Dlaczego napływ w Europie może być zwiastunem zmian

Grudzień jest tradycyjnie spokojnym miesiącem w międzynarodowej dyplomacji, ale w Europie jest teraz wiele zmian, zarówno politycznych, jak i gospodarczych, co pokaże szczyt 27 prezydentów i premierów UE w czwartek i piątek.

Na porządku dziennym jest znacznie więcej niż walka z pandemią i zwiększenie liczby infekcji z wariantu Omicron; zauważalny wzrost cen energii; oraz rosyjskie zbrojenia wzdłuż granicy z Ukrainą.

Połączony efekt tych i innych wydarzeń grozi wywołaniem nowego spowolnienia na kontynencie, na przykład z Niemcami, balansując na krawędzi recesji, ponieważ wąskie gardła w dostawach i przypadki koronawirusa hamują gospodarkę z silnym ożywieniem początkowo oczekiwanym w 2022 r., a teraz mirażem . Według prognoz opublikowanych we wtorek przez Instytut Badań Gospodarczych Ifo.

Niezależnie od gospodarki, u podstaw makrodynamiki na szczycie znajduje się potencjalnie historyczna zmiana władzy w klubie liderów kontynentu, która może mieć duże znaczenie w nadchodzących miesiącach.

Premiera to nowy prounijny rząd Niemiec, który objął urząd w zeszłym tygodniu i już stara się zmienić klimat polityczny na kontynencie. Ten nowy początek nastąpił po głosowaniu w zeszłym tygodniu na lidera centrolewicowych socjaldemokratów, Olafa Scholza, który zastąpi Angelę Merkel na stanowisku kanclerz, w sojuszu, który może teraz dokonać wielu zmian, nie tylko w Niemczech, ale także w Europie i na całym świecie.

Drugą propozycją jest nowy Traktat Kwirynalski, który został podpisany w zeszłym miesiącu przez premiera Włoch Mario Draghiego i prezydenta Francji Emmanuela Macrona w celu zacieśnienia współpracy dwustronnej w Europie.

Porozumienie to porównano z traktatem elizejskim między Francją a Niemcami, który został stworzony w celu odbudowania ich stosunków po II wojnie światowej i mógł przewidywać znacznie silniejszą współpracę międzynarodową między Paryżem a Rzymem w nadchodzących latach.

Chociaż te podwójne zmiany są powszechnie postrzegane w Brukseli przychylnie, istnieją siły równoważące, szczególnie w Europie Wschodniej, które komplikują obraz.

Trzecią formą jest rząd węgierski, jedyna administracja UE, która nie została zaproszona na szczyt demokracji prezydenta Joe Bidena w zeszłym tygodniu, na którym Budapeszt uniemożliwił Brukseli zajęcie wspólnego stanowiska podczas wielkiej konferencji.

Co więcej, zaledwie kilka tygodni temu polski Trybunał Konstytucyjny orzekł, że kluczowe artykuły jednego z podstawowych traktatów UE są niezgodne z polskim prawem, de facto odrzucając zasadę, że prawo UE ma pierwszeństwo przed ustawodawstwem krajowym w niektórych jurysdykcjach, budząc obawy, że Warszawa zmierza w kierunku drzwi, czyli „Polexitu”.

W tym wirze politycznych zawirowań trudno zrozumieć przyszłość Unii Europejskiej ze względu na wielość punktów widzenia na kontynencie. Ta debata może pozostać niejasna jeszcze przez kilka miesięcy, przynajmniej do majowych wyborów we Francji, które mogą zapewnić albo ciągłość w postaci drugiej kadencji Macrona, albo potencjalnie dużą zmianę, a być może nawet nową skrajną prawicę. lider, jak Marin. Le Pen, który ostatnio zajął drugie miejsce.

Schulz, Draghi, premier Polski Mateusz Morawiecki i premier Węgier Viktor Orban będą kluczowymi graczami, którzy będą dążyć do ukształtowania debaty o przyszłości kontynentu, przynajmniej do czasu, gdy polityczna mgła nie rozwieje się we Francji. Szczyt, który odbywa się w tym tygodniu, jest doskonałą okazją do realizacji ich ambicji, co nadchodzi w kluczowym momencie.

Przyszłość – w dużej mierze – za którą opowiadają się Macron, Schulz, Draghi i kilku innych, w tym premier Hiszpanii Pedro Sanchez, to decyzja 27 państw członkowskich, by zrobić więcej razem, ożywiając integrację europejską i wzrost poprzez pogłębianie współpracy, przy uzgodnionych decyzjach . Szybciej i szybciej egzekwowane.

Opierając się na zeszłorocznej decyzji o nadaniu blokowi, po raz pierwszy w jego historii, uprawnień do zaciągania długu w celu sfinansowania planu naprawy po koronawirusie o wartości 750 miliardów euro, ogłoszenia do obejrzenia w 2022 r. mogą obejmować dążenie do inkorporacji. o pogłębienie europejskiej unii obronnej, która dla niektórych w Europie nabrała nowego znaczenia od czasu ogłoszenia porozumienia w sprawie bezpieczeństwa między USA, Wielką Brytanią i Australią.

Jednak w przypadku utrzymujących się przeszkód w realizacji tych programów prawdopodobne jest, że Francja, Włochy i Niemcy, a także inne kraje, takie jak Hiszpania, zmierzają w kierunku większej liczby koalicji chętnych w wybranych obszarach polityki do przyspieszenia realizacji programu integracji na elastycznych zasadach. podstawa. Modelem jest tutaj strefa euro, w której około 19 z 27 członków UE jest obecnie w unii walutowej z euro jako wspólną walutą.

Jednak nawet tego rodzaju częściowe posunięcie naprzód dla zwolenników integracji jest dalekie od pewności, a pełen wachlarz scenariuszy w nadchodzącym okresie obejmuje również możliwość wycofania się UE po Brexicie. Ten scenariusz może na przykład oznaczać regresję do niewiele więcej niż obecnego jednolitego rynku gospodarczego, który ma na celu zapewnienie swobodnego przepływu towarów, kapitału, usług i osób.

Chociaż kierunek UE jest wysoce niepewny, jasne jest, że ostatnie zmiany na kontynencie pozostawiły w kalejdoskopie płynny ruch. Tak więc nadchodzący rok może mieć ogromny wpływ na określenie ekonomicznego i politycznego charakteru bloku, nie tylko w latach dwudziestych, ale być może znacznie później.
Andrew Hammond ([email protected]) jest stypendystą LSE IDEAS w London School of Economics.