Polska urządza pogrzeb państwowy kompozytora Pendereckiego po opóźnieniu

WARSZAWA, Polska (AFP) – Prochy wielokrotnie nagradzanego polskiego kompozytora Krzysztofa Pendereckiego zostały pochowane podczas państwowego pogrzebu wypełnionego jego muzyką we wtorek po dwuletnim opóźnieniu spowodowanym pandemią.

Prezydent RP Andrzej Duda i wdowa po Penderice Elsbeta Penderica, ich córka, syn i wnuczka wraz z muzykami, artystami i rzeszą obywateli polskich wzięli udział w pogrzebie w południowym Krakowie.

Penderecki zmarł w Krakowie 29 marca 2020 roku w wieku 86 lat, ale ograniczenia COVID-19 doprowadziły do ​​długiego odroczenia pogrzebu słynnego kompozytora.

Prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier odwołał swoją obecność na służbie po tym, jak uzyskał pozytywny wynik testu na obecność COVID-19, ale jego wiadomość została odczytana przez ambasadora Niemiec. Penderecki od wielu lat pracuje i naucza w Niemczech.

Kremowa alabastrowa urna Pendereckiego znalazła się w gronie najwybitniejszych polskich autorów i uczonych w Panteonie Narodowym przy kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie, po requiem, podczas którego grano jego muzykę. Jego ulubiona skrzypaczka i dziewczyna, Anne-Sophie Mutter, zagrała „Ave Maria” Johanna Sebastiana Bacha.

Zwierzchnik Kościoła katolickiego w Polsce abp Wojciech Pollack powiedział w homilii, że cały muzyczny świat żegna się z człowiekiem, który wierzy, że muzyka powinna czynić życie lepszym. Ma to szczególny oddźwięk, powiedział Pollack, dzisiaj, kiedy ludzie giną w rosyjskiej inwazji na Ukrainę.

W swoim przemówieniu Duda pochwalił Bendereckiego jako artystę światowej klasy, który wybrał życie w Polsce i wniósł wielki wkład w jej kulturę.

„Słyszałbyś w jego utworach wszystko, czego doświadczył nasz naród, a także ból i cierpienie” – powiedział Duda.

Steinmeier napisał w liście Steinmeiera, że ​​utrata Bendariki była bolesna także dla Niemców, którzy doceniają jego muzykę i wkład jako mentora.

Steinmeier napisał w liście, że muzyka Pendereckiego „powstała z umysłu pełnego głębokiej myśli i wiedzy historycznej i filozoficznej… ale także z serca”. „Jako osoba wyjątkowo wolna i twórcza… stał się ważnym łącznikiem między narodem polskim i niemieckim.”

Wdowa po Pendereckim napisała w czytelnym liście, że wierzy, iż kompozytor „musi dawać świadectwo swoim czasom, historii, prawdzie i pięknu… dzięki muzyce jesteśmy lepsi, ona pomaga nam pozostać ludźmi”.

Penderecki był jednym z najsłynniejszych na świecie kompozytorów współczesnej muzyki klasycznej. Jego potężna i groźna muzyka była czasami wykorzystywana w hollywoodzkich filmach, takich jak „Lśnienie” Stanleya Kubricka, „Wyspa tajemnic” Martina Scorsese, „Inland Empire” Davida Lyncha i „Egzorcysta” Williama Friedkina.

Najbardziej znany jest z kompozycji orkiestrowych i chóralnych, takich jak „Pasja według św. Łukasza” i „Siedem bram Jerozolimy”, choć jego zakres był znacznie szerszy. Fani rocka znają go ze współpracy z Johnnym Greenwoodem z Radiohead.

Międzynarodowa kariera Pendereckiego rozpoczęła się w wieku 25 lat, kiedy zdobył trzy główne nagrody na Konkursie Młodych Kompozytorów w Warszawie w 1959 – jedną partyturę napisał prawą ręką, jedną lewą i poprosił przyjaciela o skopiowanie trzeciej partytury, aby ich pismo ręczne nie ujawniłoby, że pochodzą od tej samej osoby.

Zdobył wiele nagród, w tym wiele nagród Grammy. Na przełomie lat 50. i 60. Penderecki eksperymentował z awangardowym brzmieniem. Jego film Tren ofiarom Hiroszimy z 1960 roku zdobył Nagrodę UNESCO. Napisany na 52 instrumenty smyczkowe, można go określić jako kolosalny smutny krzyk.

W latach 70. zaczął pisać bardziej tradycyjną muzykę do symfonii, koncertów, utworów chóralnych i oper. W 1967 skomponował wielkie dzieło chóralne „Dies Irae”, znane również jako „Auschwitz Oratorio”, na cześć ofiar Holokaustu.

Zaangażowany skrzypek i pedagog, po drugiej stronie ulicy od swojego domu w Lusławicach w południowej Polsce zbudował centrum muzyczne, w którym młodzi twórcy mogą grać i uczyć się ze światowej sławy mistrzami. Jego dom otoczony był ogrodem drzew i roślin, które przywiózł z najdalszych zakątków świata, gdzie grała jego muzyka.