Recenzja: Nowe muzyczne spojrzenie Feldera na życie i muzykę Chopina z nowej perspektywy

Od początku pandemii dramaturg i pianista Hershey Felder poświęca swój czas na przekształcenie wielu swoich odwiecznych sztuk solowych o słynnych kompozytorach w ambitne, wielojęzyczne, wielojęzyczne filmy, wyprodukowane w jego domu we Florencji we Włoszech.

Najnowszym kompozytorem, który przeszedł ze sceny do filmu jest Frédéric Chopin w niedawno wydanym Chopinie i Leste Feldera. Interaktywne przedstawienie Feldera „Monsieur Chopin” pobiło rekord kasowy w San Diego Repertory Theatre w 2019 roku. Ale Felder ostrzega, że ​​„Chopin i Liszt” nie jest adaptacją tego spektaklu. To zupełnie nowa kreacja.

Spektakl Feldera Chopina, który teraz wystawia na żywo do 11 września w TheaterWorks w Bay Area, opowiada o Chopinie opowiadającym historie o swoim życiu i graniu fragmentów swoich utworów grupie młodych studentów muzyki (publiczności). W nowym filmie „Chopin i Leste” życie i muzyka kompozytora są w pełni interpretowane z perspektywy kolegi kompozytora Franciszka Liszta. Niektóre fragmenty muzyczne, które Felder gra w filmie, są takie same jak w sztuce, ale poza tym jest to nowa historia pełna intryg i niespodzianek.

Pierwotnie przeznaczony do zbierania funduszy dla San Diego Rep przed zamknięciem w czerwcu, „Chopin i Liszt” jest teraz oferowany do wyświetlania na żądanie tylko za pośrednictwem strony internetowej Feldera, herheyfelderpresent.com.

„Chopin i Liszt” otwiera się w Paryżu w 1849 r., krótko po śmierci polskiego kompozytora w wieku 39 lat, a ci, którzy go dobrze znali, radzą sobie z skutkami opadu.

Siostra Chopina Ludwika (Eleanor Ressa) sprzedaje jego rękopisy, by spłacić długi, jego dziewczyna George Sand (Debbie Mazar) zbiera wszystkie jego osobiste papiery, by chronić swoją prywatność, a długoletnia kochanka Liszta, księżniczka Caroline Wittgenstein (Sally George) zbiera anegdoty dla Chopina biografię, którą napisze pod nazwiskiem Liszta. Ich wspólne działania ostatecznie ukształtują to, ile lub jak mało wiemy dzisiaj o Chopinie.

W filmie Chopina gra izraelski pianista Boris Giltberg, a Leste Felder. Obaj mężczyźni są znakomitymi pianistami, a cała mistrzowsko zagrana i nagrana muzyka w filmie została zagrana i nagrana na żywo, w większości na fortepianie Chopina. Dwugodzinny film zawiera dużo muzyki, a Felder jest szczególnie trafnym tłumaczeniem tego, co Liszt nazywa syntetyczną „chmurą dźwięku” Chopina. W rzeczywistości cały film, wyreżyserowany przez Feldera i Stefano Decarli, ma nastrój, który otula mrok, który przeplata się z większością ponurej muzyki Chopina.

Przez większą część filmu Liszt i Caroline dyskutują o karierze Chopina w dziedzinie książki – która stanie się ostateczną biografią Chopina – i kiedy rozmawiają, sceny z przeszłości odzwierciedlają historie stojące za utworami.

Jest mini bolognese inspirowany szczęśliwym dzieciństwem Chopina w Polsce i smutna druga część koncertu f-moll, odzwierciedlająca wygnanie Chopina i ruinę jego rodziny po rosyjskiej inwazji na jego ojczyznę; Fortepianowa Sonata nr 2 („Marsz żałobny”) oddaje jego „smutek duchowy” po śmierci jego siostry Emilii w wieku piętnastu lat.

Liszt Chopin był czczony jako geniusz, ale jego miłość nie wróciła. Chopin za jego plecami naśmiewał się z węgierskiego kompozytora za kilka kompozycji, być może z zazdrości, pogodnego, pogodnego stylu Liszta. Ciekawe więc, że Liszt miał ostatnie słowo na temat „poety fortepianu” w autobiografii, którą Caroline podkreślała jego znaczenie dla Chopina.

Chociaż jest to w pełni zrealizowany film i w przeciwieństwie do solowego show Feldera o Chopinie, zawiera niespodziankę: pełną improwizacji scenę śpiewania, której fani Feldera będą świadkami podczas jego licznych występów na żywo.