Sezon 1 recenzja The Old Man

Przewodnik po odcinkach

odcinek 1 – | Ocena recenzji – 4,5 / 5
Odcinek 2 – | Wynik recenzji – 4/5
Odcinek 3 – | Ocena recenzji – 4,5 / 5
Odcinek 4 – | Wynik recenzji – 5/5
Odcinek 5 – | Wynik recenzji – 5/5
Odcinek 6 – | Ocena recenzji – 4,5 / 5
Odcinek 7 – | Ocena recenzji – 4,5 / 5

The Old Man on FX zakończył nadawanie swojego pierwszego sezonu. Siedem pulsujących odcinków, utkanych z najwyższą starannością i perfekcją, dało nam wgląd w życie Dana Chase’a.

Jeff Bridges grał Chase, a John Lithgow (Harold), Alia Shawkat (Emily/Angela/Baruana) i Amy Brenneman (Zoe) grali drugoplanowe role. Ale tak naprawdę fabuła i fabuła są tutaj prawdziwymi bohaterami. Autorzy Robert Levine i Jonathan Steinberg zaadaptowali powieść Thomasa Berry’ego o tym samym tytule, wprowadzając pewne dramatyczne i przygotowawcze zmiany.

W istocie jest to porywający i intrygujący thriller szpiegowski, ponieważ jego pełna napięcia narracja nie jest tak bolesna jak jego rówieśnicy, ale porusza fascynujące egzystencjalne pytania dotyczące tożsamości, więzi międzyludzkich i wiecznie zwodniczej prawdy absolutnej.

Porównanie filmów szpiegowskich Tinker Krawiec Żołnierz Szpieg To doskonały przykład. Starzec idzie podobnym tempem i niezbyt intensywnie, by się powstrzymać. Sekwencje akcji są bardzo nieliczne. Za każdym razem, gdy jest to zrobione, kierunek i skład mają celność i skuteczność wojskową. To zdecydowanie pasuje do rachunku, biorąc pod uwagę wysoko wykwalifikowaną kadrę, z którą mamy do czynienia.

Rozszerzone dialogi, kontrastujące elementy noir i ostre skręcenie przeszłości i teraźniejszości tworzą niepowtarzalną tożsamość spektaklu. Niewiele jest momentów, które odważyłbyś się zaprezentować szybko, jak wiele dzisiejszych pokazów. Na dziedzińcach przed pudełkiem stoi stary coupe z tyłu swoich polskich i kinowych ambicji. Jeśli kiedykolwiek pojawia się prawie idealny wygląd powolnego oparzenia – to właśnie ten objaw.

Istnieją dwie linie czasu, które podtrzymują fabułę. Pierwszym z nich jest teraźniejszość, w której nieuczciwy agent CIA Dan Chase ucieka, jak odkryło FBI. Jego skomplikowana relacja z asystentem reżysera Haroldem Harperem, który jest odpowiedzialny za jego odnalezienie, sprawia, że ​​późniejsze śledztwo i gra w kotka i myszkę są wypaczone. #

Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy „duch” z ich burzliwej wspólnej przeszłości powraca, by ich nawiedzać. W środku tego wszystkiego, Agent Adams i jej tajemnicza tożsamość zapewniają inny rodzaj dynamiki fabuły. Widzimy wahania zainteresowania między tymi postaciami, przeszłością i teraźniejszością.

Pojedynczy czas działania większości odcinków jest intensywniejszy niż zwykle. Nie zdarza się często oglądać godzinnych odcinków, zwłaszcza przy takim wolumenie. Ale Steinberg i Levine nie szczędzono wysiłków, jeśli chodzi o pełne rozwinięcie postaci i wątków pobocznych.

Żaden z głównych bohaterów nie jest jednowymiarowym gadżetem. Wszyscy mają powierzchowne zepsucie moralne, które ich dręczy i definiuje. Żyją w mirażu przeszłości, czując się emocjonalnie wyczerpani w poszukiwaniu właściwych odpowiedzi i poszukiwaniu zbawienia.

Świat starego człowieka to nie tylko czarno-biała materia. To wszystko pomiędzy i więcej. Przez większość czasu świat serialu jest niewygodnym miejscem. Rozstanie Dana to nieprzyjemna scena, ale ważna dla rozwoju historii. Jednak większość z nich jest nienawistna, ponieważ Chase i inni wokół niego stają w obliczu prawdy.

Jego niejednoznaczność wynika z ambicji twórców, by pisać odcinki bez zbytniego trzymania się linii strukturalnych ich narracji. Chcą zrobić dygresję i zagłębić się w psychologiczny chaos swoich bohaterów. Celowo lub w inny sposób, w drobnych szczegółach, które robią różnicę, pozostaje wiele tajemnic. Musisz je odkryć i zrozumieć ich naturę.

Te drobiazgi mają moc zmiany pływów i zmiany opinii. Może być ich zbyt wiele na raz, aby mieć sens, co sprawia, że ​​czujesz się przytłoczony. Ale jest to nieuniknione, gdy spróbujesz czegoś takiego.

Ukrywanie się i kłamstwo to najczęściej odwiedzani sojusznicy bohaterów. Po pewnym czasie stają się dużą częścią swojej natury, obracając je w krnąbrnych kierunkach i ślepych zaułkach. Z nimi idziesz jako widz, spodziewając się zobaczyć coś innego.

Szokujące zwroty akcji dotyczące tożsamości Emily przychodzą szybko i intensywnie. Shawkat zajmuje dużo czasu na ekranie. Ale nawet jeśli tego nie robi, w jej scenach słychać echo, zwłaszcza z Lithgow. Aby pokazać wszystko o męskim pragnieniu ochrony i zniszczenia, to kobieta zmienia bieg ich planów. To ona napisała po ich obu obecnych.

To podstawowy sposób myślenia o staruszku z powodu pewnej krytyki, jaką otrzymał za jej kobiecą reprezentację. W końcu to kobiety sprawiają, że serial jest „możliwy”, jak monolog Abby na końcu.

Abby nawiedza Dana, gdy sylwetka przemawia mu do ucha i przepowiada jego przyszłość. Jej potężne macierzyńskie przywództwo przejawia się w sposobie, w jaki kontroluje mężczyzn i czyni ich kanałami swojej woli. Jak można to zinterpretować jako brak kobiecego dotyku w spektaklu?

Ludzie mogą dojść do własnych wniosków, ale starzec sprytnie wykorzystuje obie płcie. Jest przejmujący i czasami mylący w tym, jak się wydaje. Istnieje oczywista mutacja gatunków, aby uniknąć wygody w nomenklaturze i klasyfikacjach. Biorąc pod uwagę burzliwą produkcję związaną z problemem zdrowotnym Jeffa Bridgesa, The Old Man wychodzi jako wyrafinowany produkt końcowy.

Sprawdź więcej recenzji naszych programów telewizyjnych tutaj!