Victoria Amelina: Ukraińska pisarka umiera po strajku w Kramatorsku

Wielokrotnie nagradzana ukraińska pisarka Victoria Amelina zmarła w wyniku odniesionych obrażeń po tym, jak rosyjski pocisk uderzył we wtorek w pizzerię we wschodnim mieście Kramatorsk.

Badacz zbrodni wojennych jest trzynastą osobą, która zginęła w zamachu.

Stowarzyszenie pisarzy ukraińskich PEN Ukraina powiedziało, że lekarze „zrobili wszystko, co mogli, aby uratować jej życie, ale niestety rana była śmiertelna”.

Obrońcy praw człowieka nazwali atak zbrodnią wojenną.

Kramatorsk jest pod kontrolą Ukrainy, ale znajduje się blisko okupowanych przez Rosję części Ukrainy.

37-letnia Amelina jadła kolację z delegacją kolumbijskich dziennikarzy i pisarzy w słynnym Ria Lounge, kiedy pocisk uderzył. Około 60 innych zostało rannych w ataku.

Została pilnie przewieziona do szpitala w Dnieprze, ale zmarła w piątek w wyniku odniesionych obrażeń – poinformował ukraiński PEN.

„Z wielkim bólem informujemy, że 1 lipca serce pisarki Victorii Ameliny przestało bić” – napisała grupa w oświadczeniu.

W ostatnich dniach życia Victorii była przy niej rodzina i przyjaciele.

Amelina była jedną z najpopularniejszych młodych pisarek na Ukrainie, która zaczęła dokumentować zbrodnie wojenne po masowej inwazji Rosji w zeszłym roku. Zacząłem też pracować z dziećmi w pobliżu linii frontu.

W zeszłym roku odkryłem pamiętniki pisarza dla dzieci Wołodymyra Wakulenko, który został porwany i zamordowany przez wojska rosyjskie w mieście Izium wkrótce po inwazji.

Jej pierwsza książka non-fiction ma zostać opublikowana w języku angielskim, Memoirs of War and Justice: Looking Back at Women Who Look to War.

We wcześniejszym oświadczeniu potwierdzającym, że Amelina została ranna w ataku, PEN Ukraina i monitor zbrodni wojennych Truthhounds powiedział, że członkowie obu grup podróżowali na linie frontu z Ameliną.

„Teraz sama Victoria stała się ofiarą zbrodni wojennej” – powiedzieli.

Post brzmi: „Jestem na tym zdjęciu”.

„Jestem ukraińskim pisarzem. Mam w torbie zdjęcia wielkich ukraińskich poetów. Wydaje mi się, że powinienem robić zdjęcia książkom, sztuce i mojemu synkowi. Ale dokumentuję rosyjskie zbrodnie wojenne i słucham odgłosów bombardowania , nie wiersze. Dlaczego?”