Opinia: Powrót Dylana Grunivgena jest tak samo ważny jak powrót Fabia Jacobsena, należy go za taki uznać

Główne stwierdzenie nie ma na celu sugerowania ani próby stworzenia hierarchii cierpienia.

Ponieważ nie jest to miejsce dla nikogo z nas.

Jest to jednak wezwanie do uznania, że ​​życie więcej niż jednego młodego człowieka zmieniło się fundamentalnie tego pamiętnego popołudnia rok, 11 miesięcy i pięć dni temu.

Skupienie się wyłącznie na Fabio jest zbyt uproszczone.

Ponieważ, jak powiedział Jacobsen, on też nie pamięta, co się stało. Jego sumienie jest absolutnie czyste. Wie, że nie był w żaden sposób winny. Z psychologicznego punktu widzenia naukowiec wspólnie powiedział mu: „Jesteś ofiarą”.

Jakobsen wziął udział w wyścigu WorldTour w czerwcu następnego roku. Zajął drugie miejsce na etapie Vuelta a Espana rok i tydzień po zawodach, wygrywając dwa dni później. Jego zwycięstwo w pierwszej rundzie w Nyborgu było wspaniałym świadkiem.

W przeciwieństwie do Dylana Groingena rzucono w niego czymś więcej niż tylko książką. Ponieważ „odszedł od swojej linii i naruszył przepisy UCI” (ich słowa) został zakazany w wyścigach na dziewięć miesięcy.

Przynajmniej, jeśli nie bardziej dotkliwie, został też brutalnie potraktowany w sądzie opinii publicznej i na rynku, czyli w mediach społecznościowych.

W kolejnych dniach i tygodniach policja pilnowała naszych drzwi. Nie możemy już spontanicznie wychodzić z domu. Gdybym chciał na chwilę wyjść, obok mnie był oficer, więc nic by się nie stało”.

Groenewegen nigdy nie był potworem ani nie robił niczego brutalnego. Był młodym człowiekiem, który popełnił matematyczny błąd, którego konsekwencje prawdopodobnie zostaną z nim na zawsze.

Nawet nie będąc ofiarą takiego okrucieństwa, nie można było sobie wyobrazić, że wypadek nie dotknąłby go tak głęboko.

Niewątpliwie jego rasa była. Chociaż wygrał dwa sety sprintów na Wallonie Pro Tour w zeszłym sezonie, jego najlepsze miejsce w WorldTour było czwarte. To od zawodnika, który już wygrał Champs Elysees.

W tym sezonie nadal jest niekonkurencyjny lub bliski sprinterowi, którym był wcześniej. Cztery zwycięstwa, dobrze, ale żadna z wartości, jaką miał kiedyś, nawet jeśli widziało się go na Tour of Hungary, nie pokonała Jacobsena do mety.

Nawet dzisiaj można było sobie wyobrazić, że nigdy nie powróci do poziomu, który znał wcześniej. Sport jest lepszy przez to, że jest jego właścicielem. Jego zwycięstwo też było fantastyczne.

Chociaż ci, którzy oglądali go na żywo lub widzieli od tego czasu, nigdy nie zapomną tego, co wydarzyło się w Zabrzu, 8 sierpnia 2020 r. zwycięstwo Groenewegen w Tour de France, dzień po zwycięstwie Jacobsena, musi postawić pod nim linię.

Przynajmniej powinien to być ostatni raz, kiedy omawiamy szersze znaczenie.

Osoby zaangażowane wyzdrowiały. Lekcje do nauczenia (miejmy nadzieję) były. Pozostało tylko pozwolić dwóm jeźdźcom na środku ruszyć do przodu. Niech znów będą motocyklistami.