Recenzja: Druga część filmu dokumentalnego Hersheya Fieldera „The Rally” jest zarówno łamiąca serce, jak i poruszająca

Wydany w czwartek przez Anti-Defamation League Nowa ankieta które wykazało, że antysemityzm wśród Amerykanów dramatycznie wzrósł w ciągu ostatnich trzech lat, przy czym 85 procent twierdzi, że wierzy w co najmniej jeden antyżydowski trop lub teorię spiskową, w porównaniu z 61 procentami w 2019 r. I w przeciwieństwie do sondaży ADL z lat ubiegłych ankietowanych wyrażało podobny poziom antysemityzmu jak osoby starsze.

Te liczby zdruzgotałyby Evę Lipitzky, ocalałą z Holokaustu, która spędziła ostatnie 40 ze swoich 97 lat, wygłaszając przemówienia o Holokauście na zgromadzeniach szkół średnich w całych Stanach Zjednoczonych. Lipitzky – która zmarła w 2021 roku w swoim domu na Florydzie – przeżyła nazistowski obóz zagłady Auschwitz w Polsce, ale jej rodzina była skazana na ludobójstwo europejskich Żydów w Niemczech. Lipitzky miał nadzieję, że ucząc młodych ludzi prawdy o Holokauście, historia nigdy się nie powtórzy.

Historia życia Lipitzky’ego została niedawno przetłumaczona na język filmowy przez aktora, pianistę i dramatopisarza Hersheya Feldera, który stracił swoją dalszą polską rodzinę podczas Holokaustu. Felder planował wystawić swój scenariusz „The Assembly” jako sztukę z muzyką w San Diego Repertory Theatre w 2020 roku. Jednak pandemia zamknęła kina, a przedstawiciel San Diego zbankrutował zeszłego lata.

Zamiast tego Felder przetransportowała oryginalną obsadę sztuki do Polski zeszłej jesieni i sfilmowała ich doświadczenia, gdy podążali śladami Lipitzki, z jej rodzinnego domu w Łodzi, w Polsce, do getta, gdzie jej ojciec umarł z głodu, i do Auschwitz, gdzie mieszka. . Matka została zabita. Lipetski, wówczas 21-letni, został wyzwolony przez żołnierzy rosyjskich w 1945 roku.

„The Assembly” Feldera ukazało się w dwóch częściach w listopadzie i grudniu. W filmie występuje ośmiu niedawnych absolwentów San Diego School for the Creative and Performing Arts, a także wykładowcy i muzycy z Ameryki i Włoch, gdzie obecnie mieszka Felder.

W pierwszym filmie uczniowie odwiedzają getta i cmentarze żydowskie w Polsce. Mówili także o własnych doświadczeniach związanych z „innością” i ostracyzmem, z różnych powodów, takich jak ich żydowskie lub czarne pochodzenie, ich seksualność lub tożsamość płciowa, czy też niepełnosprawność rozwojowa. Ponieważ wszyscy byli studenci są artystami teatru muzycznego, są przedstawiani podczas wykonywania piosenek z Felderem przy fortepianie.

Olive Benito i Romeo Boccarella podczas audiowycieczki po Muzeum Pamięci Auschwitz-Birkenau w Polsce w filmie „Zgromadzenie”. Są byłymi studentami San Diego School of Creative and Performing Arts.

(Dzięki uprzejmości Diny Meader)

W drugim godzinnym filmie kamery towarzyszyły uczniom podczas wycieczki z przewodnikiem po miejscu pamięci i muzeum Auschwitz-Birkenau pod Krakowem w Polsce. Jedynymi przygotowanymi momentami filmu są pozbawiony sentymentów, ale porażająco szczegółowy opis morderczej skuteczności nazistów w eksterminacji ponad miliona Żydów, a także tysięcy Cyganów, rosyjskich żołnierzy, gejów i niepełnosprawnych.

Felder, który wyprodukował i wyreżyserował film, pozwolił kamerze zatrzymać się na twarzach uczniów, gdy sapali, trzęsli się z przerażenia i krzyczeli, gdy słuchali opisów łapania więźniów, oddzielania ich od rodzin i rozbierania do naga. . Ich policzki ściskano szczękami w komorach gazowych, gdzie ich śmierć była przerażająca i boleśnie powolna. W jednym z przejmujących momentów filmu Felder prowadzi grupę w lirycznej hebrajskiej modlitwie śpiewanej przez żydowskich więźniów maszerujących na śmierć w obozach.

Ale najbardziej otwierające oczy momenty w „Zgromadzeniu, część 2” to sceny końcowe, w których uczniowie przyznają, jak mało wiedzieli o Holokauście przed wycieczką. Być może filmy Feldera mogą stać się narzędziami dydaktycznymi w klasach licealnych, więc Słowa Lipitzky’ego mogą żyć bez niego.

Aby obejrzeć obie części filmów Fieldera, odwiedź stronę herheyfelder.net.