Polscy muzycy śpiewem odtwarzają żydowską przeszłość Warszawy

Kiedy klasycznie wyszkolona flecistka kompozytorki Vladisla Spielmann Ania Karpovich i pianista Marek Pracha grają w warszawskiej dzielnicy Murano, nie tylko zabawiają dobrze znanych. Polskie Kompozytor. Umieścili go z powrotem w środowisku żydowsko-polskim, a wielu z widzów – mieszkańców okolicy, w której kiedyś znajdowało się żydowskie getto – jest nieświadomych.

„Nowoczesna Warszawa prawie zniszczyła pamięć o przedżydowskiej Warszawie” – powiedział Karbovich The Jerusalem Post.

Pomnik Nathana Roboporta w 1948 r., Upamiętniający powstanie w getcie żydowskim na Murano, powstał na zamówienie Centralnego Komitetu Żydów Polskich, który był wspierany przez niedawno utworzony, kontrolowany przez komunistów polski rząd. Poza tą ważną tożsamością, inne oznaki, że jedna trzecia ludności stolicy Polski była Żydami przed okupacją hitlerowską, są często dziełem działaczy i uczonych.

Przykładowo, oznaczenia granic getta warszawskiego zostały opracowane w 2008 roku przez Żydowski Instytut Historyczny i Warszawski Urząd Ochrony Zabytków. Od pomnika Roboporta do tablic umieszczonych w przestrzeni publicznej minęło sześćdziesiąt lat, a około trzech pokoleń ludzi zachęciło do nie zwiedzania kampusu z historią ziemi pod stopami lub ulicami, po których chodzili.

„Nazwaliśmy plac publiczny imieniem prezydenta Woodrowa Wilsona i prezydenta USA Ronalda Reagana i uhonorowaliśmy go. [2011] Pomnik, „ale Karbovich zwraca uwagę”, ale ogólne pozostałości po obecności Żydów w stolicy są bardzo małe. ”

Warszawski Projekt Muzyczny [WarszeMuzik] Rozpoczęty w 2017 roku i nalegał, aby koncerty plenerowe odbywały się na podwórkach mieszkańców Murano za ich zgodą.

Wśród kompozytorów jest Missisla Weinberg, obecnie najbardziej znana z opery o Holokauście Pasażerka. Został wykonany po raz pierwszy w 2006 roku w następstwie zainteresowania Alexandre Dansmanem i jego twórczością, komponując utwory inspirowane Sobinem i żydowskimi tradycjami muzycznymi. Para gra również utwory współczesnego izraelskiego kompozytora Yaira Clardocka i innych. Karbovich wystąpił również dwa lata temu w izraelskiej operze, gdzie Weinberg i Ziegbnev Breisner wystąpili w ramach programu „Warszawskie wspomnienia muzyczne”, sponsorowanego przez polską firmę Adam Mikiwich w Tel Awiwie.

„Ludzie we wszystkich dużych, nowoczesnych miastach przyjeżdżają do nich, szukając pracy i mieszkając w mieszkaniach i biurach, nie wiedząc, jaki był ich moment wcześniej, a nawet nie chcąc się tego dowiedzieć” – powiedział w wywiadzie dla „Post”. „W naszym przypadku ludzie mieszkający na Murano nie powinni zdawać sobie sprawy, że ich własne płaskie góry to nie góry, ale ruiny powstałe z ruin żydowskiego getta”.

W przeciwieństwie do innych europejskich stolic Warszawa jest zdewastowana przez katastrofę, która nastąpiła po powstaniu. Chociaż inne europejskie miasta, takie jak Paryż, Praga i Budapeszt, ucierpiały, Warszawa została prawie całkowicie zniszczona przez Niemców, jeśli pozostała nienaruszona i zachowała poczucie przynależności.

Kiedy Andrzej Wajda wydał swój film Popiół i diament z 1958 roku, zagraniczna publiczność zapytała go, jak stworzył ruiny potrzebne do filmu, a on wyjaśnił, że ruiny nadal istnieją. Nie musi ich od nowa budować.

Karbovich w swoich występach przyznaje, że słuchacze często poruszają się muzyką, z którą chcą rozmawiać, np. O tym, że ich matka spędziła powstanie warszawskie w piwnicy lub podzieliła się innymi bolesnymi historiami.

„Wielki ból, nie ustaliliśmy, kim byli Polacy katoliccy czy Polacy polsko-żydowscy” – powiedział mi – „patrzymy tylko na osobistą historię”.

Podziela jego zainteresowanie jako muzyka, przedstawiając Weinberga jako „chłopca z Warszawy”, który komponował i studiował polskich kompozytorów do dramatu żydowskiego. Cechą przedwojennej wielokulturowej Polski jest to, że wielu współczesnych Polaków chce znaleźć sposób na naukę i świętowanie więcej. W związku z tym w Polsce film „Król Warszawy 2016” skupia się na fikcyjnym żydowskim bokserze Jacobie Sapiro i tym samym temacie, który pojawił się w telewizji Canal + Polka.

„Wychowałem się w Polsce i jako dzieci czytamy wiersze Juliana Duwima, książki Janusza Korzaka i ich judaizm” – powiedział „Post”. „Niestety w polskiej tradycji istniała tendencja do usuwania kontaktów żydowskich z polskiej kultury i przestrzeni publicznej. To się jednak zmienia i dziś w Warszawie co roku w maju aktywiści wyświetlają w nowoczesnym wieżowcu zbudowanym w tym samym miejscu obraz wielkiej synagogi zniszczonej przez Niemców. ”

Zainteresowanie to wzrosło nie tylko ze strony Żydów z Polski, ale także dla ziemi, którą Żydzi-Izraelczycy i Amerykanie pochodzenia żydowskiego nazywają domem dla narodu żydowskiego od prawie tysiąca lat. Izraelski kompozytor Noam Zilberberg stworzył małą orkiestrę Dansingova, która eksploruje przedwojenne tango i muzykę jazzową, z dużym udziałem polsko-żydowskich artystów i menadżerów. Stworzony przez izraelskiego reżysera Sen Shelacha Murano, bada „duchy” Żydów, które polują na stronę sąsiedztwa i będą pokazywane w Żydowskim Muzeum Ludowym ANU w piątek.

Dorastając w Warszawie Karpowicz opisuje problem żydowski jako dla siebie „wielką ranę”, podczas gdy mógł przyciągnąć inne kultury, które zniknęły, gdyby wychował się w innych częściach kraju.

„Cieszymy się, że jesteśmy na tyle młodzi, by sobie z tym poradzić” – wyjaśnia. „Nasi dziadkowie byli tak blisko bólu, że nie byli niezależni. [under Socialist Poland] Najwyraźniej tak. „Porównuje odkrycie życia polsko-żydowskiego do odkrycia nieodkrytego dotąd drzewa genealogicznego.

„Naród polsko-żydowski był kiedyś częścią większej rodziny i dla mnie było to jak znalezienie wuja, którego nie znałem” – powiedział mi.

Chociaż COVID-19 już się zakończył coroczne koncerty Warsmusic, mówi, że spodziewa się, że powrócą, gdy tylko stan zdrowia pozwoli im wrócić na koncerty plenerowe.