aJednak 20-minutowa strategia eliminacji wirusa Nowej Zelandii zakończyła się w ulu. Ponieważ „pazury” wariantu Delta, by pożyczyć opis premiera, prześlizgują się przez granicę Auckland i potencjalnie owijają wokół części Waikato, rząd nie będzie już dążyć do dekapitacji bestii poprzez surowe ograniczenia poziomu IV. Zamiast urzędników zdrowia publicznego Przejdziesz do strategii tłumienia Mając na celu „powstrzymanie i kontrolowanie wirusa”, podczas gdy my ufortyfikujemy naszą drogę wyjścia z epidemii. Najprostszym przesłaniem Jacindy Ardern było szczepienie, szczepienie i szczepienie.
Od 18 miesięcy Nowozelandczycy żyją tak, jakby nie było pandemii. Zbieraliśmy się tysiącami na zewnątrz i wewnątrz, mandaty na maskę były dosłownie obcą koncepcją, a biznes i usługi publiczne działały mniej więcej normalnie. Obserwujemy rządy, które wpuszczają wirusa z dużą dozą strachu i, jeśli mamy być szczerzy, skromną dozą arogancji. I tak wczorajsza zapowiedź – że wirus pozostanie w tym kraju – brzmi jak forma infekcji. Jeszcze dwa tygodnie temu premier stanął w tej znanej sztuce i… Powiedział krajowi Wciąż celem było powrót do zera przypadków.
Co może się zmienić w ciągu tych dwóch tygodni?
Cóż, pierwsza zmiana jest oczywista. To nie tylko epidemia Covid-19 – to epidemia delta, bardziej przenośna niż oryginalny wariant. Ograniczenia na poziomie 4 i 3 były, z perspektywy czasu, wystarczające do powstrzymania i kontrolowania wirusa za pomocą narzędzi do śledzenia kontaktów zaledwie jeden lub dwa kroki za rozprzestrzenianiem się. Ale te dwa ograniczone poziomy czujności były najwyraźniej nękane przez prawo malejących zwrotów, co sprawiało, że problemy były niskie, nie eliminując ich całkowicie. Wybór padł na albo kontynuowanie tych restrykcyjnych poziomów z możliwością odwołania, być może podważeniem społecznej licencji na zamknięcie, albo zmianę gry.
Premier i jej gabinet, biorąc pod uwagę drugą zmianę w ciągu tych dwóch tygodni, postanowili zmienić grę. Poziomy szczepień wzrastają, dając wielu pozłacanym Aucklanderom ochronę przed infekcją i rozprzestrzenianiem się wirusa. Ale to, co kryje się w tym silniku szczepionek, to plik niepokojąca nierówność: Tylko 57% Maorysów otrzymało pierwszy cios i tylko 73% ludów Pacyfiku. Odpowiada to 80% dla Pakiha i 95% dla Azjatów. W obecnej epidemii ludy Maorysów i Pacyfiku stanowią 83% wszystkich przypadków. Potwierdza to to, co już wiemy: że COVID-19 to choroba osób nieszczepionych.
Oznacza to, że bez drastycznej zmiany wskaźników szczepień w Nowej Zelandii Covid-19 może przerodzić się w chorobę czarnoskórych. „Myślę, że rozbije się na te grupy”, powiedział dr Royri Jansen, Maori Dla Herolda Nowej Zelandii, odnosząc się do 83% Maorysów i 76% osób w wieku od 12 do 39 lat Pacyfiku, które nie są w pełni zaszczepione. Pozostawia sobie deltę, która rozciąga się od jednej osoby do sześciu, do 36, do 216, do 1296 i tak dalej i tak dalej. Jeśli Ardern cofnie obecne ograniczenia – powiedzmy, że zbyt wcześnie wróci do poziomu drugiego – to jest hazard: wirus może nadal rozprzestrzeniać się w młodych, brązowych społecznościach.
Byłoby to nierozsądnym hazardem. Obecna epidemia już śledzi różne linie nierówności w Nowej Zelandii, ukrywając się głęboko w tymczasowej społeczności mieszkaniowej i gangach. Ten kryzys zdrowia publicznego obnaża dziesięciolecia decyzji inwestycyjnych, które nie zostały podjęte: kolejne rządy nie zainwestowały wystarczająco dużo w szpitale i ich personel (pielęgniarki planowały strajk we wrześniu tylko po to, by Delta opóźniła termin); kolejne rządy Niewystarczające inwestycje w mieszkalnictwo komunalne (Wirus rozprzestrzenia się w przepełnionych rodzinach Maorysów i Pacyfiku); Kolejne rządy nie zainwestowały wystarczająco dużo w wszechstronną politykę społeczną (co utrudnia rozprzestrzenienie się wirusa na scenie gangów).
Ciągła walka Ardern zmienia jej troskę i sympatię w politykę publiczną. Tak więc paradoks jest tam, gdzie rozwija się w kryzysie, ale potyka się w jego wyniku. Premier słusznie zdobyła pochwały za jej głęboko humanitarną reakcję na ataki terrorystyczne w Christchurch w 2019 roku. Ale w ciągu dwóch lat po ataku, gdy ofiary i ich rodziny znosiły cierpienia psychiczne, Ardern wielokrotnie odmawiała wkroczenia i udzielenia cierpiącym wsparcia. Rządowy plan odszkodowań za wypadki. To oszałamiająca porażka, biorąc pod uwagę zobowiązania, jakie podjęła wobec społeczności muzułmańskiej, ale wyraża ona dokładnie to, czego możemy być świadkami w makro: że osobista troska i współczucie premier nie zawsze są zgodne z jej decyzjami dotyczącymi polityki publicznej.
W ten sposób sprzeczność się potwierdza. W 2020 r. premier zbudował głębokie zaufanie i zrozumienie z Nowozelandczykami, prosząc wszystkich, aby przyczynili się do wyeliminowania wirusa. „Trzymaj się swoich bąbelków”. „Zerwać łańcuch.” Jej wyraźny zasięg i strategia likwidacji zapewniła Partii Pracy większość w zeszłorocznych wyborach. Ale od poniedziałku ta jasność i pewność zniknęły. Bąbelki można scalić (podobno). Łańcuch wysyłania może być kontynuowany (podobno), biorąc pod uwagę krótki łańcuch. W kontekście nierównych wskaźników szczepień w Nowej Zelandii oznacza to, że nie prosimy już każdego Nowozelandczyka o odrobienie pracy domowej.
Zamiast tego apelujemy o pewne zbiorowe ofiary. Bezdomni, ludzie związani z gangami i niedopuszczalnie duża liczba nieszczepionych Maorysów – bez drastycznej zmiany rządowej strategii szczepień – będą żyć z wirusem.
„Zapalony komunikator. Specjalista od internetu. Czytelnik przez całe życie. Ekstremalny fanatyk telewizyjny. Muzykolik.”
More Stories
Aleksiej Nawalny: „Nie ma ciała dla ciała” podczas przygotowań rodziny do pogrzebu
Kto zastąpi Mitcha McConnella na stanowisku przywódcy Partii Republikańskiej w Senacie?
Ukraina zestrzeliła dwa kolejne rosyjskie bombowce