Nowa technika neurofeedbacku zwiększa świadomość wędrujących myśli

Podsumowanie: Naukowcy opracowali nową technikę neurofeedback opartą na warunkowaniu Pawłowa, która wykrywa, kiedy umysł człowieka błądzi.

Źródło: ATR Grupa Laboratorium Badań nad Komunikacją Informacyjną Mózgu

Każdy zna to uczucie. Próbujesz skupić się na jeździe, nauce lub skupieniu się na nudnym spotkaniu, ale nagle zdajesz sobie sprawę, że myślisz o czymś zupełnie niezwiązanym z wykonywanym zadaniem.

Chociaż błądzenie myślami jest czasami związane z problemami psychicznymi, takimi jak depresja, przyczynia się również do naszej kreatywności. Dlatego nie potrzebujemy unikania roztargnienia, ale nauczenia się, jak sobie z nim radzić.

Pierwszym krokiem do kontrolowania błądzenia umysłu jest rozpoznanie, że tak się dzieje. Kiedy to zauważymy, możemy to zatrzymać lub kontynuować. W ATR opracowaliśmy pierwszą metodę, technikę neurofeedbacku, aby zwiększyć świadomość błądzenia umysłem.

Przeprowadziliśmy podwójnie ślepy test z udziałem 36 uczestników i wykazaliśmy, że świadomość wędrujących umysłów znacznie się poprawiła po 20 minutach neurofeedbacku. Uczestnicy zostali przydzieleni przez komputer do grupy kontrolnej i eksperymentalnej, a zadania te zostały wstrzymane od eksperymentatorów.

Podczas neurofeedbacku wykorzystano sztuczną inteligencję do identyfikacji błąkania się umysłu uczestników wykonujących zadanie wymagające koncentracji.

W grupie kontrolnej miękkie tony były prezentowane w nieregularnych odstępach czasu. W grupie eksperymentalnej tony te były wyzwalane, gdy neurofeedback wykrył, że umysł uczestnika błądzi.

Jednak do podsumowania pod koniec eksperymentu uczestnikom obu grup powiedziano, że dźwięki nie mają znaczenia i poinstruowano ich, aby je ignorowali.

Ponieważ ludzie uświadamiają sobie, że ich umysły błądzą w czasie, gdy ich uwaga jest przekierowywana z powrotem do środowiska zewnętrznego, postawiliśmy hipotezę, że to nowe neurofeedback tworzy stan, w którym uczestnicy stają się świadomi błądzenia umysłem, ilekroć ma ono miejsce.

To badanie miało dwie wyjątkowe zalety. Po pierwsze, uczestnicy grupy eksperymentalnej nie wiedzieli, że otrzymują neurofeedback i nie zdawali sobie sprawy, że ich świadomość błądzenia umysłem została wzmocniona. Po drugie, w tradycyjnym neurofeedbacku uczestnicy otrzymują nagrody, gdy dobrze kontrolują swoje mózgi.

Natomiast neurofeedback nie stosował nagród ani kar. Zamiast tego opierała się na tradycyjnych (pawłowskich) uwarunkowaniach.

To badanie nie ujawniło, jak długo trwały efekty neurofeedbacku, ale prawdopodobnie nie potrwają długo. Jednak przyszłe badania sprawdzą, czy powtarzające się neurofeedback utrzymuje się w codziennym życiu, a także zbadamy techniki treningowe mające na celu poprawę nastroju, problemy psychiczne i zwiększenie kreatywności.

Każdy zna to uczucie. Próbujesz skupić się na jeździe, nauce lub skupieniu się na nudnym spotkaniu, ale nagle zdajesz sobie sprawę, że myślisz o czymś zupełnie niezwiązanym z wykonywanym zadaniem.

Chociaż błądzenie myślami jest czasami związane z problemami psychicznymi, takimi jak depresja, przyczynia się również do naszej kreatywności. Dlatego nie potrzebujemy unikania roztargnienia, ale nauczenia się, jak sobie z nim radzić.

Pierwszym krokiem do kontrolowania błądzenia umysłu jest rozpoznanie, że tak się dzieje. Kiedy to zauważymy, możemy to zatrzymać lub kontynuować. W ATR opracowaliśmy pierwszą metodę, technikę neurofeedbacku, aby zwiększyć świadomość błądzenia umysłem.

Przeprowadziliśmy podwójnie ślepy test z udziałem 36 uczestników i wykazaliśmy, że świadomość wędrujących umysłów znacznie się poprawiła po 20 minutach neurofeedbacku. Uczestnicy zostali przydzieleni przez komputer do grupy kontrolnej i eksperymentalnej, a zadania te zostały wstrzymane od eksperymentatorów.

Podczas neurofeedbacku wykorzystano sztuczną inteligencję do identyfikacji błąkania się umysłu uczestników wykonujących zadanie wymagające koncentracji.

W grupie kontrolnej miękkie tony były prezentowane w nieregularnych odstępach czasu. W grupie eksperymentalnej tony te były wyzwalane, gdy neurofeedback wykrył, że umysł uczestnika błądzi.

Jednak do podsumowania pod koniec eksperymentu uczestnikom obu grup powiedziano, że dźwięki nie mają znaczenia i poinstruowano ich, aby je ignorowali.

Ponieważ ludzie uświadamiają sobie, że ich umysły błądzą w czasie, gdy ich uwaga jest przekierowywana z powrotem do środowiska zewnętrznego, postawiliśmy hipotezę, że to nowe neurofeedback tworzy stan, w którym uczestnicy stają się świadomi błądzenia umysłem, ilekroć ma ono miejsce.

To badanie miało dwie wyjątkowe zalety. Po pierwsze, uczestnicy grupy eksperymentalnej nie wiedzieli, że otrzymują neurofeedback i nie zdawali sobie sprawy, że ich świadomość błądzenia umysłem została wzmocniona. Po drugie, w tradycyjnym neurofeedbacku uczestnicy otrzymują nagrody, gdy dobrze kontrolują swoje mózgi.

Natomiast neurofeedback nie stosował nagród ani kar. Zamiast tego opierała się na tradycyjnych (pawłowskich) uwarunkowaniach.

To badanie nie ujawniło, jak długo trwały efekty neurofeedbacku, ale prawdopodobnie nie potrwają długo. Jednak przyszłe badania sprawdzą, czy powtarzające się neurofeedback utrzymuje się w codziennym życiu, a także zbadamy techniki treningowe mające na celu poprawę nastroju, problemy psychiczne i zwiększenie kreatywności.

Zobacz też

O tym wyszukiwaniu wiadomości neurotechnologicznych

autor: Ritsuko Mashimo
Źródło: ATR Grupa Laboratorium Badań nad Komunikacją Informacyjną Mózgu
Kontakt: Ritsuko Mashimo – Grupa Laboratorium Badań nad Komunikacją Informacyjną Mózgu
zdjęcie: Obraz jest w domenie publicznej

Oryginalne wyszukiwanie: otwarty dostęp.
„Neurofeedback oparty na Pawłowie zwiększa meta-świadomość wędrówki umysłuNapisane przez Isaku Kawashimę i in. sieci neuronowe

Streszczenie

Neurofeedback oparty na Pawłowie zwiększa meta-świadomość wędrówki umysłu

Zaabsorbowanie w błądzenie myślami (MW) może pogorszyć nasz nastrój i wywołać zaburzenia psychiczne. Naukowcy wskazują na możliwość, że meta-świadomość MW zapobiega tym niekorzystnym skutkom i wzmacnia pozytywne skutki MW, takie jak zwiększona kreatywność; W ten sposób meta-świadomość wzbudziła zainteresowanie psychologiczne i kliniczne.

Jednak niewiele badań dotyczyło natury meta-świadomości MW, ponieważ nie ma sposobu na wyizolowanie i operowanie tą zdolnością. Dlatego proponujemy nowatorskie podejście do manipulowania zdolnością meta-świadomości.

Użyliśmy warunkowania Pawłowa i powiązaliśmy je z występowaniem MW i dźwiękiem o neutralnym tonie wywołującym meta-świadomość MW.

Aby wykonać sparowane prezentacje bodźca bezwarunkowego (ton neutralny) i warunkowego (poznanie związane z MW), wykryliśmy normalną obecność MW uczestników za pomocą EEG i metody szacowania uczenia maszynowego.

Podwójnie ślepa, randomizowana, kontrolowana próba z udziałem 37 uczestników wykazała, że ​​pojedyncza 20-minutowa sesja kondycjonowania znacznie zwiększyła metaświadomość MW, co oceniono za pomocą pomiarów behawioralnych i neuronaukowych.

Podstawowym protokołem proponowanej metody jest informacja zwrotna w czasie rzeczywistym na temat informacji neuronowych uczestników iw tym sensie możemy to nazwać neurofeedbackiem.

Istnieją jednak pewne różnice w stosunku do typowych protokołów neurofeedbacku i omawiamy je w tym artykule. Oczekuje się, że nasze neoklasyczne uwarunkowania przyczynią się do przyszłych badań nad modulującym wpływem meta-świadomości na MW.