Mistrz polskiej populistycznej prawicy

Jarosław Kaczyński, szef partii rządzącej w Polsce, od lat ciężko pracował nad swoją wizją narodu konserwatywnego, katolickiego i wysoce scentralizowanego, w którym krytyka jest coraz bardziej marginalizowana.

Pogląd ten zostaje wystawiony na próbę w miarę przygotowań kraju do niedzielnych wyborów, gdy 74-letni Kaczyński ponownie rzucił wyzwanie swojemu rywalowi, byłemu przewodniczącemu Rady UE Donaldowi Tuskowi.

Kaczyński formalnie pełni funkcję wicepremiera i od lat jest jedynie posłem, ale jako szef Prawa i Sprawiedliwości (PiS) postrzegany jest jako pośrednik władzy w Polsce.

Jest to drobna postać, uwielbiana przez swoich zwolenników, którzy postrzegają go jako niezrównanego przywódcę i prawdziwego obrońcę polskich interesów i tożsamości narodowej.

Przeciwnicy zarzucają mu, że uprawia populizm powodujący podziały, który stawia Polaków przeciwko sobie.

Obwiniają go o doprowadzenie kraju do autorytaryzmu i opuszczenie Unii Europejskiej – a wszystko po to, by umocnić władzę w swoich rękach.

Podstawą władzy Kaczyńskiego jest siedziba jego partii przy ulicy Nowokrodskiej w centrum Warszawy, a publicznie pojawia się on jedynie na posiedzeniach parlamentu lub wiecach wyborczych.

Obiecał przeprowadzenie reform zapoczątkowanych osiem lat temu, gdy PiS objął władzę, w tym reformę sądownictwa, która zdaniem rządu ma na celu wykorzenienie korupcji.

Reformy rozgniewały liberalną opozycję i Komisję Europejską, która zaniepokojona upolitycznieniem sądownictwa i nałożyła na Polskę bezprecedensowe sankcje finansowe.

Kaczyński mówi, że Polska chce pozostać w UE, ale chce „Europy narodów” z mniejszymi uprawnieniami dla Brukseli.

W dalszym ciągu oskarża UE o podważanie polskiej suwerenności i przekształcanie jej w „kraj Polaków” zdany na łaskę Brukseli i Berlina.

W kampanii szczególny nacisk położył na kwestię migracji, zarzucając Brukseli chęć wysłania do Polski tysięcy migrantów w ramach omawianego wśród partnerów UE systemu relokacji.

Historia trwa

– Konkurencja z kością słoniową –

Kaczyński, wieloletni miłośnik kotów, jest bratem bliźniakiem byłego prezydenta Legga Kaczyńskiego, który zginął w katastrofie lotniczej w 2010 roku.

Wychowali się w PRL-owskiej Warszawie jako synowie ojca inżyniera i matki filozofki.

Jarosław mieszkał z matką aż do jej śmierci w 2013 roku.

W wieku 12 lat obaj chłopcy wystąpili w popularnym filmie dla dzieci „Dwaj, którzy ukradli księżyc”, zanim obaj studiowali prawo, a następnie dołączyli do ruchu antykomunistycznego, zanim rozpoczęli karierę polityczną.

Jarosław Kaczyński wstąpił do niezadowolonej organizacji związkowej w 1976 r., zanim został doradcą ruchu związkowego „Solidarność”.

Ustawodawca w postkomunistycznej Polsce, współpracował ze swoim bratem, przywódcą Solidarności i laureatem Nagrody Nobla Lechem Wałęsą, aby zostać prezydentem w 1990 roku.

Wałęsa później zwolnił obu, oskarżając ich o nielojalność i spiskowanie przeciwko niemu.

Wiele lat później Lech Kaczyński został wybrany na prezydenta Warszawy w 2003 r., a prezydentem został w 2005 r.

Jaroslav został premierem w 2006 roku, wyznaczony przez swojego brata na szefa niełatwego sojuszu pomiędzy PiS, populistycznym chłopstwem i partią skrajnie prawicową.

Osłabiony przez sojuszników i skłócony z UE, w 2007 roku stracił władzę na rzecz liberałów Tuska.

Od tego czasu nabrał osobistej niechęci do Tuska.

Tusk został przewodniczącym Rady Europejskiej, a w 2017 roku został wybrany na to stanowisko ponownie pomimo sprzeciwu PiS, który odzyskał władzę.

Na wiecach wyborczych Tusk często zarzuca Kaczyńskiemu, że reprezentuje interesy Brukseli, Berlina i Moskwy, a nie interesów prawdziwych Polaków.

„Należy odrzucić pomysł rządzenia Polską z zewnątrz” – powiedział na sobotnim wiecu.

Jednak odnotowując pewny występ Tuska przeciwko zdenerwowanemu Kaczyńskiemu w telewizyjnej debacie wyborczej w 2007 roku, ten ostatni wycofał się z jedynej zaplanowanej na poniedziałek debaty w kampanii pomiędzy obydwoma kandydatami.

bo/dt/js