Ocean Indyjski ma „dziurę grawitacyjną”, w której poziom mórz spada o 300 stóp

• „Niska Geoda Oceanu Indyjskiego” to anomalia grawitacyjna znajdująca się około 700 mil od Indii
• Jest to obszar, w którym poziom wody jest niższy o około 340 stóp z powodu spadku grawitacji
• Eksperci twierdzą, że powstał z pióropuszy magmy, które uniosły się z płaszcza Ziemi

Naukowcy wiedzą o istnieniu „dziury grawitacyjnej” w Oceanie Indyjskim od dziesięcioleci, ale od dawna zastanawiają się nad przyczyną jej istnienia.

Oficjalnie znany jako „niska geoda Oceanu Indyjskiego”, nie jest to tradycyjna fizyczna dziura, ale raczej obszar oceanu, w którym grawitacja jest poniżej średniej.

Ten spadek grawitacji oznacza, że ​​poziom wody jest o około 340 stóp niższy niż w okolicy – ​​jak żleb w „Pod Kartoflami”.

Teraz zespół naukowców z Indii twierdzi, że dziura grawitacyjna powstała z pióropusza magmy o niskiej gęstości, która wyrosła z płaszcza Ziemi.

Te filary zostały utworzone przez pozostałości tonącej płyty tektonicznej zwanej Tethys, utraconej, gdy Indie stały się częścią Azji 50 milionów lat temu.

Uważa się, że pióropusze płaszcza — wypiętrzenia nienormalnie gorących skał w płaszczu Ziemi — są spowodowane anomaliami grawitacyjnymi wokół Ziemi.

Nowe badanie zostało przeprowadzone przy użyciu symulacji komputerowych przez dwóch geofizyków z Indyjskiego Instytutu Nauki w Bengaluru.

„Korzystając z tych symulacji, możemy zobaczyć, że ta nisko położona geoida nie istniała w pewnym momencie, a następnie powstała około 20 milionów lat temu” – powiedział autor badania Atrey Ghosh dla MailOnline.

„Tego rodzaju badania pomogą nam zająć się wieloma nierozwiązanymi cechami Ziemi w przyszłości”.

Ziemia jest często przedstawiana jako idealnie okrągła kula na ilustracjach i fizycznych globusach, ale eksperci uważają, że pod względem kształtu bardziej przypomina „wyboisty ziemniak”.

Nierówna powierzchnia naszej planety wynika z nieregularnych stref grawitacyjnych spowodowanych nierównomiernym rozmieszczeniem materii w jej wnętrzu.

Do deformacji powierzchni dochodzą ruchy płyt tektonicznych, które utworzyły góry i doliny na powierzchni Ziemi.

Ponieważ oceany pokrywają około 70 procent powierzchni planety, te zniekształcenia wpływają również na kształt oceanów.

Nigdzie nie jest to bardziej widoczne niż w Niżu Geoidów na Oceanie Indyjskim, który można znaleźć około 700 mil na południe od Półwyspu Indyjskiego.

Został odkryty w 1948 roku przez holenderskiego geofizyka Felixa Andriesa Venninga Mainza podczas badania grawitacyjnego na pokładzie statku, kiedy stwierdził, że poziom morza na tym obszarze był znacznie poniżej średniej światowej, co wskazuje na obecność anomalii grawitacyjnej.

Chociaż wysyłaliśmy misje w celu zbadania zewnętrznych krańców naszego Układu Słonecznego, najgłębsze studnie na Ziemi sięgają zaledwie kilku mil, więc poszukiwanie odpowiedzi na naszej własnej planecie jest pewnym wyzwaniem.

Aby rozwiązać ten problem, eksperci wykorzystali oprogramowanie komputerowe do śledzenia Jak ziemskie płyty tektoniczne poruszały się wokół dziury w ciągu ostatnich 140 milionów lat.

Doszli do wniosku, że gwałtowne interakcje między płytami tektonicznymi mogą zawierać wskazówki, dlaczego anomalia grawitacyjna istnieje dzisiaj.

Wiadomo, że litosfera ziemska – jej skalista powłoka zewnętrzna – składa się z około 15 płyt tektonicznych, które nieustannie się poruszają i zanikają względem siebie.

Około 50 milionów lat temu stosunkowo mała płyta indyjska zaczęła zderzać się ze znacznie większą płytą euroazjatycką, tworząc Himalaje.

Wcześniej płyta indyjska była częścią starożytnego południowego „superkontynentu”, zwanego dziś Gondwaną, ale zaczęła dryfować na północ.

Kiedy płyta indyjska zderzyła się z płytą euroazjatycką, inna płyta między nimi — Tethys — uległa subdukcji i zanurzyła się w płaszczu.

Tethys była miejscem rozległego oceanu, domem dla różnorodnego ekosystemu życia morskiego, w tym ryb, rekinów, wielorybów i delfinów.

Według naukowców płyty płyty Tethys zatopiły się w dolnym płaszczu Ziemi i wypluły magmę, tworząc pióropusze.

„Te pióropusze, wraz ze strukturą płaszcza w pobliżu zagłębienia geody, są odpowiedzialne za powstawanie tej negatywnej anomalii geody” – piszą w swoim artykule.

Zespół twierdzi, że pytanie, w jaki sposób Geoid Low na Oceanie Indyjskim stało się „kontrowersyjne”, ale pokazuje, że pióropusze były „integralne” w ich tworzeniu.

Ich badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Listy z badań geofizycznych.