Krytyka niepotrzebnej wojny zastępczej Zachodu na Ukrainie jest „uciszana”.

Jasne, podobne rzeczy działy się w Rosji, ale tę historię zostawię innym.

Na szczycie mojej listy znajduje się Seymour Hersh, jeden z czołowych amerykańskich reporterów śledczych, który przekazał niektóre z najważniejszych wiadomości mojego pokolenia.

Hirsch zyskał rozgłos w 1969 roku za ujawnienie i zatuszowanie masakry w My Lai podczas wojny w Wietnamie, za co otrzymał nagrodę Pulitzera.

W latach 70. Hirsch relacjonował skandal Watergate dla New York Times , ujawniając jednocześnie tajne bombardowanie Kambodży.

A w 2004 r. zasygnalizował złe traktowanie więźniów w więzieniu Abu Ghraib przez armię amerykańską.

Nikt nie może odmówić mu dobrej woli.

W tym roku Hirsch opublikował ważną historię, że grupa krajów europejskich pod przewodnictwem Polski potajemnie nakłaniała prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego do znalezienia sposobu na zakończenie wojny z Rosją, raczej wcześniej niż później, nawet jeśli oznaczałoby to rezygnację.

Polska, Węgry, Czechy i kraje bałtyckie – wszyscy członkowie NATO, generalni sojusznicy Kijowa i zdeklarowani wrogowie prezydenta Putina – zaczęli postrzegać samego Zełenskiego jako główną przeszkodę w zakończeniu wojny.

W każdym razie najbliżsi sąsiedzi Ukrainy chcą zakończenia wojny.

Jest to dalekie od narracji Białego Domu „jesteśmy po twojej stronie”, która stała się niepewna wśród wielu europejskich polityków, gdy Putin zamienił Ukrainę w pustynię.

Hirsch nie jest sam.

Druga niechciana osoba

Wkrótce dołączył do niego wybitny ekonomista Jeffrey Sachs, który miał czelność powiedzieć, że wojna na Ukrainie była po części spowodowana rozszerzeniem NATO.

Profesor Columbia University argumentował: „Rzeczywiście, wojna została sprowokowana przez Stany Zjednoczone w sposób, który starsi amerykańscy dyplomaci przewidywali od dziesięcioleci… co oznacza, że ​​wojny można było uniknąć i należy ją teraz zatrzymać poprzez negocjacje”.

Poirytowany zakłamaniem Białego Domu – myślę, że pojęciem „niesprowokowanego ataku” Rosji – Sachs przekonuje, że kluczem do pokoju na Ukrainie są negocjacje oparte na neutralności Kijowa i ograniczeniu rozszerzenia NATO, co było możliwe w przededniu działań wojennych.

Wysoko ceniony ekonomista, któremu przypisuje się uratowanie polskiej gospodarki po upadku zdominowanego przez Moskwę komunizmu, Sachs lubi też mówić o „słoniu w pokoju” i rosnących kosztach wojny na Ukrainie.

Jest również krytyczny wobec podżegaczy wojennych i stałej diety, jaką zapewniają kompleksowi wojskowo-przemysłowemu.

Nic dziwnego, że profesor Uniwersytetu Columbia nie był mile widziany w niedzielnych porannych talk-show, które wywołały wojnę.

Sachs, który miał ucho wodzów, nigdy nie wiedział, co go uderzyło.

Podobnie jak Hirsch, Sachs był w dużej mierze ignorowany przez media głównego nurtu. Podobnie konserwatywne sieci kablowe, z własnych powodów, były bezużyteczne dla tego rodzaju dysydentów.

Byli też inni, w tym realista John Mearsheimer i trwałe sumienie Ameryki, Noam Chomsky.

Możesz kochać lub nienawidzić tych dźwięków, ale trudno je zignorować.

Prawdziwe pytanie brzmi: w jaki dokładnie sposób ci krytycy zostali uciszeni?

oznacza”

Wojna na Ukrainie zasygnalizowała odrodzenie waszyngtońskiego establishmentu polityki zagranicznej, czyli „plamki”, by użyć bardziej obraźliwego określenia Bena Rhodesa, urzędnika administracji Obamy.

Sam termin wywodzi się od tytułu horroru science-fiction z 1958 roku, The Blob, w którym występuje młody Steve McQueen, który gra niezrozumianego nastolatka (kto jeszcze?), który walczy o ocalenie swojego miasta przed galaretowatym potworem z kosmosu.

dobrze pamiętam.

kim oni są?

Według Jacoba Heilbronna „The Blob składa się zarówno z demokratów, jak i republikanów – odrębnej grupy oficjalnych waszyngtońskich elitarnych think tanków, prawodawców, dziennikarzy i innych osób – które jednoczą się wokół twardej polityki zagranicznej, broniąc dawnej ewangelii amerykańskiej liderem na arenie światowej”.

Wojna zastępcza Bidena przeciwko Rosji pozwoliła waszyngtońskiej elicie polityki zagranicznej nie tylko na odrodzenie się, ale także na konfrontację z realistami i nieinterwencjonistami, którzy ostrzegali przed niebezpieczeństwem militarnych awantur za granicą od czasu wojen z terroryzmem, zwłaszcza w Iraku i Afganistanie.

Wszyscy tam byli – sponsorowani przez Radę Stosunków Zagranicznych, Brookings Institution, Carnegie Endowment for International Peace, Atlantic Council i German Marshall Fund – dominując w niedzielnych falach radiowych, uznając wojnę zastępczą na Ukrainie za początek wojny. przywrócenia światowego pokoju Pax Americana.

Posłaniec i wiadomość

Moim ulubionym posłańcem jest Robert Gates, bo ma proporcje i kształt.

Były dyrektor CIA (1991-1993) pod rządami prezydenta George’a H.W.

Gates, który słynnie zauważył w swoim pamiętniku z 2014 r., że Joe Biden „mylił się w prawie każdej ważnej kwestii polityki zagranicznej i bezpieczeństwa narodowego w ciągu ostatnich czterech dekad”, stwierdził, że robi to, o co prosił prezydent.

Znieważenie jednej z najwybitniejszych postaci w Enterprise było niewielką ceną za powrót Bloba na główną scenę.

Ich przesłanie zawsze było takie samo: bezpieczeństwo Europy oraz obrona amerykańskich wartości demokratycznych leżą u podstaw konfliktu. Bezpieczeństwo europejskie i pokój międzynarodowy zależą od całkowitego zwycięstwa Ukrainy.

Cokolwiek to zajmie – cokolwiek to zajmie.

Odmianą listu Gatesa, na którą nie ma ani cienia dowodu, jest to, że porażka Waszyngtonu w obronie Ukrainy byłaby wysłaniem niewłaściwego sygnału do Pekinu w sprawie Tajwanu.

Mówiąc najprościej, niechęć Stanów Zjednoczonych do obrony Ukrainy da Pekinowi zielone światło do inwazji na wyspę.

Nic dziwnego, że zdjęto rękawiczki.

Punkt powrócił.

Profesor Joseph Siracusa jest dziekanem Global Futures na Curtin University.