Współtworzenie przestrzeni publicznej: jak możemy prosperować?

W zeszłym miesiącu współgospodarzami wystawy były John Hansard Gallery i UP Projects konferencja Eksploracja współtworzenia przestrzeni publicznej. Ponad 300 delegatów z całej Wielkiej Brytanii zebrało się w Southampton na intensywny dzień dyskusji i warsztatów na temat czasu, władzy i zasobów społeczności.

Jedną z najważniejszych lekcji wyciągniętych z konferencji i szerszego programu* jest zrozumienie, że praca ze społecznościami wymaga zmieniania się relacji w czasie. Artyści często muszą pracować na przecięciu wielu, czasem sprzecznych, czasowości. Oto niektóre z najważniejszych wydarzeń dnia.

Co najważniejsze, konferencja rozpoczęła się i zakończyła głosami artystów i społeczności na czele. Liderka społeczności, Vicky Cheng z Chińskiego Towarzystwa w Southampton, opowiedziała o swoich doświadczeniach w pracy z artystką Grace Lau nad jej portretami w chińskim studiu: „Nasza współpraca… była żywą realizacją naszej wspólnej misji tworzenia przestrzeni, w których różnorodne głosy i kultury mogą zjednoczcie się i znajdźcie wspólną płaszczyznę.Sztuka publiczna jest dla społeczności szansą na wyrażenie swojej zbiorowej tożsamości i kultury.To sposób na demokratyzację ekspresji artystycznej i uczynienie jej integralną częścią społeczeństwa.

Zmiana naszego wyobrażenia o czasie

Pierwszy obraz – Zmiana naszego wyobrażenia o czasie – Prowadził go Sepak Angyama, który ugruntował publiczność poprzez uczestniczące ćwiczenia oddechowe i pochodzenie słowa „społeczny” (z łac. socjalista(lub angażuj partnerów, żyj w związku partnerskim, należ do wspólnoty lub zrzeszaj się z sojusznikami).

Zmiana naszego wyobrażenia o ramach czasowych we współtworzeniu przestrzeni publicznej: jak możemy prosperować? Od lewej: Sepak Angyama, Owen Griffiths, Helen Cammock, Susan Lacey. Zdjęcie: Noosa Malcolm.

artysta Helena Camock Podzieliła się fragmentem swojego filmu Zachowam swoją duszę Gdzie stworzyła i utrzymuje przestrzeń radykalnego słuchania społeczności w Nowym Orleanie. Po wywiadach odbyła się prezentacja poetycka na temat inwestowania w uczestników i wydłużania czasu w ich praktyce.

Owena Griffithsa Opowiadał o swoich hiperlokalnych projektach i inwestycjach w długoterminowe relacje ze społecznościami od czasu powrotu do rodzinnego miasta Swansea. Odzwierciedlił swoje doświadczenie spowolnienia czasu i wciągające podejście do pracy ze społecznościami. Jego projekty ogrodnicze i wydarzenia społeczne zapewniają nowe możliwości życia wspólnotowego i kolektywnego.

Artysta i pionier społeczny, Zuzanna LacyPoszerz swoje spojrzenie na czas. Opowiadała o swoim projekcie Niepewna przyszłość W Manchesterze. Harmonogramy projektów i finansowanie często kolidują z harmonogramami pracy ze społecznościami. Ten wieloletni projekt przywrócił możliwości spójności między społecznościami, w których zniknęły wspólne przestrzenie dla przemysłu.

Podkreśliła wartość czasu artystów i społeczności, ale stwierdziła też, że w swojej karierze pedagogicznej musi wspierać projekty. Zarówno Helen, jak i Owen podkreślili znaczenie płacenia artystom i społecznościom za ich czas.

Wszyscy jesteśmy ekonomistami

Dyskusje na temat wartości i płac doprowadziły bezpośrednio do drugiej sesji – We Are All Economists – której przewodniczył Fatos Ostik. Biorąc pod uwagę alternatywne modele ekonomiczne, Turang Khonsariwspółzałożyciel i dyrektor robót publicznych, podkreślił różne i przecinające się obszary między sektorami publicznym, prywatnym i wspólnym.

Przytoczyła teorię Kate Raworth na temat doktoraGospodarka, łącząc sferę prywatną z rynkiem sztuki, sferę publiczną z rządem, władzą i instytucjami lokalnymi, a dobro wspólne ze zbiorowymi i opartymi na współpracy możliwościami praktyki zaangażowanej społecznie. Jednak w tych szerszych modelach ekonomicznych rodzina nie jest uwzględniana, podobnie jak wartość praktyk społecznie zaangażowanych nie jest łatwa do zmierzenia i skwantyfikowania.

Dostęp do języka i ustawodawstwa może umożliwić społecznościom korzystanie z istniejących struktur i systemów w celu kontrolowania własnych przestrzeni. Mając na uwadze zbiorową wartość i obopólne korzyści, Raluca Voinha, współdyrektor tranzit.ro, bada innowacyjne praktyki zbiorowej pracy i powrót do modeli rolnictwa w Rumunii. Mówiła o modelach niehierarchicznych i horyzontalnych oraz o redystrybucji dostępu dla zbiorowej korzyści i dobra wspólnego.

Uczynienie dostępu do warsztatu priorytetem we współtworzeniu przestrzeni publicznej: jak możemy się rozwijać? Uczestnicy z panią Kate (w środku). Zdjęcie: Noosa Malcolm.

Po południu odbyły się warsztaty tematyczne: dotyczące dostępności, struktur władzy, jazdy na łyżwach w mieście, propagandy i sprzecznych agend. Przestrzeń jest tworzona dla nowych rozmów, współpracy i sieci.

Pinky Taylor poprowadziła ostatni panel, aby zastanowić się nad najważniejszymi spostrzeżeniami tego dnia. Razem z artystami przemawiały członkinie społeczności Beverley Dowdell z Black Heritage Southampton i Vicki Cheng Michaela Elliota (Odwiedziny z Kingston na Jamajce) i Susan Lacey. Beverley podzieliła się swoimi doświadczeniami z pracy jako pielęgniarka w Wielkiej Brytanii oraz tym, jak nauczyła się naprawdę słuchać, dzięki czemu słyszy więcej, niż zostało powiedziane. Pacjenci często mówią, że wszystko u nich w porządku, choć tak nie jest.

Claire Whittaker, dyrektor generalna Napastnik SouthamptonuZakończyła konferencję swoją wizją Southampton i ogłoszeniem otwartych zaproszeń do składania wniosków dla artystów oraz utworzenia nowej grupy sterującej ds. sztuki publicznej. Ogólnie rzecz biorąc, był to dzień ponownego skupienia się na pracy ze społecznościami i przestrzenią publiczną, współtworzeniu i możliwości wspólnego osiągnięcia nowej, bardziej sprawiedliwej przyszłości.

Woodrow Kernohan jest dyrektorem Galerii Johna Hansarda na Uniwersytecie w Southampton.
Galeria Johna Hansarda | Projekty UP | Udział w kreowaniu przestrzeni publicznej
@JHansardGallery | @upprojekty | @CoCreateSoton |

*Współtworzenie przestrzeni publicznej: Jak możemy prosperować? Konferencja została zorganizowana przez UP Projects i prezentowana we współpracy z John Hansard Gallery. Jest częścią Co-Creating Public Space, dwuletniego programu zamówień publicznych na rzecz sztuki prowadzonego przez John Hansard Gallery, przy wsparciu Arts Council England, Southampton City Council, GO! Southampton i Uniwersytet w Southampton.

*Kontynuacja zdjęć Grace Lau w chińskim studiu Brytyjskie Centrum FotografiiLondyn do 17 grudnia, Mary Evans i Michael Elliott Zdjęcia Windrush Akcja trwa do 4 lutego 2024 r. w centrum Southampton. Nagrania wideo konferencji będą dostępne w John Hansard Gallery, UP Projects oraz serwisach zajmujących się kreowaniem przestrzeni publicznej.