Margaret Atwood o prawdzie, tyranii, nadziei i „gorących pytaniach”

Margaret Atwood jest bardzo płodna. Napisała 72 książki, począwszy od esejów, powieści, opowiadań, poezji, powieści graficznych i książek dla dzieci, w tym tę nową książkę.

Pilne pytania to trzeci tom zebranych esejów, które połączyły ją w ciągu jej życia: poprzednie tomy obejmowały lata 1960-1982 („Second Words”) i od 1983 do połowy 2004 („Moving Targets”). Ta książka jest wydana od połowy 2004 do 2021 roku – jeśli liczyć, to 60 lat esejów i pisania zebranych i kuratorowanych.

To dziwne” – powiedziała w rozmowie telefonicznej ze swojego domu w Toronto. „Ale żyj wystarczająco długo, a też poczujesz się dziwnie”.

Wiele wydarzyło się na arenie międzynarodowej: po 11 września, krach finansowy 2008, lata Obamy, lata Trumpa; Zawodowo opublikował jej trylogię „MadAddam” dotyczącą zmian klimatycznych; serial telewizyjny „Opowieść podręcznej” (w obu książkach wygląda jak prorok); Osobiście jej mąż Graeme Gibson zmarł w wieku 46 lat w 2019 roku; Jej osiemdziesiąte urodziny.

Jednej rzeczy dowiadujemy się: Atwood wygłosił wiele przemówień w ciągu ostatnich 20 lat. Oto 50 utworów, które wybrała do książki, wśród których różne eseje i „okazjonalne utwory”, jak je nazywa tytuł, zawierają tytuły dla różnych organizacji – „Jestem bardzo zadowolony, że mogę złożyć ten hołd na cześć administracji Centennial Forestry” – Pamięć (polski dziennikarz Ryszard Kapusiński), Wstępy Do książek, artykułów o epidemii, poezji, opowiadania. Co prowadzi nas do palącego pytania: Dlaczego ludzie wszędzie opowiadają historie?

„Jesteśmy rodzajem opowiadania historii” – powiedziała.

Opowiadanie historii, jak mówi jej słynny cytat, dotyczy siły słowa, ale także „siły fabuły: to się wydarzyło, potem stało się, potem to się stało, potem to się stało. To jest takie potężne”.

Budować siłę?

A tworzenie rzeczy, powiedziała, jest prawdopodobnie „najważniejszą częścią naszego ludzkiego zestawu narzędzi”. Ta siła wyobraźni często prowadzi do naszej zdolności do stanowienia prawa.

Jak to zwykle bywa w rozmowach z Atwoodem, rozmowa, którą prowadzimy, jest zygzakowata i obejmuje różne rzeczy: od skracania Crisco i prywatnych książek kucharskich po kobiety z klasy średniej uczące się pieczenia bez masła podczas wojny — ludzie z klasy robotniczej już wiedzieli, jak to zrobić gotować tanio — wyrzucać śmieci, zmieniać żwirek dla kota.

Oczywiście nie są to palące pytania, na które patrzysz w tych artykułach, chociaż podczas rozmowy zawsze mówimy o pozornie błahych rzeczach. Są trywialne w wielkim schemacie rzeczy, ale są też drobnymi szczegółami, z których budowane jest życie – i rozmowy, a czasem pomysły.

Tak więc mówienie o ptakach prowadzi do mówienia o bliskości z naturą, prowadzi do mówienia o Omicronie, prowadzi Atwooda do odnotowania, że ​​pomimo tego, co widzimy teraz, „ogólnie na świecie było gorzej. Były gorsze epidemie. sytuacja polityczna była. Świat jest gorszy, chociaż wydaje się, że się do niego wkradamy”.

Wylądowaliśmy w Ottawie, gdzie odpowiadamy na jedno z palących pytań: czy demokracja jest zagrożona? A co w ogóle rozumiemy przez demokrację? ”

Miasto znalazło się pod koniec kilku tygodni tzw. „protestów wolnościowych”. „Ludzie potrzebują bardzo szybkiej edukacji o tym, czym jest demokracja, a czym jest autorytaryzm” – powiedział Atwood. „A jeśli nie chcesz demokracji przedstawicielskiej, to co to jest, czego chcesz? w jednym.”

Atwood zawsze słynęła z tego, że nie znosi z radością głupców — sprawia, że ​​ludzie myślą i zastanawiają się; Nalegaj na staranność intelektualną. Jeśli protestujący lub politycy zamierzają zaangażować się w dyskurs bez przywództwa, najlepiej szybko wiedzieć, w jaki sposób będziemy się angażować. Co prowadzi nas do kolejnych (dwóch) palących pytań, gdy myślimy o uwierzeniu w coś: Czy to prawda? Czy to jest sprawiedliwe?

„Prawo to mamy na myśli weryfikowalność” — powiedział Atwood. „Teraz, jeśli powiem, że 1000 aniołów tańczy na główce szpilki, nie mogę udowodnić, że anioły istnieją, czy nie, ani ile aniołów może tańczyć na tej szpilce w dowolnym momencie. To wiara … prawda można zweryfikować lub odrzucić.

„Ludzie mylą wiarę z prawdą, mylą bezpodstawne opinie z prawdą. Chodzi o publiczną nieufność, a publiczny sceptycyzm był z pewnością wspierany i faktycznie do pewnego stopnia składał się z wielu skandalicznych kłamstw. To jest podręcznik dyktatora. czy dobrze, to nie ma znaczenia.”

Książka kończy się dwoma krótkimi artykułami, oba o obrońcach przyrody, oba napisane w 2021 roku: jeden o Barrym Lopezie i jego pismach o Arktyce, a drugi o „Trylogii morskiej” Rachel Carson.

„Carson jest jednym z wielkich przodków dzisiejszych ruchów ekologicznych” – napisał Atwood. „My, ludzie, jesteśmy jej winni wielki dług, a jeśli wejdziemy w XXI wiek jako gatunek, będzie to częściowo za nią”.

Atwood pamiętała, kiedy rozmawialiśmy, kiedy Carson po raz pierwszy wystąpił przeciwko insektycydowi DDT – „została poddana ogromnemu rozgłosowi, częściowo mizoginicznemu”. Powiedziała, że ​​naleganiom Carsona zawdzięczamy to faktowi, że na naszej planecie wciąż żyją w szczególności sępy i jastrzębie.

To pełna nadziei historia.

„Jeśli nie jesteś optymistą”, powiedziała, „to gra tam”.

Bez nadziei nic nie zrobimy. „Pomyśl o pięciu osobach pływających na górze lodowej… jednej ze zdolnością łowienia z kuszą, a innych leżących bezczynnie. Więc chcesz, aby ta osoba ze zdolnością łowienia z kuszą była optymistką.”

Mam nadzieję, że nauczę się łowić z kuszą, łowić i karmić resztę ludzi, którzy pływają z nimi na górze lodowej.

„Jeśli nie spróbują, nic się nie wydarzy. Jeśli nie spróbujemy, to jakby zatonęliśmy. Jeśli spróbujemy, mamy szansę. Aby spróbować, musimy mieć nadzieję. Więc nie ma sensu nie mieć nadziei. i tak wbudowaną ludzką jakość. Jesteśmy z natury optymistami.”

Mmm, powiedziałem. Czasami łatwo jest ulec sarkazmowi.

– To tylko wymówka, żeby iść i się upić – powiedziała.

I śmialiśmy się.