Wybory w Kenii: na pierwszy plan wysuwają się sojusze i nieszczęścia gospodarcze | Kenia

Kenijczycy udają się na wybory we wtorek po sezonie naznaczonym zmianami w sojuszach etnicznych i dwóch Duże problemy z biletamiKoszty życia w kryzysie i wysokie bezrobocie.

Wyścig toczy się między dwoma głównymi kandydatami Railą Odingą, byłym premierem i wiceprezydentem Williamem Ruto, naprzeciw siebie w gorącym wyścigu. Sonda Połóż Odingę z przodu.

Odinga kandydował na prezydenta jeszcze cztery razy, w zaciętych wyścigach. Tym razem jednak poprze go nieoczekiwany sojusznik: jego wieloletni rywal polityczny, prezydent Uhuru Kenyatta.

Obaj połączyli się po publicznym uścisku dłoni w 2018 roku, sygnalizując koniec ich długiej politycznej walki. Uścisk dłoni między dwoma przywódcami, wywodzącymi się z rodzin kenijskich, zaskoczył naród i zwolenników pary. Odinga i Kenyatta wywodzą się z grup etnicznych Luo i Kikuju, które od dawna stoją po diametralnie przeciwnych stronach politycznych. W kenijskim krajobrazie politycznym opartym na rasie, ich sojusz jest postrzegany jako karta, która może sprawić, że Odinga po raz piąty będzie szczęśliwy, z poparciem Kenyatty oczekuje się, że zdobędzie część głosów Kikuju. Jednak obserwatorzy nie są pewni, czy sojusz będzie w stanie zniwelować trwający od dziesięcioleci podział etniczny.

„Wielu Kikujuszów zbuntowało się przeciwko koalicji” – mówi Gabriel Muthuma, analityk polityczny. „Jedynym sposobem, w jaki będziemy w stanie stwierdzić, czy to działa, czy nie, jest to, co wyprodukuje w głosowaniu”.

Uścisk dłoni sprawił, że Ruto – były sojusznik Kenyatty i pełen nadziei następca – został zepchnięty na boczny tor. Ostatecznie, z niejasnych powodów, prezydent i wiceprezydent pokłócili się, kończąc niegdyś ulubioną aferę, jaką miała opinia publiczna, gdy para doszła do władzy w 2013 roku, zyskując im przydomek „UhuRuto”. Ale do czasu jego upadku Ruto miał już pewne wsparcie w zdominowanym przez Kikuju regionie Mount Kenya. Rozszerz ten efekt, wybierając filtr z tego obszaru. Analitycy twierdzą, że jego wybór, Rigati Jachagua, biznesmen i ustępujący parlamentarzysta, ma duży wpływ na region. Ich kampania przyniosła cios, po tym jak Sąd Najwyższy w kraju nakazał mu niedawno przejęcie 202 milionów szylingów (1,3 miliona funtów) jego majątku za związek z korupcją.

Z kolei Odinga nominowany Marta Karwa, były minister sprawiedliwości i wieloletni polityk, jako jego zastępca. Jest pierwszą kobietą, która została nominowana na wiceprezydenta na ważnej liście politycznej, a jeśli zostanie wybrana, zostanie pierwszym wiceprezydentem Kenii. Karua również pochodzi z regionu Mount Kenya, ale mówi się, że ma tam mniejsze wpływy. Analitycy twierdzą, że wybór Karu na wiceprezydenta dał jego kampanii impuls wśród innych demografii wyborców, w tym kobiet, społeczeństwa obywatelskiego i wykształconych miejskich Kenijczyków.

Oprócz przerysowania powiązań etnicznych, twarda ekonomia zwróciła bezprecedensową uwagę opinii publicznej na programy gospodarcze kandydatów na prezydenta.

„Klasa polityczna musiała wzmocnić się, gdy zdała sobie sprawę, że tym razem nie chodziło tylko o etniczną bałkanizację”, mówi kenijski ekonomista Ken Gichinga.

Ceny żywności poszybowały w górę w całym kraju, wywołane globalnymi zakłóceniami w łańcuchu dostaw żywności spowodowanymi pandemią i wojną rosyjsko-ukraińską. Kenijczycy również ponoszą główny ciężar wysokiego długu publicznego, wynoszącego 8,6 biliona szylingów (59 miliardów funtów), dzięki wysoko opodatkowanym towarom. wiele rodzin WalkaA ankieta Gallupa wykazała, że ​​siedmiu na dziesięciu Kenijczyków wspomniany W obliczu braku bezpieczeństwa żywnościowego w 2021 r.

„Gospodarka jest bardzo ważnym filarem w tych wyborach i może zmienić grę” – mówi Muthuma.

Annan Okene, która ubiega się o miejsce w wiejskim zgromadzeniu w Pipeline, Embakasi, jednej z najludniejszych dzielnic Nairobi, mówi, że sytuacja gospodarcza kraju uczyniła życie nie do zniesienia. Sklep spożywczy i sprzedawca uliczny, który prowadził skromną kampanię darowizn i skromnych oszczędności, spędził sześć lat próbując dostać się na uniwersytet z dziennym dochodem w wysokości około 400 szylingów (3 funty dziennie). Tak jak zakończył swoje marzenia o zostaniu pierwszym absolwentem w swojej dalszej rodzinie w 2020 roku, wybuchła pandemia Covid-19, zmuszając go do porzucenia szkoły i poszukiwania pracy. Z trudną do zdobycia oficjalną pracą znajduje się tam, gdzie zaczął: zarabiać na życie na swoim straganie.

„Kenijczycy byli zdruzgotani warunkami ekonomicznymi, które sprawiły, że wielu z nich uwierzyło, że mają za sobą lepsze życie” – mówi Gichinga.

Roto, uliczny handlarz w młodości, wszedł w szeregi elity politycznej i wielkiej fortuny. Podczas swoich kampanii pozycjonował się jako „łotr”, który potrafił zrozumieć zmagania zwykłego Kenijczyka. Zmierzył się z kandydatem na „dynastię” Railą Odingą, ale odniesienia do „dynastii” i „łotrów” pozbawiły go etykietki niektórych prawodawców infekcjemówiąc, że podsycała napięcia klasowe i podsycała niebezpieczne podziały w kraju, który tak bardzo cierpi wysoka nierówność.

O’Kinney mówi, że „oddolne” przekazy kampanii Roto zyskały popularność wśród właścicieli małych firm, takich jak właściciele stoisk targowych i motocykliści taksówek. Model zobowiązuje się wzmocnić osoby znajdujące się na dole piramidy ekonomicznej, między innymi poprzez zapewnienie funduszu Hustler o wartości 50 miliardów funtów (346 milionów funtów) na wsparcie małych firm.

„Ludzie na rynku czują, że jest ich integralną częścią. Jako polityk słyszę, co mówią ludzie, a on osiąga wysokie wyniki od dołu do góry „, mówi O’Kinney, który mówi, że nie jest sprzymierzony z żadną z kandydatów.

Z drugiej strony Odinga zaproponowała wszystkim plan opieki zdrowotnej o nazwie BabaCare. Zobowiązał się również, że każda zagrożona rodzina będzie otrzymywać 6000 szylingów (40 funtów) każdego miesiąca jako forma ochrony socjalnej.

Ekonomiści twierdzą, że transfery pieniężne mogą być skuteczne, ale Odinga nie wie, jak zebrać miliardy szylingów potrzebnych do ich realizacji. Czy będzie to przez podatki, a jeśli tak, to czy Kenijczycy są gotowi na wyższe podatki? Czy to będzie przez pożyczanie? Jeśli tak, to czy Kenijczycy nie są już mocno zadłużeni? – pyta Gichinga.

W miarę zbliżania się wyborów oczekiwania wyborców na zmiany są niskie. „Nasz dług wynosi teraz prawie dziewięć bilionów” – mówi Noah Dolo, mieszkaniec dzielnicy Kayole Junction w Nairobi – „Niepokoją więc, że bez względu na to, jakiego przywódcę wybierzemy, nie ma wystarczających zasobów, by rządzić krajem”.