Zauważono, że gwiazda „kosmicznego potwora” gwałtownie wybucha i uwalnia tyle energii, co miliard słońc.

Zaobserwowano, jak magnetar gwałtownie eksploduje, uwalniając w ciągu jednej dziesiątej sekundy tyle energii, co miliard słońc.

Gwiazda, którą nazwano „kosmicznym potworem”, znajduje się około 13 milionów lat świetlnych od nas w gromadzie galaktyk w Rzeźbiarzu.

Według naukowców z Uniwersytetu w Walencji podczas erupcji magnetar uwolnił energię równoważną energii wytwarzanej przez Słońce w ciągu 100 000 lat.

Profesor Victor Reglero, współautor badania, powiedział: „Eksplozja magnetara, która trwała około jednej dziesiątej sekundy, została wykryta 15 kwietnia 2020 r. w środku epidemii. Prawdziwy kosmiczny potwór!

Magnetary to podklasa gwiazd neutronowych — obiektów, które mogą zawierać masę nawet pół miliona razy większą od Ziemi i mają tylko 12,4 mil średnicy — o niezwykle intensywnych polach magnetycznych.

Obiekty ulegają gwałtownym erupcjom, ale ponieważ te erupcje trwają tylko ułamek sekundy, trudno je wykryć i zbadać.

W ramach nowych badań naukowcy wykorzystali instrument AIM na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej do zbadania fluktuacji jasności magnetara o nazwie GRB2001415.

Ta technika pozwoliła zespołowi zarejestrować intensywność i czas trwania erupcji magnetara.

Nawet w stanie bezczynności gwiazdy magnetyczne mogą być sto tysięcy razy jaśniejsze niż nasze Słońce, ale w przypadku badanego przez nas błysku – GRB2001415 – emitowana energia jest równa energii naszego Słońca sto tysięcy razy, powiedział Alberto J. Castro Tirado, który prowadził badanie: „Lata”.

Chociaż przyczyna tych erupcji pozostaje niejasna, naukowcy uważają, że mogą one być spowodowane niestabilnością magnetosfery gwiazd lub rodzajem „trzęsienia ziemi” w ich skorupie.

Castro Tirado dodał: „Niezależnie od wyzwalacza, w magnetosferze gwiazdy – Alvin – dobrze znanej na Słońcu, generowany jest rodzaj fali, która oddziałuje ze sobą, rozpraszając energię”.

W ramach nowych badań naukowcy wykorzystali instrument AIM na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej do zbadania fluktuacji jasności magnetara o nazwie GRB2001415.

Podczas analizy oscylacji erupcji naukowcy odkryli, że wytworzone pulsacje były zgodne z emisją wytworzoną między dwiema tysięcznymi falami, których energia jest szybko pochłaniana przez skorupę.

Według naukowców cały proces magnetyczny trwa zaledwie 3,5 milisekundy.

„Trudność polega na krótkości sygnału, którego amplituda szybko zanika i zostaje osadzona w szumie tła” – powiedział profesor Regliero. Ponieważ jest związany z hałasem, jego sygnały są trudne do odróżnienia.

Wiadomo, że istnieje tylko 30 magnetarów i chociaż wcześniej wykryto dwie erupcje wulkaniczne, GRB2001415 jest najdalszym z nich.

„Z perspektywy wydawało się, że magnetar chciał nam zasygnalizować swoją obecność z kosmicznej izolacji, śpiewając w kilohercach z mocą Pavarottiego z miliarda słońc” – dodał profesor Reglero.

Naukowcy mają nadzieję, że erupcja wulkanu pomoże nam lepiej zrozumieć, w jaki sposób gwiazdy neutronowe reagują na magiczne ciśnienie.

Według zespołu odkrycia mogą również utorować drogę do lepszego zrozumienia szybkich rozbłysków radiowych — jednego z najbardziej tajemniczych zjawisk w astronomii.