Przesłanie: Moje badanie kosmicznych śmieci czyni mnie jednym z pierwszych galaktycznych ekologów

Krótki i pouczający artykuł Clive’a Cooksona („Wielkie ryzyko” zderzenia śmieci kosmicznych z tysiącami satelitów eksplodujących na orbicie, Raport, 21 kwietnia) przypomniał mi o ogromnym ryzyku niechcianych kolizji w kosmosie, przypomniał mi krótki artykuł, na którym Napisałem „Traffic Control.” In space ”opublikowaną przez Nature w 1970 roku.

W nim zasugerowano, że starzejące się satelity geosynchroniczne i części pocisków okrążających Ziemię na wysokości 36 000 km muszą być parkowane na niższych lub nieco wyższych orbitach, aby zachować geosynchroniczne otwory orbit do dalszego użytku.

Uważam, że stało się to normalną procedurą dla satelitów geosynchronicznych. Oczywiście w tym artykule nie wspomniano o konstelacjach mikrosatelitów na niskich orbitach, ponieważ w tamtych odległych czasach scalone chipy jeszcze nie istniały, a mikroprocesory, nie wspominając o nanometrach, znajdowały się kilka lat dalej.

Pamiętam moje zdziwienie, gdy wypytywała mnie australijska telewizja na temat kolizji: głos reportera nie mógł ukryć rozczarowania, kiedy powiedziałem mu, że nie jest to nieuchronne. . .

Chociaż artykuł może mnie zakwalifikować tylko jako wczesnego, jeśli nie pierwszego, „galaktycznego ekologa”, moim największym szczęściem i dumą jest wspomnienie wspaniałego zespołu technologów i naukowców z MIT Lincoln Laboratory pod kierownictwem Jacka Wozencrafta i Waltera Morrowa .

Byli godnymi uwagi innowatorami w dziedzinie komunikacji pod koniec lat 60. obok Herb Sherman, Don McClellan, Erwin Shapiro i wielu innych, z którymi byłem związany po raz pierwszy jako młodszy członek zespołu.

Mam więc nadzieję, wraz z Cooksonem, że dzisiaj planowane są nie tylko naziemne wieże satelitarne, ale także eksploracja kosmosu, aby zachować długoterminową perspektywę: nadejdzie prędzej czy później.

Elvis Braga Ella
Mediolan, Włochy