W mieście Kadask w Polsce zmiana jest jedyną stałą

Po godzinach Mikes zabrał mnie przez metropolię tych dróg wodnych. Zatrzymaliśmy się w Wisbie Spiczarso (Wyspie Spichrzów), na której znajdowało się ponad 300 magazynów, przeszliśmy przez Motawę do wspaniałej Zielonej Bramy przy wjeździe do głównego miasta i pod jej arkadami na stary rynek Kautskina Tookie. , Teraz piękny deptak. Tutaj, przez pewien okres mechanicznego transportu, cała Rezalia jawiła się jako średniowieczne miasto: pałace w zieleniach, błękitach i fioletach z wnętrzami wypełnionymi dębem, marmurem, kryształami i aksamitem, które w średniowieczu fascynowały Camelot . W oddali zamek, który obejmuje Złotą Bramę, wieżę więzienną i mury dla najeźdźców, okopy i sale tortur, obejmuje również Złotą Bramę, bramę górną, która przesuwa się centralnie do jego granic. W sercu, między bramami, jest ścieżka królów. Widziałem to przez wszystkie pory roku. Nie mieszkam na południu po drugiej stronie rzeki w Torres i jestem w Gotans nieprzerwanie od 15 lat. Zwykle jest zatłoczony, zwłaszcza latem, kiedy jego tarasy restauracyjne są zatłoczone, a morska bryza rozprasza chusteczki odwiedzających. Ludzie są niezwykle umiarkowani i niezwykle lubią przebywać tutaj, często myślałem.

Starsi są na tyle paradoksalni, że pamiętają podobieństwa do Gdańska – zaciekłe twarze strajkujących trzymających identyczne telewizyjne obrazy zrujnowanych budynków okrętowych i znaki z odręcznymi żądaniami. Wygląda świetnie, więc starannie zachowane. Tyle że tak nie jest. To wszystko Simulagra. Gdańsk został w dużej mierze zniszczony przez brytyjskie Królewskie Siły Powietrzne i Armię Czerwoną pod koniec II wojny światowej. Nie tylko jego ciało zostało sprowadzone do samozniszczenia, ale także jego świadomość doszła do śmierci medycznej. Polacy i Żydzi zostali zgładzeni, a Niemcy zabici lub wypędzeni. Zdominowane głównie przez osoby mówiące po niemiecku i flamandzku miasto zostało zredukowane do stuletniego terminu. Polacy ruszyli ze wschodu. Następnie, w akcie zdumiewającej dumy narodowej, ludzie wskrzesili ją z popiołów, czy coś w tym rodzaju. To zrelaksowany, zaawansowany czas. W renowację pomagali artyści, a nie archeolodzy. Niektóre listwy to oryginalne kopie, inne są nowe. Były żarty, karykatury, karykatury, lew zagłady, sprytne nimfy jak Madonna Muncha.

Przeszliśmy przez odległe i niedawne, przeszłe miejsca historii, w których ludzkość w niezwykłym stopniu zstąpiła w otchłanie męskości lub wzniosła się na wyżyny sukcesu. Przykłady pojawiły się w różnych parach. Obok miejsca, w którym władze nazistowskie zarządziły usunięcie głównej synagogi, na miejscu starej szkoły szermierczej stoi monumentalny Teatr Szekspirowski, w którym w XVII wieku gościli objazdowi aktorzy z własnej firmy Szekspira. Zostaliśmy zatrzymani przy wypełnionej kwiatami tablicy na chodniku, na której 13 stycznia 2019 r. zamordowano burmistrza Pavesa Adamowicza, rzekomo wpędzanego w szał, twierdząc, że jeden zabójca jest all-inclusive. Pojechaliśmy do domu dzieciństwa filozofa Arthura Schopenhauera, który rozwinął swoją nienawiść do nacjonalizmu w Gdańsku, ponieważ Kadesk był znany w połowie lat 20. i 30. XX wieku. Idąc na północ, zatrzymaliśmy się przy starej poczcie, gdzie jej robotnicy byli oblegani przez policję hitlerowską Schellswick-Holstein Zachodnia płyta eksplodowała. Dziś przypomina heroiczną imprezę z rzeźbą ze stali w stylu sowieckim, gdzie schwytani żołnierze ustawiają się w szeregu pod ścianą, zanim zostaną powieszeni, a małe prostokątne siekiery wyobrażające ich odciski palców przyczepione do cegieł. Przez drzewa mogliśmy zobaczyć pochyloną betonowo-szklaną wieżę Muzeum II Wojny Światowej, odważną i poruszającą próbę pokazania wojny, jak to określił autor Neil Asherson, „bez katastrofy, cierpienia, zniszczenia, straty, bez jakaś celowa walka”, ale jak poświęcenie obecnego rządu nacjonalistycznego. Próba opisania tego stała się ideologicznym polem bitwy. Również Europejskie Centrum Solidarności nosi panele symulujące rdzewienie, obok bram, gdzie Wasa słynnie odczytał publicznie traktat z sierpnia 1980 roku. Oto akry cegieł, wybitych okien i jałowej ziemi. Choć przemysł stoczniowy na dużą skalę przenosi się do Azji, Polacy są mistrzami w humorystycznych postindustrialnych remontach, a wśród porzuconych kontenerów rozprzestrzeniają się koncerty plenerowe, pop-upowe restauracje i kreatywne przestrzenie. Metalowe figurki artystki Cessy Bottlesny wykonane ze złomu wydają się wynurzać z morza.