Odnalezienie równowagi w kosmicznym ekosystemie: Q&A z dyrektorem JPL Lori Lichen

W maju nowy dyrektor przejął Laboratorium Napędu Odrzutowego w Pasadenie w Kalifornii. W tym historycznym laboratorium znajduje się wiele przełomowych statków kosmicznych, które krążyły wokół naszego Układu Słonecznego, ale po drodze pojawiło się kilka błędów.

Laurie Lichin jest pierwszą kobietą, która pełni funkcję dyrektora Jet Propulsion Laboratory, pełniąc funkcję wiceprezesa California Institute of Technology, który zarządza Jet Propulsion Laboratory dla NASA.

Leshin jest znanym geochemikiem i astronomem oraz aktywnym współbadaczem dwóch instrumentów na pokładzie sondy Mars Curiosity NASA. Wnosi umiejętności JPL, które były doskonalone w środowisku akademickim i rządowym, w tym na wyższe stanowiska w NASA.

Ledwo po tym, jak postawił stopę w drzwiach, Leshin napotkał znaczne opóźnienia w wystrzeleniu statku kosmicznego z powodu niepowodzenia oprogramowania z głośną misją asteroid.

Wpływają na nie również kłopotliwe problemy z łańcuchem dostaw, które mogą osłabić zdolność JPL do lepszego mierzenia kosztów projektu. Przekroczenia kosztów w programach JPL zaszkodziły laboratorium w przeszłości i zamierzają poważnie zająć się lepszym zarządzaniem pieniędzmi podatników.

Zagłębianie się w mieszankę dylematów zarządzania Leshina jest potrzebą JPL, aby ocenić sytuację powrotu do laboratorium w porównaniu do pracy zdalnej pracowników z powodu pandemii COVID-19. Trudno jest zbudować, wyposażyć i przetestować statek kosmiczny w domu.

Jako szef Centrum Badań i Rozwoju finansowanego z funduszy federalnych (FFRDC), Leshin zarządza specjalnymi relacjami z NASA. Agencja kosmiczna wymaga, aby JPL działała w interesie publicznym, obiektywnie i niezależnie, była wolna od konfliktów interesów regulacyjnych i w pełni ujawniała swoje sprawy NASA.

Lichen, obecnie dyrektor ds. przywództwa JPL, widzi możliwości wykorzystania wiodącej pozycji JPL w eksploracji kosmosu przy użyciu robotyki i innych dziedzin. Opowiada się za odgałęzieniem laboratorium poza tradycyjnymi współpracownikami, partnerami i kolegami, aby objąć obecny niekonwencjonalny ekosystem graczy i dostawców kosmicznych.

Leshin rozmawiał z wiadomości kosmiczne O tym, co wyobraża sobie w najbliższych latach, eksplorując i dopracowując możliwości cenionego laboratorium.

„Pierwsza kobieta-dyrektor Laboratorium Napędów Odrzutowych” jest dla Ciebie tytułem męczącym lub ważnym?

To dla mnie ważne i bardzo poważnie traktuję okazję, jaką stwarza. Jednak nie jestem tylko dyrektorem do spraw kobiet; Jestem menadżerem dla wszystkich. Gdy dojdziesz do tych sytuacji, musisz użyć ich, aby otworzyć ludziom drzwi, oświetlić drogę i ponownie podłączyć system, aby umożliwić dalsze działania następcze.

Kiedy mówisz o zmianie okablowania, w szerszym ujęciu, jakie nowe kierunki chcesz, aby JPL obrało?

JPL ma za sobą historię niezwykłych osiągnięć. Nie chcesz tego złamać. Chcesz się dalej rozwijać. Zaczynamy od bardzo mocnego fundamentu, ale zaczynamy w momencie, gdy pojawia się wiele nowych możliwości.

Moją największą obserwacją jest to, że ekosystem kosmiczny bardzo się zmienił w ciągu ostatniej dekady. Jak nadal będziemy lokalizować Laboratorium Napędów Odrzutowych, biorąc pod uwagę ten nowy ekosystem? Jak dzielimy się częściej i inaczej? Jak latamy tak często, nie tylko wtedy, gdy odbywają się wielkie misje pilotażowe, co jest naszym ulubionym miejscem? W jaki sposób wykorzystujemy nowe możliwości, szczególnie związane z wprowadzaniem na rynek, nowymi materiałami i drukiem 3D, aby często wprowadzać technologie do środowiska kosmicznego i częściej je eksplorować?

Zdefiniuj, co widzisz jako „ekosystem kosmiczny”.

Tradycyjny ekosystem kosmiczny to tradycyjni gracze w kosmosie. Do tego dochodzi sama społeczność naukowa, która jest bardzo zróżnicowana. W grę kosmiczną gra więcej uniwersytetów niż kiedykolwiek wcześniej. W branży mamy wielu ludzi, którzy postrzegają przestrzeń jako miejsce do prowadzenia biznesu. Tak naprawdę chodzi o wyjście poza tradycyjnych współpracowników, partnerów i współpracowników.

Widziałem kilka raportów, że poniesiesz eskalację kosztów pracy. Jak to pójdzie?

Poważnie traktujesz nasz nadzór nad zasobami podatników. Musimy wykonać lepszą pracę na froncie, upewniając się, że efektywnie szacujemy koszty. Musimy wykonać lepszą pracę, zwiększając nasz apetyt na dostępne zasoby. W prowadzeniu pojazdu często chodzi o równowagę. Musisz wymyślić, jak uszanować potrzebę bycia świadomym i świadomym kosztów, jednocześnie próbując przesuwać granice technologii i wiedzy.

Częścią naszej pracy jest wyprzedzanie. Robimy rzeczy pierwsze w swoim rodzaju. Czasami trudno jest przewidzieć koszty. Zależy mi na bardziej otwartym przyjęciu tej równowagi.

Przekroczenia kosztów pojawiły się w historii laboratorium, w tym łazików Tensever i Mars Curiosity. Czy widzisz jakieś wspólne wątki między tymi misjami, które są droższe niż sądzono?

Gdyby istniała łatwa odpowiedź, zmieniłaby się. Nie sądzę, żeby to było łatwe i nie chcę tego w ten sposób przedstawiać.

W tej chwili stoimy przed wieloma wyzwaniami w łańcuchu dostaw. Nawet kiedy budujemy statek kosmiczny w naszej fabryce w JPL, większość jego części jest budowana gdzie indziej. Kontraktujemy większość części. Nie widzimy więcej ofert od kontrahentów niż widzieliśmy wcześniej. Widzimy wyższe stawki i znacznie dłuższe czasy dostawy. Ma to realny wpływ, zwłaszcza gdy modele kosztów są oparte na danych historycznych.

Jakie są efekty?

Wyzwania związane z łańcuchem dostaw sprawiają, że chcesz kupować rzeczy wcześnie. Oznacza to, że jesteś na wczesnym etapie projektowania i cyklu życia i prawdopodobnie nie jesteś aż tak mądry w kwestii tego, co musisz kupić, więc prawdopodobnie będziesz chciał nieco zabezpieczyć swoje zakłady. Sterowanie tym systemem i powiązanie go z naszą zdolnością do prognozowania kosztów na podstawie modeli historycznych jest bardzo złożone.

W związku z tym nadal muszę zobaczyć metkę z ceną za projekt zwrotu próbki JPL Mars. Czy istnieje łączny koszt?

NASA zobowiązuje się do poniesienia kosztów w Key Decision Point C, czyli za około rok. Program jest nadal w fazie A i wkrótce przejdzie do fazy B. W tym roku naprawdę poważnie podejdziemy do szacowania kosztów.

Więc nie ma jeszcze liczby dolarów na powrót próbki Marsa, aby dostarczyć wybrane próbki na Ziemię w latach 30. XX wieku?

jeszcze nie. Byłoby przedwczesne, ale na pewno miałoby „b”. [for billion] przed tą liczbą kosztów. Staramy się, aby zaangażowanie było mocne. Wszyscy mieliśmy zadania, które nie miały miejsca. Mocno naciskamy na premierę w 2028 roku; Aby to zrobić, musimy zrozumieć koszty.

Niezależnie od kosztów, istnieją obawy, że próbki marsjańskie przywiezione na Ziemię mogą zagrozić biosferze naszej planety. Jaki jest twój punkt widzenia?

Myślę, że jedyne, co należy zrobić, to zachować jak największą przejrzystość, aby ludzie mogli zrozumieć nasze zaangażowanie w zapewnienie ludziom bezpieczeństwa. Ale rozumieją również, że nauka mówi nam, że jest bardzo mało prawdopodobne, aby w próbkach było coś obecnego – coś obecnie żywego – ponieważ środowisko na Marsie jest tak surowe.

Naukowcy obawiają się, że koszty zwrotu próbki marsjańskiej opóźnią inne projekty, takie jak proponowana misja na Urana.

Rozumiemy, że przekraczanie zobowiązań kosztowych wpływa na dalsze zadania. Planowanie misji na planety zewnętrzne jest skomplikowane. Cieszymy się, że możemy zanurzyć się w łaziku Urana i sondy. Obecnie bezprecedensową sytuacją jest jednoczesne zbudowanie dwóch dużych misji, Europa Clipper i Mars Sample Return. Myślę, że kiedy Clipper wystartuje za około dwa lata, na pewno będzie możliwość wzniesienia się na Urana. A trzymanie się daty startu w 2028 r. dla powrotu próbki Marsa pomaga otworzyć ten klin dla łazika Urana i jego sondy.

Misja Psyche związana z asteroidami w JPL nie rozpocznie się w tym roku z powodu usterek oprogramowania. Jaka jest istota decyzji o odroczeniu?

Jest pomyłką z naszej strony. W ciągu kilku tygodni od objęcia stanowiska w JPL było jasne, że nie będziemy mieli daty premiery. Natychmiast poinformowaliśmy o tym centralę NASA, a oni szybko udostępnili to opinii publicznej. Myślę, że to była właściwa rzecz. Byliśmy bardzo przejrzyści, badając ten problem.

W ciągu najbliższych dwóch miesięcy usłyszymy od Niezależnej Komisji Rewizyjnej. Nie zakładam, że ich odkrycia, myślę, że powiedzieliby, że był to rodzaj COVID, ponieważ zespół idzie w górę i w dół, tak jak powinien. Nie znaliśmy skali wyzwania, dopóki nie było za późno, aby je naprawić i ustalić datę premiery. Więc to jest problem… problem, który chcemy rozwiązać.

Myślę, że zarząd powie również, że nie ma fundamentalnych technicznych powodów, dla których statek kosmiczny nie miałby latać w 2023 roku, kiedy są możliwości startu.

Eksperymentalne misje JPL związane z technologią MarCo w 2018 r. przyspieszyły wykorzystanie kostek do odkrywania głębokiego odpoczynku. Czy jest to obszar, w którym będzie się rozwijał JPL?

Myślę, że istnieje ogromna szansa dla mniejszych statków kosmicznych, szczególnie w wewnętrznym Układzie Słonecznym. Ale ogólnie uważam, że JPL nie powinno zajmować się tworzeniem dużej liczby kostek. Istnieją dostawcy usług, którzy mogą z nami współpracować w tych sprawach. Ale myślę, że musimy umożliwić społeczności naukowej realizację celów naukowych.

Myślę, że to bardzo interesujące, może nie sześciany w tym przypadku, ale prawdopodobnie w miarę pojawiania się większych sześcianów, aby zacząć inaczej myśleć o zewnętrznym Układzie Słonecznym. Następna wielka granica to bardziej zrównoważona eksploracja zewnętrznego Układu Słonecznego. To, co bardzo umożliwia nauce, to odkrywanie pewnych technologii i możliwości, aby zacząć częściej latać tam z drobniejszymi rzeczami. Przyznam, że nie jest to jeszcze zbyt dobrze sformułowane z mojej strony, ale to właśnie powinno robić JPL. Jak możemy wykryć zmianę paradygmatu – bardziej zrównoważoną eksplorację – w zewnętrznym Układzie Słonecznym?

Czy są jakieś inne obszary, na których można się skupić, patrząc na portfolio JPL?

Istnieją ekscytujące dziesięcioletnie przeglądy w naukach o Ziemi, astrofizyce i planetach, a także ogromne możliwości w NASA i Jet Propulsion Laboratory. Trwają prace nad Carbon Mapper, misją w pełni finansowaną przez organizacje charytatywne, mającą na celu zbadanie smug metanu i zrozumienie, kto celowo nadmiernie zanieczyszcza metan. Przedstawimy najnowsze spektrofotometry obrazowania. Następnie jest statek kosmiczny Surface Water and Ocean, misja SWOT. Pomoże nam to po raz pierwszy w zrozumieniu i pełnej inwentaryzacji wód powierzchniowych Ziemi; Nie tylko oceany, ale cała słodka woda. O dziwo, nasze dane na ten temat nie są kompletne.

JPL, podobnie jak reszta świata, została dotknięta pandemią COVID. Gdzie teraz radzisz sobie z pandemią i posuwasz się naprzód?

Kampus JPL jest zatłoczony. Ludzie wrócili, a my wróciliśmy od maja. Szybko wymyśliliśmy, jak przywrócić ludzi, którzy budują statki kosmiczne, ponieważ nie można tego zrobić z domu. Ale ogólnie rzecz biorąc, przez długi czas byliśmy trochę hybrydą. Teraz, gdy otworzyliśmy nasze drzwi, zawarliśmy z naszymi pracownikami tymczasowe umowy o pracę mieszaną. Uczymy się, gdy idziemy do przodu. Brzmi to jak wielki eksperyment naukowy, który próbujemy zrozumieć. W listopadzie przeprowadzimy dużą kontrolę w laboratorium i zobaczymy, czy musimy wprowadzić poprawki. Tak, tester tu brzęczy, ale problem z parkowaniem jest znacznie mniejszy.

Artykuł pierwotnie ukazał się w SpaceNews z października 2022 roku.