Opinia #SpaceWatchGL: Lot w kosmos, część 1

autorstwa Ralpha Thiela

Ambitny program o zasadniczym znaczeniu dla europejskiego dobrobytu i bezpieczeństwa

Systemy kosmiczne stały się niezbędnymi czynnikami umożliwiającymi różnorodne zastosowania, które są najważniejsze dla funkcjonowania zintegrowanych gospodarek na poziomie krajowym i regionalnym/globalnym, a także operacji sił zbrojnych. W rezultacie priorytetem stały się nie tylko inwestycje w jego rozwój, ale także jego zabezpieczenie przed zagrożeniami naturalnymi lub przypadkowymi (pogoda kosmiczna, śmieci kosmiczne) oraz celowymi zagrożeniami w ramach działań militarnych lub ogólnych działań kosmicznych o charakterze hybrydowym ( manipulacja informacjami itp.) związanych z interesem narodowym. Rosnące możliwości przestrzeni kosmicznej w obszarach takich jak teledetekcja, nawigacja, pozycjonowanie, czas i komunikacja dały początek szerokiej gamie zastosowań i usług, które przeniknęły do ​​​​społeczeństwa europejskiego i stały się integralną częścią ekonomii, bezpieczeństwa i administracji. Stało się tak ze względu na ich rolę w dowodzeniu, kontrolowaniu, koordynowaniu i gromadzeniu danych dla złożonych systemów, niezależnie od tego, czy mówimy o globalnej logistyce, zintegrowanych sieciach energetycznych, czy operacjach wojskowych.

Nadszedł czas, aby Europa stała się proaktywna w zwiększaniu swojej odporności na zakłócenia w przestrzeni kosmicznej; Musi kultywować strategiczną autonomię w tym zakresie, utrzymując się jednocześnie jako główny gracz w dochodowej dziedzinie wysokich technologii i wywierając pozytywny wpływ na rozwój zarządzania bezpieczeństwem kosmicznym.

NewSpace Economics i przegrana bitwa Europy

Usługi satelitarne są coraz częściej spychane przez SmallSaty uruchamiane przez nietradycyjnych operatorów (startupy i uczelnie), księgowość 44% tej liczby. Zdecydowana większość nowych systemów kosmicznych to małe systemy satelitarne, ważące mniej niż 600 kg, należące tylko do dwóch głównych konstelacji, Starlink i Oneweb, przeznaczonych do komunikacji. Można powiedzieć, że wypaczają one ogólną analizę branży, ale mimo to największy wzrost w systemach satelitarnych ma miejsce w tym segmencie i jest zdecydowanie wiodący w Stanach Zjednoczonych. Niski udział przemysłu produkcji satelitów i usług wynoszenia na orbitę (odpowiednio 5% i 2%) również nie powinien mylić co do istotnej roli, jaką te branże odgrywają w innowacyjności i konkurencyjności. Z 12,2 miliarda dolarów produkcji satelitów w 2020 roku Stany Zjednoczone stanowią 65%, liczba ta jest zawyżona przez rolę SpaceX w konstelacji Starlink, ale to nie jedyna wielka amerykańska konstelacja na horyzoncie, ponieważ Meta (wcześniej Facebook) ogłosiła również plany dotyczące bezprzewodowej szerokopasmowej komunikacji satelitarnej.

Trendy można podsumować w następujący sposób:

• postęp w miniaturyzacji.
• postępy w standaryzacji architektur satelitów w celu obniżenia kosztów;
• postępy w kosztach systemów startowych, czy to poprzez tańsze starty, czy też możliwość montażu systemu;
• Postępy w popycie na usługi kosmiczne, zwłaszcza w zakresie komunikacji, teledetekcji, wyświetlania technologii itp.;

• Dostęp, w tym poprzez kapitał podwyższonego ryzyka, do finansowania nowych firm kosmicznych.

• Dodatkowe elementy, takie jak turystyka kosmiczna, eksploracja kosmosu (misje na Marsa) i górnictwo kosmiczne (asteroidy na Księżycu) zyskują na znaczeniu. Oczekuje się, że w szczególności te ostatnie do 2050 r. zwiększą gospodarkę kosmiczną o biliony dolarów. W związku z tym wszelkie postępy poczynione w tym sektorze mogłyby przyczynić się do osiągnięcia wielu celów UE, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej, niezależności od zasobów oraz ogólnie bezpieczniejszej i wydajniejszej gospodarki . [1].

Jest to rywalizacja, którą Europa niewątpliwie przegrywa, a wraz z nią rywalizacja o:

• Ekspansja przemysłu kosmicznego.
• rozwój prywatnego przemysłu kosmicznego, w tym poprzez dynamicznie rozwijający się sektor;
• elastyczność dzięki redundantnej pojemności opartej na dużej liczbie systemów dostawców usług SmallSat;
• Wojskowe zastosowania małych satelitów, które jeszcze nie zostały zbadane.

Niestety Europie brakuje również rynku wprowadzania tych systemów, który sam w sobie jest dochodowym i rozwijającym się obszarem. Ponadto Europa pozostaje w tyle pod względem podstawowych zdolności finansowych do wspierania rozwoju innowacyjnego i konkurencyjnego sektora kosmicznego. Bez dobrze prosperującego, innowacyjnego i zrównoważonego przemysłu kosmicznego, możliwego dzięki całej gamie rodzajów finansowania i podmiotów, UE nie może pozostać konkurencyjna w przestrzeni kosmicznej, co ostatecznie wpływa na strategiczną autonomię przestrzeni kosmicznej. Jego bezpieczeństwo również ucierpi, ponieważ jego konsumpcja usług kosmicznych rośnie wykładniczo, a ta konsumpcja, przy braku strategicznej niezależności kosmicznej, będzie zapewniona i zagwarantowana, a zatem będzie kontrolowana i zarządzana przez innych.

perspektywa obrony

Nowe środowisko kosmiczne charakteryzuje się podmiotami dążącymi do zakłócenia systemów kosmicznych w celu poważnego osłabienia zdolności sił zbrojnych do realizacji ich misji w kontekście rosnącej zależności od zdolności kosmicznych, w szczególności gromadzenia danych, nawigacji i synchronizacji. Stany Zjednoczone DIA Stwierdza, że ​​na przykład Chiny „kontynuują doskonalenie swoich zdolności w dziedzinie broni kosmicznej i wprowadziły reformy wojskowe, aby lepiej zintegrować cyberprzestrzeń, wojnę kosmiczną i wojnę elektroniczną we wspólne operacje wojskowe”. Systemy kosmiczne w coraz większym stopniu stają się „piętą achillesową” dobrobytu i bezpieczeństwa Europy, ale europejska niezależność strategiczna może powstać jedynie w kontekście zabezpieczenia dostaw usług kosmicznych, przy jednoczesnym poszanowaniu potrzeby poufności, integralności i dostępności danych.

Siły zbrojne jako jedne z pierwszych wykorzystały zdolności kosmiczne i zbadały kwestie związane z bezpieczeństwem. Jednak przez długi czas europejska społeczność strategiczna w większości uważała, że ​​sfera bezpieczeństwa i obrony jest w jakiś sposób oddzielona od gospodarki, która liczy się w walce o władzę i wpływy w świecie. Ale agresja Rosji na Ukrainę pokazała, że ​​gospodarka, technologia i zdolności wojskowe są w rzeczywistości wzajemnie wzmacniającym się sojuszem.

Rosja i Chiny zrozumiały to przed Unią Europejską. Nieustannie wykorzystują innowacje skoku technologicznego, aby poprawić swoją gospodarkę i siłę militarną. Rosja, a tym bardziej Chiny, dorównują Unii Europejskiej w ważnych obszarach technologii, aw niektórych przypadkach przewyższają – mówimy o sztucznej inteligencji, broni hipersonicznej, wojnie elektronicznej i elektronicznej, nadużywaniu mediów społecznościowych i technologii kosmicznych. Postrzegają siłę militarną jako ważny czynnik kształtowania swojej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, aw połączeniu z innymi pozamilitarnymi czynnikami potęgi bez przeszkód wykorzystują ją do realizacji własnych interesów.

Tutaj Unia Europejska i jej państwa członkowskie powinny zmienić dotychczasowy kurs w kosmosie i dążyć do swobody i Hard power space zdolności do zapewnienia poprawy swojej pozycji w gospodarce rynkowej, bezpieczeństwa i obronności. Ewolucji wymaga nie tylko dyplomacja kosmiczna, gdyż dotychczas polityka w tym zakresie była całkowicie uzależniona od wewnętrznych celów państw członkowskich UE. Wszystkie zdolności kosmiczne, do których dąży Unia Europejska, muszą być realizowane poprzez wspólne podejście polityczne, wsparte wzmocnionymi stosunkami dyplomatycznymi i jednością między państwami członkowskimi. W szczególności Unia Europejska i jej państwa członkowskie muszą w pełni wykorzystać swój nadrzędny potencjał w przeskakiwaniu innowacji na rzecz własnego bezpieczeństwa i obrony. Jednocześnie muszą znacznie poprawić swoją elastyczność.

Ten artykuł odzwierciedla koniec Euroobrona Trwające prace kilku krajowych oddziałów EuroDefense, których celem jest zalecenie wspólnej, ambitnej i wysokiego szczebla wizji europejskiego postępu w przestrzeni kosmicznej, ponieważ okazuje się ona kluczowa dla dobrobytu, bezpieczeństwa i obrony Europy.

indeks

[1] Van Manena i innych. (2021). W kierunku strategii bezpieczeństwa kosmicznego: punkty działań na rzecz ochrony holenderskiego bezpieczeństwa i dobrobytu w epoce kosmicznej. Haskie Centrum Studiów Strategicznych. http://www.jstor.org/stable/resrep32076

Ralpha Thiela Jest prezesem niezależnej inicjatywy EuroDefense Deutschland eV, prezesem Stowarzyszenia Polityczno-Wojskowego i dyrektorem zarządzającym Stratbird Consulting. Doradca strategiczny, ekspert ds. bezpieczeństwa, badacz, konsultant i publicysta. W swojej karierze wojskowej zajmował ważne stanowiska krajowe i międzynarodowe, m.in. w Sztabie Planowania Ministra Obrony Niemiec, w Gabinecie Naczelnego Dowódcy Sił Sojuszniczych w Europie, jako szef sztabu Akademii Obrony NATO w Rzymie, jako dowódca . Z Centrum Transformacji Bundeswehry i dyrektora ds. nauczania w Kolegium Dowództwa i Sztabu Sił Zbrojnych Niemiec. Thiele doradza w Europie, Ameryce i Azji w kwestiach bezpieczeństwa w czasach cyfrowej transformacji. Obecnie kieruje międzynarodowymi projektami badawczymi dotyczącymi zagrożeń hybrydowych oraz analizuje bieżące wydarzenia w nowych mediach, prasie, radiu i telewizji w kontekście wojny na Ukrainie.