Zielone marzenie o odbudowie zrównoważonej Ukrainy z gruzów wojny

Podobieństwa między Europą a powojenną Ukrainą są liczne. Williams powiedział, że Ukraina, podobnie jak ówczesna Europa, będzie potrzebowała dodatkowej siły roboczej i strumienia pieniędzy, aby odbudować swoją gospodarkę w strzępach. Przykład: Architekci stanowili zaledwie 0,08 procent całej przedwojennej populacji Ukrainy (w porównaniu do 0,25 procent w większej Unii Europejskiej), zbyt mało, aby państwo mogło się odbudować, Krajowy Związek Architektów Ukrainy Lidii Czyżewskiej. Powiedział komisji ds. odbudowy Ukrainy na czerwcowym posiedzeniu ONZ w polskim mieście Katowice. Podobnie jak w przypadku Europy po II wojnie światowej, istniejące czynniki geopolityczne wywołały chęć „nękania” i „wykluczania” Rosji, powiedział Williams.

Ale w przeciwieństwie do tamtych czasów, dodał Williams, to chęć wywołania „obecnych obsesji” UE, a nie amerykańskich, napędza plan odbudowy, który jest obecnie opracowywany. „Być może dlatego, że chcą zintegrować Ukrainę z przyszłością Europy” – powiedział. Obawy te obejmują Europejski Zielony Ład, zestaw propozycji politycznych, które mają uczynić blok neutralnym dla klimatu do 2050 r., dodał profesor.

Przedwojenne uzależnienie Ukrainy od rosyjskich paliw kopalnych przypomina Olinie Pawlenko, szefowej DiXi Group w Kijowie, ukraińskie powiedzenie „życie lub portfel” – trudne pytanie, którego złodzieje nie wygrywają „na ciemnych ulicach”.

Andrian Prokip z Ukraińskiego Instytutu Przyszłości, innego kijowskiego think tanku, powiedział, że jednym ze sposobów wyjścia z problematycznych relacji jest wdrożenie przez Ukrainę celu Europejskiego Zielonego Ładu w zakresie energii odnawialnej na poziomie co najmniej 32 proc. do 2030 r.

W majowym wywiadzie wideo Irina Stavchuk, ówczesna wiceminister w ukraińskim Ministerstwie Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych, przekonywała, że ​​umieszczenie w krajobrazie źródeł odnawialnych nie tylko służyłoby środowisku i pomogłoby osiągnąć niezależność energetyczną Ukrainy, ale również doprowadziłoby do decentralizacja na niej. Źródła energii elektrycznej, zwiększając w ten sposób integralność systemu „jeśli coś się stanie”. Kiedy poproszono ją o wyjaśnienie, co miała na myśli, Stawczuk powiedział z ponurym chichotem: „Po prostu nie chcę myśleć, że Rosja ponownie nas zaatakuje”. (Od tego czasu Stawczuk zrezygnowała z pełnienia funkcji wiceministra po powołaniu nowego ministra). Prokip głośniej mówiła o zniszczeniach wojennych, jakie Rosja wyrządziła ukraińskim odnawialnym i nieodnawialnym elektrowniom: „Elektrownie odnawialne są trudniejsze do zniszczenia rakietami niż rakietami. Do konwencjonalnych elektrowni”, ponieważ źródła odnawialne, takie jak farmy słoneczne i wiatrowe, są bardziej rozproszone niż elektrownie cieplne lub jądrowe przy tej samej ilości wyprodukowanej energii.

Kandydatura Ukrainy do UE mogłaby częściowo sfinansować przyjęcie przez nią niskoemisyjnych praktyk, o których mówił Stawczuk. Ukraińska polityka klimatyczna z pewnością skłania się ku polityce Unii Europejskiej, odkąd zrobiła swój pierwszy tymczasowy krok w UE w 2014 roku, podpisując układ o stowarzyszeniu UE-Ukraina, powiedział Tibor Schaffhauser, współzałożyciel Zielonej Polityki. Center, węgierski think tank na temat polityki klimatycznej. Zgodnie z tymi umowami kraje spoza UE muszą zacząć stosować zasady bloku na wielu frontach, w tym w obszarze polityki klimatycznej i energetycznej, jako warunek wstępny pchania swojej kandydatury do przodu. Rzeczywiście, przed wojną, powiedział Schaffhauser, Ukraina zrobiła to na poważnie i nieco szybciej niż Mołdawia i Gruzja, dwa podobne kraje z ambicjami członkostwa w UE.

W 2019 roku Ukraina zakazała stosowania wodorofluorowęglowodorów, gazu cieplarnianego szeroko stosowanego w chłodnictwie. W tym samym roku przyjął przepisy dotyczące pomiaru emisji gazów cieplarnianych, znane jako system monitorowania, raportowania i weryfikacji. Ten krok jest niezbędny do ustanowienia krajowych systemów ograniczania handlu i ostatecznie umożliwi Ukrainie przystąpienie do unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji, jednego z filarów unijnej polityki przeciwdziałania zmianom klimatu. Następnie, po pięciu dniach wojny, prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski przyspieszył prośbę Unii Europejskiej o jego kraj, masowa apelacja dać mu „natychmiastową akcesję” w obliczu rosyjskiej inwazji. Dopiero cztery miesiące później Unia Europejska w dużej mierze zgodziła się, przyznając mu status kandydata.

Przeprowadzka została okrzyknięta symbolicznym kamieniem milowym. Jednak Marie-Yves Belanger, starszy pracownik naukowy na Szwajcarskim Uniwersytecie ETH w Zurychu, mówi, że nie należy ignorować wpływu znacznego finansowania, jakie UE przeznaczy na Ukrainę ze względu na jej status kandydata. Bellanger szacuje, że biorąc pod uwagę liczbę ludności Ukrainy, można zarobić ponad 696 milionów dolarów rocznie jako kandydat do członkostwa w Unii Europejskiej. Badacz powiedział, że dla porównania w ubiegłym roku Ukraina otrzymała 140 milionów dolarów wsparcia z Unii Europejskiej dla krajów sąsiednich. Powiedziała, że ​​nowy napływ funduszy, oprócz funduszy na odbudowę, stanowi dodatkowy kanał, przez który blok może zachęcać do przyjaznej dla klimatu odbudowy poprzez dostosowanie funduszy do polityk niskoemisyjnych.

Czas pokaże, czy Ukraina znajdzie sposób na dotrzymanie swoich obietnic. Ekolodzy ostro skrytykowali rządowy projekt ukraińskiego planu naprawczego od „rozrzuconych” szczery „Kontrola środowiskaNa przykład z powodu proponowanych projektów, które ułatwiłyby wydobycie drewna. Projekt planu został również skrytykowany za zaproponowanie przyspieszonej ścieżki procesu, który normalnie wymagałby dogłębnego pomiaru wpływu planowanych obiektów przemysłowych na środowisko.

Zdaniem Andrija Andrusewycza, głównego eksperta ds. polityki w Centrum ds. Zasobów i Analiz „Społeczeństwo i Środowisko”, lwowskim think tanku, jury wciąż zastanawia się, czy plan wdroży polityczny program Zełenskiego polegający na wykorzystaniu UE i jej skromne polityki dotyczące emisji dwutlenku węgla. Narodowa Rada Odbudowy Ukrainy ze Skutków Wojny, organ powołany przez Prezydenta, wciąż finalizuje Schemat.

Najnowsza wersja planu zachęca do efektywności energetycznej i niskoemisyjnego przemysłu stalowego napędzanego czystym wodorem zamiast brudnymi paliwami kopalnymi, powiedział Androsevich. Analityk uważa, że ​​takie średnioterminowe cele mają jedynie charakter „informacyjny”, którym brakuje modeli ekonomicznych, które by je wspierały. Przestrzega jednak również przed postrzeganiem zobowiązań jako „jedynie ozdabiania okna”. Dzieje się tak, ponieważ „wola polityczna jest bardzo silna, aby wdrożyć te reformy tak szybko, jak to możliwe, abyśmy mogli kwalifikować się do wejścia do Unii Europejskiej z tych względów technicznych” – powiedział.

Konkluzja: „Jeśli plan odbudowy nie jest zielony, to reformy środowiskowe będą ostatnimi reformami, które zostaną wdrożone” – powiedział. „Jeżeli jest to plan ekologicznej odbudowy, reformy środowiskowe będą ważniejsze”.