Poznaj zabytki, historię i kulinarne przysmaki Polski

Urzekający kraj położony w sercu Europy, ma bogatą historię, kulturę i piękno. Położona w sercu Europy Polska jest pomostem między Wschodem a Zachodem, oferując wyjątkową perspektywę na świat.

Niedawno miałem przyjemność podróżować po Polsce, a moje doświadczenie zburzyło moje z góry przyjęte wyobrażenia i otworzyło mi oczy na ogromny potencjał, jaki kryje w sobie ten niezwykły naród.

Moja podróż rozpoczęła się od wizyty w Muzeum Powstania Warszawskiego, które początkowo mnie zaintrygowało, ale okazało się idealnym wprowadzeniem do Polski. Muzeum ożywiło przeszłość i zanurzyło mnie w zmaganiach i niepowodzeniach Polaków. Powstanie Warszawskie jest mikrokosmosem historii Polski – narodu ściśniętego między potężnymi sąsiadami, znoszącego niezliczone wyzwania i zniszczenia, ale zawsze powstającego silniejszym i odbudowującego się z ruin.

Kiedy podróżowałem po Polsce, ten temat odbijał się echem w każdym zakątku kraju. Sama Warszawa była świadectwem odporności i wzrostu. Budynki w stylu komunistycznym i szerokie autostrady mieszają się z eleganckimi drapaczami chmur, co świadczy o szybkim rozwoju Polski i jej atrakcyjności dla międzynarodowych korporacji, takich jak Google, Microsoft, Samsung, Amazon, Accenture i General Electric. Te wysokie budowle symbolizowały Polskę jako latarnię możliwości i innowacji w swoim regionie.

Chociaż byłem zafascynowany modernizacją Polski, to dziedzictwo architektoniczne tego kraju i stare miasta podbiły moje serce. Podczas zwiedzania Warszawy, Lublina i Gdańska odkryłem wiele ukrytych perełek. Byłem zachwycony wielkością polskich zabytków i wspaniałymi doznaniami kulinarnymi. Podróżując za granicę, często odwiedzasz restauracje, które są bardzo pretensjonalne w swoich prezentacjach – małe kawałki na dużych talerzach i niechlujne dania. Ale polskie jedzenie wydało mi się bogate, delikatne i pyszne. Turystyka to coś więcej niż cuda natury, takie jak Serengeti, Nkorongoro i Kilimandżaro, ale zanurzenie się w bogatym dziedzictwie kulturowym kraju i cudach architektury.

Podczas pobytu w Gdańsku miałem przyjemność poznać Ambasadora RP w Tanzanii Krzysztofa Puszalskiego. Krzysztof z okolic Gdańska podzielił się swoimi doświadczeniami z czasów PRL i swoim uznaniem dla błogosławieństw, jakie przynosiła ojczyźnie. Jej opowieści o tym, jak odporna i zaradna była jej matka w radzeniu sobie z sytuacją, przemówiły do ​​mnie – gdziekolwiek jesteś, matki są najlepsze. Zarówno ambasador, jak i ja wierzymy w wielki potencjał Tanzanii; Jednak to, czy ten potencjał zostanie kiedykolwiek zrealizowany, to zupełnie inna sprawa.

Droga Polski od upadku komunizmu była niezwykła. Z niskiego punktu wyjścia kraj osiągnął znaczny wzrost gospodarczy, a jego PKB wzrósł dziesięciokrotnie do prawie 700 miliardów dolarów do 2022 roku. Do jego sukcesu przyczyniło się korzystne położenie Polski w Europie Środkowej, wykwalifikowana siła robocza oraz dobrze rozwinięta infrastruktura. Polska dostrzega jednak potrzebę dalszego umiędzynarodowienia swojej gospodarki na rzecz zrównoważonego wzrostu, co skłoniło ją do skupienia się na Afryce jako strategicznym partnerze. Z dwunastoma ambasadami i kilkoma projektami już istniejącymi na kontynencie, Polska dąży do nawiązania znaczących kontaktów i wykorzystania możliwości współpracy.

Szczególnie interesująca w regionie Afryki Wschodniej jest ambasada w Rwandzie. Rwanda rozwinęła bliskie więzi z Polską: w ubiegłym roku 789 Ruandyjczyków wyjechało do Polski na studia wyższe, w porównaniu do zaledwie 108 Tanzańczyków. W przeciwieństwie do Tanzańczyków, Rwandyjczycy muszą podróżować do Dar es Salaam, aby złożyć wnioski wizowe. Z pewnością oddana ambasada to więcej niż Rwanda zasługuje. W porównaniu z innymi krajami liczba studentów, których wysyłamy za granicę – w tym przypadku do Polski – jest przygnębiająco niska. Szerzej rozwinę ten temat w następnym artykule.

W kontaktach z różnymi ludźmi, w tym z afrykańskimi studentami studiującymi w Polsce, uderzyła mnie pokora Polaków. Pomimo swoich osiągnięć pozostają pokorni i nieustannie szukają sposobów na doskonalenie się. Ich komentarze ujawniły głębszy cel – postawę, z którą rzadko się spotykałem, z wyjątkiem moich starć z Chińczykami i Izraelczykami. Kiedy naród mierzy tak wysoko, zwykle następuje wielkość.

To, jak zareagujemy na kraje takie jak Polska, jest pytaniem, które musimy sobie zadać. Rozumieją znaczenie partnerstw strategicznych i aktywnie ich poszukują. Nie boją się podejmować ryzyka i współpracować z innymi jak równy z równym. Przykładem takiego podejścia jest polska strategia dla Afryki. Jednak to okno możliwości nie będzie otwarte w nieskończoność. W miarę jak Polska rośnie i buduje silną markę narodową, którą cieszą się największe mocarstwa w Afryce, rozpocznie negocjacje z pozycji siły. Osobiście rozmawiałem z dyrektorami polskich firm zainteresowanych zainwestowaniem milionów dolarów w Tanzanii. Jeśli nie będziemy działać proaktywnie, ryzykujemy utratę wzajemnie korzystnej współpracy.

Moja wizyta w Polsce była sprawdzianem rzeczywistości, ukazującym lukę rozwojową między naszymi krajami. Łatwo jest dać się wciągnąć we własne historie i pomyśleć, że jesteśmy na ścieżce rozwoju. Kiedy jednak patrzę na postęp i potencjał takiego kraju jak Polska, zastanawiam się – jeśli kraje takie jak Polska są na ścieżce rozwoju, to na której ścieżce jesteśmy obecnie?