Centrum Pamięci o Holokauście prezentuje „Nazywam się Sarah” online w dniach 15-18 lipca

Syn głównego bohatera opowie o tej prawdziwej historii ocalenia z Holokaustu 18 lipca.

Przypadkowa rozmowa między dwoma urlopowiczami w kurorcie na Florydzie około sześć lat temu doprowadziła do powstania nagradzanego filmu o polskiej dziewczynie, która ukrywała swoją żydowską tożsamość, ciężko pracowała w domu i oparła się nazistowskiej napaści.

Gdyby COVID nie zaprzestał dystrybucji filmów, widzowie teatralni zobaczyliby Mam na imię Sara, dramat dokumentalny, który rozpoczął się w latach przednastoletnich Sarah Goralnik Shapiro, matki lokalnego dewelopera i inwestora Mickey Shapiro.

Film powstał za sugestią właściciela funduszu hedgingowego Andrew Intratera, który wspólnie z Mickeyem Shapiro dzielił zobowiązania związane z produkcją wykonawczą i finansowaniem po tym, jak obaj podzielili się osobistą historią swoich rodziców jako ocalałych z Holokaustu, i nawiązał rosnącą przyjaźń i nawiązał kontakty z poufnymi znajomymi w przemyśle filmowym . .

Film, po raz pierwszy zaprezentowany przez United States Holocaust Memorial Museum w Waszyngtonie, w marcu ubiegłego roku, zostanie pokazany i omówiony przez Mickeya Shapiro w innym programie cyfrowym prezentowanym przez Holocaust Memorial Center w Farmington Hills.

Mam na imię Sara Można go zobaczyć na żądanie 15-18 lipca z dyskusją na żywo o 19:00 w niedzielę 18 lipca. W prezentacji wystąpi także reżyser Stephen Orett (Obywatel USAA okazjonalny wspinacz) z pytaniami, które zadał Bezpłatna prasa w Detroit Publicystka Nancy Kaffer.

„Chcę mieć pewność, że ta historia zostanie opowiedziana, zwłaszcza dzisiaj z tym, co dzieje się na świecie [experiencing growing antisemitism]Mickey Shapiro, 18-letni członek zarządu Fundacji Shoah Stevena Spielberga i były członek zarządu United States Holocaust Memorial Museum powołany przez prezydenta George’a W.

„To, co się dzieje, jest bardzo niepokojące i bardzo przerażające. Ten film został idealnie zgrany w czasie i nie został stworzony, aby zarabiać pieniądze. Niech ludzie zdają sobie sprawę, że to się stało i może się powtórzyć.”

Shapiro przyjechał do Polski około pięć razy w ciągu prawie dwóch lat tamtego kręcenia filmów. Był mocno zaangażowany w samą produkcję – od castingu po podejmowanie decyzji o dystrybucji.

„Ten film uczynił mnie silniejszym” – powiedział. „Nauczyłem się, że robienie filmów to bardzo trudny biznes”.

Shapiro odwiedził tereny, w których mieszkali jego rodzice. Zarówno Sarah (1930-2018), jak i Asa (1922-2017) pochodziły z miasta Koretz, części Polski, zanim stało się częścią Ukrainy. Asa przebywał w rosyjskim obozie pracy, zanim został wcielony do armii rosyjskiej. Pobrali się po powrocie do Koretz, gdzie okazało się, że większość ich rodzin została zamordowana przez nazistów.

Mickey urodził się w obozie dla bezdomnych w powojennych Niemczech i miał dwa lata, gdy jego rodzice przyjechali do Ameryki. Asa ciężko pracował, ucząc się angielskiego i zbudował karierę biznesową, będąc własnością ASA Builders Supply Company i ASA Cabinet Corporation.

Sarah i Asa złożyli swoje zeznania w United States Holocaust Memorial Museum oraz Shoah Foundation przy Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Mickey nazwał foyer siedziby fundacji na cześć swoich rodziców.

„Andrzej” [who had worked on videos and short films with our director] Słyszałem historię moich rodziców, poznałem mamę i powiedział, że chce nakręcić film” — wspomina Mickey. „Powiedziałem, że naprawdę nie chcę, ale on mnie przekonał. Prawdopodobnie jedna z najlepszych rzeczy, jakie kiedykolwiek zrobiłem”.

Shapiro z czasem dowiedział się o doświadczeniach swojej matki.

„Ocaleni musieli przyjść i odwiedzić innych ocalałych, a ja siedziałem przy stole, słuchając wszystkich historii” – powiedział Shapiro, założyciel i prezes M Shapiro Real Estate Group i współzałożyciel Lautrec Ltd. Moja matka nie chciała opowiedzieć swojej historii, ale w końcu z biegiem lat coś wyszło na jaw. Opowiadała historię, ale nie całą.

„Mówiła: »Co mi się przydarzyło, nigdy nie chcesz wiedzieć« i tak to zostawiła. Usłyszeliśmy około 80% tego, a reszta przyszła później. Historia mojej matki pochodzi od niej”.

Film był na festiwalach w różnych krajach i zdobył nagrody w 2019 roku. Są to między innymi Grand Prix i Nagroda dla najlepszej aktorki dla Zuzanny Surowy (jako Sarah) na Warszawskim Festiwalu Filmów Żydowskich, nominacja do Centenary Award dla najlepszego debiutu na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Indiach oraz Winner Golden Castle & Arturo Award na Festiwalu Filmów Młodzieżowych w Castellinaria.

„Wyprodukowanie tego filmu dało mi nową relację z matką” – powiedział Shapiro. „Możesz usłyszeć historie, ale kiedy zobaczysz je w filmie, są bardzo prawdziwe i prawdziwe. Ten film tak naprawdę opowiada o małej dziewczynce, która przeżyła i co jest potrzebne, aby przetrwać.”

Detale

Mam na imię Sara Można go oglądać cyfrowo na żądanie od 15 do 18 lipca w dyskusji na żywo o godzinie 19:00 w niedzielę 18 lipca. Aby zapisać się do bezpłatnego programowania, przejdź do holocaustcenter.org.