Od głębin oceanów po kosmos, ciesz się niesamowitymi widokami Ziemi

Zaczynając jako wirująca mieszanina gazu i pyłu, Ziemia zajmuje teraz 260 miliardów mil sześciennych w przestrzeni. Miliony gatunków roślin i zwierząt rozwijają się na naszej skalistej planecie, choć być może nigdy nie poznamy dokładnej liczby. Niemożliwe jest uchwycenie wszystkich sposobów, w jakie Ziemia jest wyjątkowa i piękna, ale wybraliśmy dziewięć niesamowitych perspektyw, które były możliwe dzięki ludzkiej pomysłowości i ciekawości, które przypominają nam, dlaczego mamy to szczęście nazywać Ziemię domem.

Rów Mariański, 12 000 stóp poniżej poziomu morza

Badania poza naszą rodzimą planetą przyciągają uwagę wielu ludzi, ale na Ziemi pozostaje wiele tajemnic.

Zaledwie siedem lat temu naukowcy udali się do jednego z tych tajemniczych zakątków Rowu Mariańskiego, najgłębszego znanego rowu oceanicznego na planecie. Naukowcy z głębin morskich zanurzyli się na głębokość 12 000 stóp w obszarze znanym jako góra podwodna Enigma, która została tak nazwana, ponieważ niewiele o niej wiedzieli. Napotykają nową, niezwykle piękną meduzę o nazwie Hydromedusa, która jest tylko zapowiedzią nieodkrytego życia na Ziemi.

Mount Everest, na wysokości 27 000 stóp nad poziomem morza

Położony w Himalajach na granicy Chin i Nepalu Mount Everest ma najwyższe wzniesienie nad poziomem morza na wysokości 29 000 stóp. Na tej wysokości góra wznosi się wyżej niż wiele chmur.

Himalaje powstały między 40 a 50 milionami lat temu, kiedy dwie duże masy lądowe, płyta indyjska i euroazjatycka, zderzyły się w wyniku ruchu płyt tektonicznych. Siła wygenerowana przez zmowę pchnęła płyty w górę, tworząc postrzępione szczyty górskie.

Morze Beringa uchwycone przez satelitę Landsat 8 440 mil nad Ziemią

Wysokie punkty obserwacyjne często ujawniają wielkoskalowe oznaki naszej planety. Na tym zdjęciu zieleń i błękit u wybrzeży Alaski wirują wokół siebie jak płynąca razem farba. Te kolorowe obszary to często zakwity mikroskopijnych glonów morskich zwanych fitoplanktonem, wywodzących się z greckich słów fito (oznaczających roślinę) i plankton (oznaczających wędrowca).

Te nieprzejrzyste turkusowe wody prawdopodobnie zawierają biliony fitoplanktonu zwanych coccolithophores, które mają białe, bogate w wapń muszle o średnicy mniejszej niż milimetr. Zakwity makroglonów mogą być niebezpieczne dla innych organizmów morskich, pozbawiając je tlenu i składników odżywczych, których mogą potrzebować do życia. Niektóre rodzaje alg mogą być również toksyczne dla organizmów morskich i ludzkich.

Patrząc ze stacji kosmicznej

Aurora uchwycona z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 260 mil nad Ziemią

Zorza polarna, znana również jako zorza polarna na półkuli północnej, jest wyższa niż większość chmur, malując atmosferę eterycznej scenerii. Zielone, czerwone i fioletowe wstęgi światła tańczą na niebie, budząc podziw u tych, którzy mieli szczęście złapać je w pobliżu regionów polarnych. Zorza polarna może być czasami ukryta dla obserwatorów nieba na Ziemi przez chmury, ale astronauci na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej często mają miejsce w pierwszym rzędzie, aby obserwować aktywność zorzy polarnej z góry. Ich obrazy mogą pomóc w ulepszeniu szacunków wysokości i długości zórz polarnych oraz związanych z nimi zjawisk świetlnych.

Folklor opisuje pochodzenie świateł na różne sposoby: duchy tańczące na niebie, most między ziemią a królestwem bogów lub lisy polarne biegnące po niebie. Teraz naukowcy wiedzą, że zjawisko niebieskie powstaje w wyniku interakcji cząstek słonecznych z ziemskim polem magnetycznym, które pobudza cząsteczki tlenu i azotu. Wraz ze wzrostem aktywności słonecznej w ciągu najbliższych dwóch lat, zorza polarna będzie widoczna na niższych szerokościach geograficznych, w tym tak daleko na południe, jak Arizona.

Widok z księżycowego krajobrazu

Został również schwytany z odległości 240 000 mil od Ziemi

Najdalszym punktem w kosmosie, który ludzie fizycznie przebyli, jest Księżyc. Po obejrzeniu Ziemi z kosmosu wielu astronautów ery Apollo rozmawiało o uczuciach przytłaczających: samotności, wdzięczności i rosnącej chęci dbania o naszą planetę.

„Nagle uderzyło mnie, że te małe groszki, tak piękne i niebieskie, to Ziemia” – powiedział astronauta Neil Armstrong, pierwszy człowiek, który wylądował na Księżycu. „Podniosłem kciuk i zamknąłem oczy, gładząc kciukiem planetę Ziemię. Nie czułem się jak olbrzym. Czułem się bardzo, bardzo mały. „

Mimo to niektóre badania pokazują, że nie trzeba lecieć w kosmos, aby eksperymentować To odczucie, znane jako Efekt Przeglądu, ma pewne właściwości. Patrzenie na zdjęcia kosmosu, a także obserwowanie wschodu lub zachodu słońca może prowadzić do uczucia podziwu i duchowości.

„To naprawdę ten cenny niebieski marmur, ta piękna oaza na wyspie pośrodku wszystkiego innego” – powiedział Jason Major, naukowiec obywatelski, który przetworzył tysiące zdjęć zrobionych ze statku kosmicznego. „Chociaż jesteśmy na Ziemi, Ziemia jest także w kosmosie”.

Został również przechwycony ze statku kosmicznego krążącego wokół Ziemi milion mil

Czterokrotnie dalej od orbity Księżyca, Deep Space Climate Observatory uchwyciło ten wyjątkowy widok naszego księżycowego sąsiada przechodzącego między statkiem kosmicznym a Ziemią 16 lipca 2015 r.

Deep Climate Observatory znajduje się milion mil od naszej planety. Jeden z instrumentów statku kosmicznego dostarcza danych na temat strumieni naładowanych cząstek emanujących ze Słońca, które prawdopodobnie od czasu do czasu kierują się w stronę Ziemi, co może pomóc w przewidywaniu zorzy polarnej. Z tej odległości kamera pokładowa jest wystarczająco daleko, aby uchwycić całą oświetloną słońcem powierzchnię Ziemi na jednym zdjęciu.

Został również przechwycony ze statku kosmicznego znajdującego się 114 milionów mil od Ziemi

Statek kosmiczny przeznaczony do badania innych planet również wrócił do naszego domu. Sonda NASA Messenger uchwyciła przelotnie Ziemię, gdy okrążała Merkurego. W tamtym czasie znajdował się 114 milionów mil od Ziemi – dalej niż średnia odległość od Słońca. Nasza planeta pojawia się jako najjaśniejszy punkt w dolnej lewej części obrazu, podczas gdy nasz Księżyc pojawia się jako mniejszy punkt po jego prawej stronie.

Został również pobrany ze statku kosmicznego znajdującego się 898 milionów mil od Ziemi

Przechwytując mozaikę całego układu pierścieni Saturna, sonda kosmiczna Cassini dostrzegła 19 lipca 2013 r. Ziemię z odległości 898 milionów mil. Zakurzone, lodowe pierścienie planety są podświetlone przez Słońce. Oświetlona słońcem Ziemia pojawia się jako najjaśniejsza niebieska plama w prawym dolnym kwadrancie zdjęcia, poniżej pierścieni Saturna.

Został również odebrany przez statek kosmiczny z odległości 3,7 miliarda mil od Ziemi

Najsłynniejsze zdjęcie Ziemi zostało zrobione 3,7 miliarda mil stąd, gdy Voyager 1 pędził z naszego Układu Słonecznego obok Neptuna. Z tej odległości może nie wyglądało to imponująco, ale miało pokazać kruchość Ziemi i jej niewielkie miejsce we wszechświecie.

14 lutego 1990 roku kamera Voyager-1 zrobić zdjęcie Na naszej planecie, na prośbę astronoma Carla Sagana, zanim została celowo odcięta na zawsze w celu oszczędzania energii i wprowadzona w nieznaną przestrzeń międzygwiezdną. W 2020 roku NASA ponownie przetworzyła obraz za pomocą nowoczesnych technik usuwania artefaktów. Promień światła przechodzący przez Ziemię jest jednym z wielu rozproszonych promieni słonecznych. Ziemia pojawia się tylko w pikselach — bladoniebieska kropka.

Udało nam się zrobić to zdjęcie [from deep space]Jeśli na to spojrzysz, zobaczysz punkt, powiedział Sagan. „To jest tutaj. Ten dom. To my. Na nim wszyscy, o których kiedykolwiek słyszałeś, każdy człowiek, który kiedykolwiek żył, przeżył swoje życie.”

Obraz pozostaje dziś najbardziej odległym obrazem naszej planety. Było to również najdalsze zdjęcie zrobione z Ziemi od prawie trzech dekad, ale rekord został pobity przez statek kosmiczny New Horizons (ten sam obraz, który sfotografował Plutona) w 2018 roku.

Naukowcy nadal badają kolejne granice w kosmosie, od wysyłania nowych ludzi na Księżyc po przechwytywanie niezbadanych kosmicznych miejsc za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Jednak gdy będziemy szukać życia gdzie indziej lub osiedlić się na nowym ciele planetarnym, Ziemia zawsze będzie wyjątkowym domem.