Od kopalni diamentów po park narodowy: Południowy Kalimantan w Indonezji chce pobudzić gospodarkę

Diamentowe odkrycie wielkości gołębiego jaja

Kopalnia Simbaca jest jedną z największych kopalni diamentów w Indonezji.

W sierpniu 1965 r. kopalnia trafiła na pierwsze strony gazet, gdy górnicy podobno znaleźli diament o wadze 166,75 karata. Było mniej więcej wielkości gołębiego jaja.

Diamenty zostały sprowadzone do Dżakarty na początku września. Następnie prezydent Indonezji Sukarno nazwał go Trisakti, co oznacza, że ​​w sanskrycie jest trzykrotnie święty.

Szacuje się, że diamenty były wówczas warte biliony rupii.

Dlatego rząd obiecał nagrodzić 24 górników, którzy znaleźli diamenty. W tym czasie poinformowano, że górnicy zostaną wysłani do Hajj i zaopiekuje się ich potomstwem.

Ale 30 września doszło do próby zamachu stanu. W 1966 roku Sukarno został zmuszony do przekazania uprawnień nadzwyczajnych Suharto, który później został drugim prezydentem kraju.

Według Ministerstwa Turystyki i Gospodarki Kreatywnej ostatecznie władze straciły orientację w miejscu pobytu diamentu. Ale dotrzymali obietnicy, że wyślą górników na Hajj.

Trisakti nie jest jedynym dużym kamieniem odkrytym w Cempace.

W 1850 r. znaleziono tam 106,7-karatowy diament. Cztery lata temu odkryto 20-karatowy diament.

Yanni powiedział, że biorąc pod uwagę minione wydarzenia, historia kopalni będzie integralną częścią nowego parku turystycznego.

„Poinformujemy ludzi, że w 1965 roku górnicy znaleźli tam diament wielkości jaja (gołębia)” – powiedział Yanni.

Innym interesującym aspektem wydobycia w Simbace jest to, że miejscowi mają swoje własne tabu, powiedział Noor Purbani, wyższy urzędnik w Agencji Turystycznej Banjarbaru.

Na przykład naganne jest wypowiadanie słowa diament, jeśli go znajdą. Zamiast tego górnicy powinni nazywać ją „galuh”, co oznacza dziewczynę w lokalnym języku.

Według Borbaniego górnicy wierzyli, że kamień może zniknąć, jeśli nazwają go diamentem.