezrobotny i myślał, że nadchodzą oferty. Jego telefon nigdy nie dzwonił.
„Jego urodziny, 1 grudnia i święta minęły, podobnie jak wielkie mecze koszykówki, pro playoffs i Super Bowl, a Wayne McDuffy wciąż był bez pracy. Schemat, mapa nigdzie nie prowadziły.”
To trzaskające radio… W wieku 51 lat Wayne McDuffie zastrzelił się.
Napływały wiadomości i pochwały. Jeden z byłych piłkarzy powiedział, że „nie mógł przestać myśleć o trenerze McDuffy, z majestatyczną postacią, którą przeciął między zieloną trawą a błękitnym niebem, w cudowny sposób, w jaki wpłynął na moje życie”.
Pozostawił trójkę dzieci i 26-letnią żonę.

Wyślij mi e-mail do [email protected]