Stosunki chińsko-rosyjskie rosną, gdy ujawniają się „słabości” Pekinu | świat | Aktualności

W rozmowie z Express.co.uk Chuxin Mao, analityk ds. Azji i Pacyfiku w AKE International, globalnej grupie doradczej ds. ryzyka i bezpieczeństwa oraz ekspert ds. chińskiej polityki zagranicznej na SOAS University w Londynie, powiedział, w jaki sposób napięcia z Zachodem przyniosły Chiny i Rosję bliżej siebie. . Wyjaśnił, że jednym z głównych czynników jest „słabość” Chin poprzez dostęp do zasobów, których potrzebują, aby pozostać silnymi. Wyjaśnił, jak różne projekty handlu energią na całym świecie służyły jako ważna siatka bezpieczeństwa i czynnik połączeń z innymi krajami w obliczu obaw, że ich łańcuchy dostaw mogą zostać przerwane przez napięcia z Zachodem.

„Napięcia Chin z Zachodem zepchnęły do ​​siebie Pekin i Moskwę bardziej niż kiedykolwiek”, powiedział chiński ekspert.

Wyjaśnił, że głównym czynnikiem jest „słabość” Chin pod względem zasobów.

Mao zauważył, że Chiny „rozumieją” brak zasobów jako słabość, a zatem w dużej mierze polegają na Rosji i na Bliskim Wschodzie w budowaniu bliższych relacji w celu stymulowania większego zapotrzebowania na surowce.

Powiedział, że władza w Azji Wschodniej „w dużym stopniu polegała na Rosji i Azji Środkowej” w zakresie importu ropy i gazu przez wiele lat, ale to zbliżyło oba kraje do siebie, ponieważ Rosja postrzega Chiny jako główny rynek eksportu ropy i gazu.

Mao podkreślił, że doprowadziło to częściowo do „obustronnie korzystnego partnerstwa” między Moskwą a Pekinem „wśród napięć z Zachodem”.

Ekspert powiedział, że stosunki te nie są niezawodne i pomimo bliskich więzów oba kraje są „przyjaznymi przyjaciółmi”, z napięciami związanymi z wpływami w Azji Środkowej.

Następnie podkreślił, że rozwiązanie problemu słabości zasobów Chin jest ważne dla ich przetrwania.

„Innym przykładem uznania przez Chiny tej słabości, w szczególności nadmiernego uzależnienia od importu gazu i ropy z Bliskiego Wschodu, jest przewężenie w Cieśninie Malakka” – dodał.

Cieśnina Malakka to wąski odcinek wody między kontynentalną Malezją a indonezyjską wyspą Sumatra i oznacza, że ​​chińskie statki nie muszą opływać długiej drogi wokół Morza Południowochińskiego.

W rezultacie Mao wyjaśnił: „Chiny, od początku XXI wieku… postrzegają Cieśninę Malakka jako potencjalny wąwóz w czasie wojny ze Stanami Zjednoczonymi”.

Dodał, że w ten sposób Chiny starają się „zróżnicować Cieśninę Malakka”, starając się zapobiec odcięciu głównych szlaków handlowych i dostaw energii w przypadku eskalacji napięć z Zachodem.

Mao wskazał na szereg dużych chińskich projektów infrastruktury naftowej w Azji, które mają na celu złagodzenie podatności Chin w tym zakresie.

Powiedział: „[China] Zbudował rurociąg Chiny-Myanmar łączący port Kyaukphyu na Oceanie Indyjskim, gdzie statki z Bliskiego Wschodu mogą dokować i wysyłać drogą lądową z rurociągów Chiny-Myanmar do prowincji śródlądowych.

Ekspert AKE wyjaśnił, że Chiny rozpoczęły również budowę „sznurów pereł” na Oceanie Indyjskim.

Wyjaśnił, w jaki sposób ma to na celu dywersyfikację szlaków handlowych przez Azję, a tym samym wzmocnienie pozycji Chin na świecie i relacje z krajami, z którymi współpracują.

Powiedział: „Pakistan jest postrzegany jako kolejny tego przykład, a Chiny budują tak zwane pasma pereł na Oceanie Indyjskim w celu dywersyfikacji handlu przez Cieśninę Malakka, która jest postrzegana jako ogromne obciążenie dla Chińczyków”.